Literacki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Biblia Gdańska*

Księga Hioba
(Księga Ijoba)

Rozdział 14

  Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;    Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.    Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.    Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;    Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.    Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.    Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.    Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:    Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.    Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?    Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.    Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.    Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię!    Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.    Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.    Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.    Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.    Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.    Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.    Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.    Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.    Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia gdańska – przekład Pisma Świętego na język polski z roku 1632 dokonany wspólnie przez braci czeskich i kalwinistów. Jedno z najpopularniejszych polskich tłumaczeń protestanckich.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible