Literacki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150

Biblia Gdańska*

Księga Psalmów

Psalm 102

  Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję.    Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.    Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.    Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.    Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.    Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.    Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.    Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.    Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.    Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,    Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.    Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;    Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.    Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.    Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;    Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;    Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;    Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.    To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,    Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;    Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;    Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,    Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.    Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;    Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.    I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.    One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.    Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną. Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia gdańska – przekład Pisma Świętego na język polski z roku 1632 dokonany wspólnie przez braci czeskich i kalwinistów. Jedno z najpopularniejszych polskich tłumaczeń protestanckich.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible