Literacki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150

Biblia Gdańska*

Księga Psalmów

Psalm 18

  Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawida, sługi Pańskiego, który mówił do Pana słowa tej pieśni onego dnia, gdy go Pan wyrwał z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego, i z ręki Saulowej; i rzekł:    Rozmiłuję się ciebie, Panie, mocy moja!    Pan opoką moją, twierdzą moją, i wybawicielem moim; Bóg mój skała moja, w nim będę ufał; tarcza moja, i róg zbawienia mego, ucieczka moja.    Wzywałem Pana chwalebnego, a od nieprzyjaciół moich byłem wybawiony.    Ogarnęły mię były boleści śmierci, a potoki niepobożnych zatrwożyły mię.    Boleści grobu ogarnęły mię były, zachwyciły mię sidła śmierci.    W utrapieniu mojem wzywałem Pana, i wołałem do Boga mego; wysłuchał z kościoła swego głos mój, a wołanie moje przed oblicznością jego przyszło do uszów jego.    Tedy się ziemia wzruszyła i zadrżała, a fundamenty gór zatrząsnęły się, i wzruszyły się od gniewu jego.    Występował dym z nozdrzy jego, węgle się rozpaliły od niego.    Nakłonił niebios, i zstąpił, a ciemność była pod nogami jego.    A wsiadłszy na Cheruba, latał; latał na skrzydłach wiatrowych.    Uczynił sobie z ciemności ukrycie, około siebie namiot swój z ciemnych wód, i z gęstych obłoków.    Od blasku przed nim rozeszły się obłoki jego, grad i węgle ogniste.    I zagrzmiał na niebie Pan, a Najwyższy wydał głos swój, grad i węgle ogniste.    Wypuścił strzały swe, i rozproszył ich, a błyskawicami gęstemi rozgromił ich.    I okazały się głębokości wód, a odkryte są grunty świata na fukanie twoje, Panie! i na tchnienie wiatru nozdrzy twoich.    Posławszy z wysokości zachwycił mię; wyciągnął mię z wód wielkich.    Wyrwał mię od mocnego nieprzyjaciela mego, i od tych, którzy mię mieli w nienawiści, choć byli mocniejszymi nad mię.    Uprzedzili mię byli w dzień utrapienia mego; ale Pan był podporą moją.    Wywiódł mię na przestrzeństwo; wyrwał mię, iż mię umiłował.    Nagrodził mi Pan według sprawiedliwości mojej; według czystości rąk moich oddał mi.    Bom strzegł dróg Pańskich, anim odstąpił niezbożnie od Boga mego.    Bom miał wszystkie sądy jego przed oczyma memi, a ustaw jego nie odrzucałem od siebie.    Owszem, byłem szczerym przed nim, a strzegłem się od nieprawości mojej.    Przetoż oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości rąk moich, która była przed oczyma jego.    Ty, Panie! z miłosiernym miłosiernie się obejdziesz, a z mężem szczerym szczerze sobie postąpisz.    Z uprzejmym uprzejmie się obejdziesz, a z przewrotnym przewrotnie sobie postąpisz;    Albowiem ty lud utrapiony wybawisz, a oczy wyniosłe poniżysz.    Ty zaiste rozświecisz pochodnię moję; Pan, Bóg mój, oświeci ciemności moje.    Gdyż z tobą przebiłem się przez wojsko, a z Bogiem moim przeskoczyłem mur.    Droga Boża doskonała jest; słowo Pańskie jest ogniem wypławione. Tarczą jest wszystkich, którzy w nim ufają.    Bo któż jest Bóg, oprócz Pana? a kto opoką, oprócz Boga naszego?    On jest Bogiem, który mię opasuje mocą, a czyni prostą drogę moję.    Krzepi nogi moje jako jelenie, a na wysokich miejscach moich stawia mię.    Çwiczy ręce moje do boju, tak, iż kruszę łuk miedziany ramionami swemi.    Dałeś mi też tarcz zbawienia twego, a prawica twoja podpierała mię, i dobrotliwość twoja uwielmożyła mię.    Rozszerzyłeś kroki moje podemną, tak, że się nie zachwiały golenie moje.    Goniłem nieprzyjaciół moich, a doścignąłem ich: i nie wróciłem się, ażem ich wytracił.    Poraziłem ich tak, iż nie mogli powstać; upadli pod nogi moje.    Tyś mię opasał mocą ku bitwie; powstawających przeciwko mnie obaliłeś pod mię.    Podałeś mi tył nieprzyjaciół moich, abym tych, którzy mię nienawidzą, wykorzenił.    Wołalić, ale nie był, ktoby ich wybawił; do Pana, ale ich nie wysłuchał.    I potarłem ich, jako proch od wiatru; jako błoto na ulicach podeptałem ich.    Wyrwałeś mię od zwad ludzkich, a postawiłeś mię głową narodom; lud, któregom nie znał, służył mi.    Skoro usłyszeli, byli mi posłuszni; cudzoziemcy obłudnie mi się poddawali.    Cudzoziemcy opadli, a drżeli w zamknieniach swoich.    Żyje Pan, błogosławiona opoka moja; przetoż niech będzie wywyższony Bóg zbawienia mego.    Bóg jest, który mi zleca pomsty, i podbija mi narody.    Tyś wybawiciel mój od nieprzyjaciół moich; tyś mię nad powstawających przeciwko mnie wywyższył; od męża drapieżnego wyrwałeś mię.    Przetoż cię, Panie! będę wyznawał między narodami, a będę śpiewał imieniowi twemu. Boś zacnie wybawił króla swego, a czynisz miłosierdzie pomazańcowi swemu Dawidowi, i nasieniu jego, aż na wieki. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia gdańska – przekład Pisma Świętego na język polski z roku 1632 dokonany wspólnie przez braci czeskich i kalwinistów. Jedno z najpopularniejszych polskich tłumaczeń protestanckich.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible