Jakiś czas temu rozpocząłem cykl kazań, z listu Świętego Pawła do Efezjan. Chciałbym go kontynuować, ale prześledźmy to, co już zostało powiedziane.

Podsumowanie kazań z Listu do Efezjan

Kazanie pierwsze

Paweł mówi w Liście do Efezjan, że Pierwsza faza Bożego planu zbawienia zaczyna się od wybrania nas do wieczności. Faza druga, to teraźniejszość chrześcijan w jego czasach, odkupienie przez Chrystusa i waga tego, co uczynił. Trzecia faza Bożego planu to przyszłość Królestwa Niebieskiego i podkreślenie wagi Ducha Świętego. To wszystko oznacza, że w Chrystusie jesteś:

w.3 Błogosławiony
w.4 Wybrany przez Boga
w.5 Usynowiony
w.6 Przyjęty
w.7 Odkupiony
w.8 Mądry
w.9 Oświecony
w.10 Zjednoczony z Bogiem
w.11 Dziedzicem
w.12 Pełen nadziei
w.13 Opieczętowany Duchem
w.14 Masz gwarancję

Kazanie drugie

W drugim kazaniu podsumowałem, że Paweł nie modlił się tak, jak większość chrześcijan w dzisiejszych czasach; Boże zrób, Panie daj, uczyń tak... Jego modlitwa, nie tylko brzmi inaczej, ale ma zupełnie odmienne motywy. Chwaląc Boga, prosi o łaski dla innych i błogosławi społeczność wierzących;

1. Dziękuje Bogu, za wiarę i miłość współbraci.
2. W pokorze prosi dla nich:
3. O mądrość, objawienie Boga i światłe serce.
4. O utwierdzenie w powołaniu do Królestwa.
5. O dostrzeżenie Bożej chwały w zmartwychwstaniu Chrystusa.
6. O ufność, że Chrystus jest ponad wszystkim.

Kazanie trzecie

Trzecie kazanie z Listu do Efezjan podsumowałem w następujący sposób. Grzech spowodował, że jesteśmy w oczach Bożych całkowicie przegrani. Na tle naszej beznadziejnej sytuacji – kontrastuje Boże miłosierdzie i miłość. Bóg nie policzył nam, naszych upadków, nie potraktował nas tak, jak na to zasługiwaliśmy, ale w Swej łasce wszystko przebaczył, okazał nam niezasłużona przychylność i uczynił to darmo. Dobre uczynki mają wypływać z wiary i być efektem, przyjęcia Bożej łaski. Nie są one drogą do zbawienia, ale powinny być jego efektem.

Prezentacja tekstu

Dziś pragnę odsłonić przed wami dalszą część rozdziału drugiego. Postaram się naświetlić wszystko na tyle, na ile sam rozumiem ten fragment. Efezjan 2:11-221).

Przeto pamiętajcie o tym, że wy, niegdyś poganie w ciele, nazywani nieobrzezanymi przez tych, których nazywają obrzezanymi na skutek obrzezki, dokonanej ręką na ciele, byliście w tym czasie bez Chrystusa, dalecy od społeczności izraelskiej i obcy przymierzom, zawierającym obietnicę, nie mający nadziei i bez Boga na świecie. Ale teraz wy, którzy niegdyś byliście dalecy, staliście się w Chrystusie Jezusie bliscy przez krew Chrystusową. Albowiem On jest pokojem naszym, On sprawił, że z dwojga jedność powstała, i zburzył w ciele swoim stojącą pośrodku przegrodę z muru nieprzyjaźni, On zniósł zakon przykazań i przepisów, aby czyniąc pokój, stworzyć w sobie samym z dwóch jednego nowego człowieka i pojednać obydwóch z Bogiem w jednym ciele przez krzyż, zniweczywszy na nim nieprzyjaźń; I przyszedłszy, zwiastował pokój Wam, którzyście daleko, i pokój tym, którzy są blisko. Albowiem przez niego mamy dostęp do Ojca, jedni i drudzy w jednym Duchu. Tak więc już nie jesteście obcymi i przychodniami, lecz współobywatelami świętych i domownikami Boga, zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus, Na którym cała budowa mocno spojona rośnie w przybytek święty w Panu, Na którym i wy się wespół budujecie na mieszkanie Boże w Duchu.

w. 11

Zaczynamy więc od wersetu jedenastego.

Przeto pamiętajcie o tym, że wy, niegdyś poganie w ciele, nazywani nieobrzezanymi przez tych, których nazywają obrzezanymi na skutek obrzezki, dokonanej ręką na ciele.

Poganie w okresie przed nawróceniem, nie mieli żadnego związku z Chrystusem. Żydzi czekali na Mesjasza i posiadali już nadzieję. Wierzyli w to, że tylko obrzezanie i wiedza oraz wypełnianie przymierza z Bogiem, dają zbawienie. Widocznym znakiem Bożego działania jest fakt, że ci, którzy byli daleko od Boga, przez ofiarę Jezusa mogą zbliżać się do Niego.

w.12

Byliście w tym czasie bez Chrystusa, dalecy od społeczności izraelskiej i obcy przymierzom, zawierającym obietnicę, nie mający nadziei i bez Boga na świecie.

Poganie nie byli objęci przymierzem, nie otrzymali obietnic zbawienia. Nie mieli żadnej nadziei, ani łączności z Bogiem, byli oddani światu i jego władzom. Bóg zawierał z ludzkością przymierza przez różnych ludzi, np. przez Abrahama, Jakuba, Mojżesza, Dawida, a wypełniły się one w pełni, dopiero w Jezusie Chrystusie.

Oddalenie pogan wynikało stąd, że nie mieli wiedzy o Bogu. Dlatego też nie oczekiwali nikogo, kto miałby ich zbawić. Nieświadomość ta została usunięta przez Jezusa Chrystusa, który swoją męką, śmiercią i zmartwychwstaniem, objął wszystkich ludzi.

w.13

Ale teraz wy, którzy niegdyś byliście dalecy, staliście się w Chrystusie Jezusie bliscy przez krew Chrystusową.

Wymienienie braków pogan pozwala podkreślić bogactwo łaski, jakie otrzymali przez Chrystusa. Dzięki Jego krwi, są teraz blisko Boga i są wezwani, do tworzenia wspólnoty z Nim, w Jezusie Chrystusie. Konsekwencją Bożego połączenia pogan i Żydów w nowy lud Boży, jest Królestwo. Taki był zamiar Boży, przy stworzeniu świata i do jego osiągnięcia, wyznaczył i posłał Bóg, Pana Jezusa.

w.14

Albowiem On jest pokojem naszym, On sprawił, że z dwojga jedność powstała, i zburzył w ciele swoim stojącą pośrodku przegrodę z muru nieprzyjaźni,

fot. wykonana w Muzeum Izraela w Jerozolimie. Model Jeruzalem w czasie drugiej świątyni2).

Dziedziniec zewnętrzny, zwany dziedzińcem pogan, był oddzielony od dziedzińców wewnętrznych ogrodzeniem ok 1,5 m wysokości oraz 13 bramami. Na każdej bramie widniał napis w języku greckim i łacińskim, zabraniający obcym wstępu do środka pod karą śmierci. Wprowadzenie poganina poza linię, oddzielającą ten dziedziniec od miejsc dla żydów, stanowiło tak poważne naruszenie prawa, że Rzymianie zezwalali przywódcom żydowskim, zabijać tych, którzy ten przepis naruszyli.

w.15

On zniósł zakon przykazań i przepisów, aby czyniąc pokój, stworzyć w sobie samym z dwóch jednego nowego człowieka

Prawo Mojżeszowe, czyniąc z Żydów naród uprzywilejowany, oddzielało ich od pogan. A to powodowało nienawiść, którą żywił do nich cały świat. Powinno być, że Jezus zniósł nienawiść do zakonu, a nie zakon! Tak twierdzą Żydzi Mesjanistyczni, których przekład tego wersetu cytuję:

niszcząc w swoim własnym ciele wrogość spowodowaną przez Torę i jej nakazy wyrażone w formie rozporządzeń. Uczynił to, aby w jedności z sobą stworzyć z tych dwóch grup jedną nową ludzkość i w ten sposób zaprowadzić szalom3)

Chrystus biorąc na siebie wszelką nienawiść, wypełnił do końca wolę Boga przez krzyż Golgoty i dał Żydom oraz poganom nowe prawo. Żydom nie wolno już od teraz pogardzać poganami, jeśli chcą iść za Mesjaszem. A poganom, nie wolno już nienawidzić Żydów, bo tworzą teraz jedną rodzinę Bożą. W Chrystusie, nie ma już żadnych podziałów. [Można też odczytać w. 15 jako zniesienie zakonu przykazań i przepisów, jako środek zbawczy (por. Rz 10:5-13). Odtąd w Jezusie, w łączności z Nim, możliwe jest stworzenie jednego Bożego narodu. Zbawienie dostępne jest na podstawie dzieła Chrystusa, a nie uczynków Prawa. - przyp. red.]

Nowe oznacza w grece - coś zupełnie innego, niż było wcześniej.

w.16

I pojednać obydwóch z Bogiem w jednym ciele przez krzyż, zniweczywszy na nim nieprzyjaźń;

Zburzenie tej bariery pozwoliło Jezusowi stworzyć jednego, nowego człowieka i jedno ciało kościoła, by zapewnić wszystkim dostęp do Ojca. Stało się to, za cenę Jego śmierci na krzyżu. Byliśmy wszyscy nieprzyjaciółmi i wrogami Boga, z powodu grzesznej natury, dziedziczonej po Adamie. Teraz, staliśmy się jego dziećmi.

w.17

I przyszedłszy, zwiastował pokój Wam, którzyście daleko, i pokój tym, którzy są blisko.

Jak rozumieć o Chrystusie : zwiastował pokój wszystkim, skoro wiemy, że Pan Jezus osobiście, nie głosił poganom Dobrej Nowiny. Zmartwychwstały Mesjasz dał nakaz misyjny, głoszenia Ewangelii wszystkim narodom. Stało się to więc przez apostołów, którzy w Jego imieniu głosili Ewangelię. Dziś my, będąc posłuszni temu nakazowi, w zastępstwie Chrystusa czynimy to samo, dzieląc się Dobrą Nowiną z innymi ludźmi.

w.18

Albowiem przez niego mamy dostęp do Ojca, jedni i drudzy w jednym Duchu.

Ważne jest to, jak Paweł ukazuje, udział Trzech Osób Bożych w zbawczym działaniu wobec człowieka. Przychodzi ono od Ojca, dane jest przez Syna, a w Duchu Świętym rozlewa się, na wszystkie członki kościoła. Widzimy w tym wierszu wyraźny zamiar, okazania charakteru Bożej jedności.

w.19

Tak więc już nie jesteście obcymi i przychodniami, lecz współobywatelami świętych i domownikami Boga,

Sytuację nawróconych do Jezusa, cechuje równość z Żydami. Wyrażają ją; Obcy był pozbawiony ochrony prawnej i często traktowany wrogo.

Przybysza ledwie się tolerowało i traktowało nieufnie. Od teraz nowo nawróceni, cieszą się współobywatelstwem ze świętymi Izraela - co oznacza, że Bóg zrównuje ich powołania. Domowa wspólnota z Bogiem ma charakter niezniszczalny, gdyż sam Chrystus zapewnia jej wieczną stabilność i trwałość.

w.20

Zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, którego kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus,

Jego fundamentem jest nauczanie oraz świadectwo proroków i apostołów. Nowo nawróceni wraz z apostołami stanowią pokolenie pierwszych świadków, którzy otrzymali objawienie Bożego planu i głosili Ewangelię. Chrześcijanie mają swój udział w jego budowaniu przez świadectwo wiary, modlitwę, ale wszelka ich moc pochodzi od Zbawiciela. Wszystko trzeba budować na Jezusie, bez Niego Kościół nie może istnieć.

w.21

Na którym cała budowa mocno spojona rośnie w przybytek święty w Panu,

Chrystus zapewnia Kościołowi życie i świętość. Dopóki budowla wznoszona jest na ziemi, możliwe są trudności, nieporozumienia i upadki, lecz w Nim, który jest kamieniem węgielnym i pokojem, przezwycięża się wszelką wrogość i rozłam. Znów występują trzy Osoby Boskie, w ich wzajemnej relacji, Bóg Ojciec mieszka za sprawą Ducha Świętego, w świątyni jednoczonej przez imię Jego Syna.

w.22

Na którym i wy się wespół budujecie na mieszkanie Boże w Duchu.

Wierzący w Chrystusa są określeni mianem żywych kamieni, składających się na budowlę Kościoła. Źródłem jego świętości jest Pan Jezus. Chrześcijanie są wciąż na nowo dodawanymi elementami tej budowli, w której przez Ducha Świętego przemieniającego ich od wewnątrz, mieszka Bóg. Dlatego właśnie powinniśmy być świątynią bez skazy.

Podsumowanie

Obcy, pod wpływem świata, bez nadziei, grzeszni i wrodzy Bogu, zostaliśmy z Nim pojednani przez ofiarę na krzyżu Golgoty i krew Jezusa Chrystusa.

Tylko dzięki nim, zostaliśmy dopuszczeni do Bożych tajemnic i obietnic oraz trwałego pokoju z Bogiem, chociaż nikt z nas na to nie zasługiwał, w żaden sposób.

W Chrystusie mamy dostęp do Bożego tronu i Jego błogosławieństw, jesteśmy współdziedzicami przymierzy z Izraelem oraz Bożego Królestwa.

Tworzymy razem Boży Kościół, którego powołaniem - od czasu apostołów - jest budowanie wzajemnej relacji z Bogiem dla wszystkich ludzi, którzy uwierzą w Ewangelię o Jezusie Chrystusie.

Dzięki swej łasce i dobroci, Bóg obdarował nas wiecznym życiem, jakie straciliśmy z powodu grzechu pierwszych ludzi. Tylko od nas zależy, co z tym uczynimy. Bóg dał nam, wolną wolę i wybór. My decydujemy.

Pójdziemy za Jezusem, pełniąc Jego wolę i stając się, żywymi kamieniami Jego królestwa i świątynią w Duchu Bożym, mówiąc o tym innym ludziom!?!

Czy też będziemy chodzić do ludzkich budowli, siedzieć i klaskać radośnie, gdy na zewnątrz ludzie giną z braku wiedzy i właściwego poznania???