Biblia Jakuba Wujka*

Księga Rodzaju
(Genesis, to jest pierwsze)

Rozdział 2

  Dokończone są tedy niebiosa i ziemia i wszystko ochędóstwo ich.    I dokonał Bóg w dzień siódmy dzieła swego, które uczynił. I odpoczynął w dzień siódmy od wszelkiego dzieła, które sprawił.    I błogosławił dniowi siódmemu i poświęcił ji, iż weń odpoczynął od wszelkiego dzieła swego, które stworzył Bóg, aby uczynił.    Te są zrodzenia nieba i ziemie, gdy były stworzone. W dzień, którego uczynił JAHWE Bóg niebo i ziemię,    wszelką rózczkę polną, niż weszła na ziemi, i wszelkie ziele krainy, niźli wyniknęło, nie spuścił bowiem był Pan Bóg dżdża na ziemię i człowieka nie było, który by sprawował ziemię,    ale zdrój wynikał z ziemie, oblewający wszystek wierzch ziemie,    utworzył tedy JAHWE Bóg człowieka z mułu ziemie i natchnął w oblicze jego dech żywota, i zstał się człowiek w duszę żywiącą.    A naszczepił był JAHWE Bóg Raj rozkoszy od początku, w którym postawił człowieka, którego utworzył.    I wywiódł JAHWE Bóg z ziemie wszelkie drzewo piękne ku widzeniu i ku jedzeniu smaczne, drzewo też żywota w pośrzód Raju i drzewo wiadomości dobrego i złego.    A rzeka wychodziła z miejsca rozkoszy na oblewanie Raju, która się stamtąd dzieliła na czterzy główne rzeki.    Imię jednej Fison: ta okrąża wszytkę ziemię Hewilat, gdzie się rodzi złoto.    A złoto ziemie onej nalepsze jest i tam się najduje bdelium i kamień onychin.    A imię rzeki wtórej Gehon; ta okrąża wszystkę ziemię Murzyńską.    Imię zaś rzeki trzeciej Tygrys: ta idzie ku Asyryjczykom. Rzeka czwarta ten jest Eufrates.    Wziął tedy JAHWE Bóg człowieka i posadził go w raju rozkoszy, aby sprawował i strzegł go.    I rozkazał mu, mówiąc: Z każdego drzewa Rajskiego jedz,    ale z drzewa wiadomości dobrego i złego nie jedz, bo którego dnia będziesz jadł z niego, śmiercią umrzesz.    Rzekł też Pan Bóg: Niedobrze być człowiekowi samemu: uczyńmy mu pomoc jemu podobną.    Utworzywszy tedy JAHWE Bóg z ziemie wszelkie zwierzęta ziemne i wszelkie ptastwo powietrzne, przywiódł je do Adama, wszystko bowiem, co nazwał Adam duszę żywiącą, to jest imię jego.    I nazwał Adam imionmi ich wszytkie zwierzęta i wszytko ptastwo powietrzne, i wszytkie bestie ziemne: lecz Adamowi nie najdował się pomocnik podobny jemu.    Przepuścił tedy JAHWE Bóg twardy sen na Adama, a gdy zasnął, wyjął jedno żebro z niego i napełnił ciałem miasto niego.    I zbudował JAHWE Bóg z żebra, które wyjął z Adama, białągłowę, i przywiódł ją do Adama.    I rzekł Adam: To teraz kość z kości moich, i ciało z ciała mego; tę będą zwać Mężyną, bo z męża wzięta jest.    Przetoż opuści człowiek ojca swego i matkę, a przyłączy się do żony swej i będą dwoje w jednym ciele.    A byli oboje nadzy, to jest Adam i żona jego, a nie wstydzili się. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible