Biblia Jakuba Wujka*

Księga Rodzaju
(Genesis, to jest pierwsze)

Rozdział 9

  I błogosławił Bóg Noego i syny jego, i rzekł do nich: Rośćcie i mnóżcie się a napełniajcie ziemię.    A strach wasz i drżenie niechaj będzie nad wszelkim zwierzęciem ziemnym i nade wszem ptastwem powietrznym, ze wszytkiemi, które się ruszają na ziemi. Wszytkie ryby morskie ręce waszej podane są.    A wszytko, co się rusza i żywie, będzie wam na pokarm. Jako jarzyny zielone, dałem wam wszytko.    Wyjąwszy, że mięsa ze krwią jeść nie będziecie.    Abowiem krwie dusz waszych będę szukał z ręki wszelkich bestyj: i z ręki człowieczej, z ręki męża i brata jego będę szukał dusze człowieczej:    Kto by kolwiek wylał krew człowieczą, będzie wylana krew jego: bo na obraz Boży uczynion jest człowiek.    A wy rośćcie i mnóżcie się a wnidźcie na ziemię i napełniajcie ją.    To też mówił Bóg do Noego i do synów jego z nim:    Oto ja postanowię przymierze moje z wami i z nasieniem waszym po was.    I z każdą duszą żywiącą, która jest z wami, tak w ptastwie, jako i w bydle, i we wszelkim zwierzęciu ziemnym, które wyszły z korabiu, i ze wszytkiemi bestiami ziemie.    Postanowię przymierze moje z wami i żadną miarą więcej nie będzie zagubione wszelkie ciało wodami potopu ani więcej będzie potop pustoszący ziemię.    I rzekł Bóg: To znak przymierza, który daję między mną i wami, i do wszelkiej dusze żywiącej, która jest z wami, na rodzaje wieczne:    Łuk mój położę na obłokach i będzie znakiem przymierza między mną a między ziemią.    A gdy okryję obłokami niebo, ukaże się łuk mój na obłokach    i wspomnię na przymierze moje z wami i ze wszelką duszą żywiącą, która ciało obżywia: i nie będą więcej wody potopu ku wygładzeniu wszelkiego ciała.    I będzie łuk na obłokach, i ujrzę ji, i wspomnię na przymierze wieczne, które się postanowiło między Bogiem a między wszelką duszą żywiącą każdego ciała, które jest na ziemi.    I rzekł Bóg do Noego: Ten będzie znak przymierza, którem postanowił między mną a wszelkim ciałem na ziemi.    Byli tedy synowie Noego, którzy wyszli z korabiu: Sem, Cham i Jafet; a Cham ten jest ociec Chanaan.    Ci trzej są synowie Noego i od tych rozsiał się wszytek rodzaj ludzki po wszytkiej ziemi.    I począł Noe, mąż oracz, sprawować ziemię, i nasadził winnicę.    I pijąc wino upił się, i obnażył się w namiecie swoim.    Co ujźrzawszy Cham, ociec Chanaan, to jest, że łono ojca jego odkryte było, powiedział to dwiema braciej swej na dworze.    Sem tedy i Jafet włożyli płaszcz na ramiona swoje, a idąc na wstecz zakryli łono ojca swego: a oblicza ich były odwrócone i ojcowskiego łona nie widzieli.    A ocuciwszy się Noe z wina, gdy się dowiedział, co mu uczynił syn jego młodszy,    rzekł: Przeklęty Chanaan, niewolnik niewolników będzie braciej swej.    I rzekł: Błogosławiony Pan Bóg Semów, niech Chanaan niewolnikiem jego będzie.    Niech rozszerzy Bóg Jafeta, i niech mieszka w namieciech Semowych, a Chanaan niech będzie niewolnikiem jego.    I żył Noe po potopie trzy sta i pięćdziesiąt lat.    I wypełniły się wszytkie dni jego, dziewięć set i pięćdziesiąt lat, i umarł. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible