Literacki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Biblia Gdańska*

Księga Hioba
(Księga Ijoba)

Rozdział 33

  A przetoż, Ijobie! słuchaj proszę mów moich, a wszystkie słowa moje przyjmij w uszy.    Oto teraz otworzę usta moje, a język mój będzie mówił w podniebieniu mojem.    Szczerością serca mego będą słowa moje, a czyste zdania wargi moje mówić będą.    Duch Boży uczynił mię, a tchnienie Wszechmocnego ożywiło mię.    Możeszli, odpowiedz mi; sporządź się, a stań przeciwko mnie.    Oto ja według słów twoich odpowiem ci za Boga, chociażem ja też z błota utworzony.    Oto strach mój nie zatrwoży cię, a ręka moja nie obciąży cię.    A wszakżeś rzekł w uszy moje, i słyszałem głos słów moich.    Czystym ja bez przestępstwa; niewinnym ja, i nie masz we mnie nieprawości.    Oto znajduje Bóg przyczyny przeciwko mnie, a poczytuje mię za nieprzyjaciela swego.    Podaje w okowy nogi moje, a podstrzega wszystkich ścieżek moich.    Otości na to tak odpowiadam: W tem nie jesteś sprawiedliwy; bo większy jest Bóg, niż człowiek.    Przeczże się z nim spierasz, żeć wszystkich spraw swoich nie objawia?    Wszak Bóg mówi i raz i drugi, a człowiek tego nie uważa.    We śnie w widzeniu nocnem, gdy twardy sen przypada na ludzie gdy śpią na łożu:    Tedy otwiera ucho ludzkie, a to, czem ich ćwiczy, pieczętuje,    Aby człowieka odwiódł od złej sprawy jego, i pychę od męża aby odjął;    Aby zahamował duszę jego od dołu, a żywot jego aby na miecz nie trafił.    Każe go też boleścią na łożu jego, a we wszystkich kościach jego ciężką niemocą.    Tak, że sobie żywot jego chleb obrzydzi, a dusza jego pokarm wdzięczny.    Zniszczeje znacznie ciało jego, i wysadzą się kości jego, których nie widać było;    I przybliża się do grobu dusza jego a żywot jego do rzeczy śmierć przynoszących.    Jeźli będzie u niego jaki Anioł wymowny, jeden z tysiąca, aby opowiedział człowiekowi powinność jego:    Tedy się nad nim Bóg zmiłuje, a rzecze: Wybaw go, aby nie zstępował do grobu, bom znalazł ubłaganie.    I odmłodnieje ciało jego jako dziecięce, a nawróci się do dni młodości swojej.    Będzie się modlił Bogu, i przyjmie go łaskawie, i ogląda z weselem oblicze jego, i przywróci człowiekowi sprawiedliwość jego;    Który poglądając na ludzi, rzecze: Zgrzeszyłem był, i co było prawego, podwróciłem; ale mi to nie było pożyteczno.    Lecz Bóg wybawił duszę moję, aby nie zstąpiła do dołu, a żywot mój aby oglądał światłość.    Oto wszystko to czyni Bóg po dwakroć i po trzykroć z człowiekiem,    Aby odwrócił duszę jego od dołu, a żeby oświecon był światłością żyjących.    Uważaj to, Ijobie, słuchaj mię; milcz, a ja będę mówił.    Wszakże maszli co mówić, a odpowiedzże mi; mów, bobym cię rad usprawiedliwił.    A jeźli niemasz, słuchajże mię, a nauczę cię mądrości. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia gdańska – przekład Pisma Świętego na język polski z roku 1632 dokonany wspólnie przez braci czeskich i kalwinistów. Jedno z najpopularniejszych polskich tłumaczeń protestanckich.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible