Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50

Biblia Jakuba Wujka*

Księga Rodzaju
(Genesis, to jest pierwsze)

Rozdział 44

  A Jozef rozkazał szafarzowi domu swego, mówiąc: Napełni wory ich zbożem, ile wziąć mogą a włóż każdego pieniądze na wierzchu woru jego.    A kubek mój srebrny i pieniądze, które dał za pszenicę, włóż na wierzch woru młodszego. I zstało się tak.    A gdy było rano, puszczono je z osły ich.    I już byli z miasta wyjachali, i niedaleko odjachali, kiedy Jozef zawoławszy szafarza domu, rzekł: Wstań a goń męże, a pojmawszy ich, mów: Przeczeście oddali złe za dobre?    Kubek, któryście ukradli jest ten, z którego pan mój pija i w którym zwykł wróżyć: barzoście złą rzecz uczynili.    Uczynił on, jako był kazał. I pojmawszy ich mówił do nich od słowa do słowa.    Którzy odpowiedzieli: Czemu tak mówi pan nasz, żeby słudzy twoi takiej złości dopuścić się mieli?    Pieniądze, któreśmy naleźli na wierzchu worów, odnieśliśmy do ciebie z ziemie Chananejskiej: a jakoż za tym iść może, abyśmy ukraść mieli z domu pana twego złoto abo srebro?    U któregokolwiek z sług twoich najdzie się to, czego szukasz, niech umrze, a my będziemy niewolnikami Pana naszego.    Który rzekł im: Niechaj będzie według wyroku waszego: u któregokolwiek się najdzie, ten niech będzie niewolnikiem moim, a wy będziecie niewinnemi.    I tak złożywszy prędko wory na ziemię, otworzył każdy swój.    Które przeszukawszy począwszy od starszego aż do młodszego, nalazł kubek w worze Beniaminowym.    A oni rozdarszy szaty i włożywszy zaś ciężar na osły, wrócili się do miasta.    I pierwszy Juda z bracią wszedł do Jozefa (bo jeszcze był nie odszedł z miejsca), i wszyscy przed nim upadli pospołu na ziemię.    Którym on rzekł: Czemuście tak chcieli czynić? Izali nie wiecie, że mi nie masz podobnego w nauce wieszczbiarskiej?    Któremu Juda: Cóż, pry, odpowiemy panu memu? abo co rzeczemy? abo czym się sprawiedliwie zakładać? Bóg nalazł nieprawość sług twoich: Otośmy wszyscy są niewolnikami pana mego; i my, i ten, u którego naleziono kubek.    Odpowiedział Jozef: Boże mię uchowaj, abych tak miał uczynić: który ukradł kubek, ten niech będzie niewolnikiem moim, a wy odydźcie wolni do ojca waszego.    I przystąpiwszy bliżej Juda śmiele rzekł: Proszę, Panie mój, niechaj przemówi niewolnik twój słowo w uszy twoje a nie gniewaj się na sługę twego: tyś bowiem jest po Faraonie    pan mój. Spytałeś pierwej sług twoich: Macie ojca abo brata?    A myśmy odpowiedzieli tobie, panu memu: Mamy ojca starego i chłopię małe, które się urodziło w starości jego, którego rodzony brat umarł, a tego samego matka ma, a ociec go serdecznie miłuje.    I rzekłeś sługam twoim: Przywiedźcie go do mnie a położę oczy moje nań.    Namieniliśmy panu memu: Nie może chłopię opuścić ojca swego, bo jeśli go opuści, umrze.    I rzekłeś sługom twoim: Jeśli nie przyjdzie brat wasz namłodszy z wami, nie ujźrzycie więcej oblicza mego.    A tak gdyśmy przyjachali do sługi twego, ojca naszego, powiedzieliśmy mu wszytko, co do nas pan mój mówił.    I rzekł ociec nasz: Wróćcie się a kupcie nam trochę pszenice.    Któremuśmy rzekli: Iść nie możemy. Jeśli brat nasz namłodszy pojedzie z nami, pojedziem pospołu: inaczej, bez niego, nie śmiemy widzieć oblicze męża.    Na co on odpowiedział: Wy wiecie, iż mi dwu porodziła żona moja.    Wyszedł jeden i powiedzieliście: Źwierz go pożarł, i dotychmiast go nie widać.    Jeśli weźmiecie i tego, a zstanie mu się co na drodze, doprowadzicie szedziwość moję z żałością do piekła.    Przetoż jeśli wnidę do sługi twego, ojca naszego, a dziecięcia nie będzie (ponieważ dusza jego zawisła na duszy tego),    a ujźrzy, że go nie masz z nami, umrze: i doprowadzą słudzy twoi szedziwość jego z żałością do piekła.    Ja właśnie niech będę niewolnikiem twoim, którym go wziął na wiarę moję i szlubiłem, mówiąc: Jeślić go zasię nie przywiodę, będę winien grzechu przeciw ojcu memu po wszytek czas.    Zostanę tedy sługą twoim za to dziecię na posłudze pana mego, a dziecię niech jedzie z bracią swą.    Nie mogę się bowiem wrócić do ojca mego bez dziecięcia, abych świadkiem żałości, która uciśnie ojca mego, nie był. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible