Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22

Biblia Jakuba Wujka*

I Księga Królewska
(Królewskie trzecie (Królewskie I))

Rozdział 18

  A po wielu dni zstało się słowo PANSKIE do Eliasza roku trzeciego, mówiąc: Idź a ukaż się Achabowi, że dam deszcz na ziemię.    Szedł tedy Eliasz, aby się ukazał Achabowi, a był głód gwałtowny w Samaryjej.    I zawołał Achab Abdiasza, sprawcę domu swego: a Abdiasz bał się JAHWE barzo.    Bo gdy Jezabel mordowała proroki PANSKIE, on wziął sto proroków i skrył je pięćdziesiąt i pięćdziesiąt w jaskiniach, i żywił je chlebem i wodą.    Rzekł tedy Achab do Abdiasza: Idź w ziemię do wszytkich źrzódeł wodnych i do wszytkich dolin, jeśli snać będziem mogli naleźć trawę a żywo zachować konie i muły, a do szczętu bydlęta nie zginęły.    I podzielili sobie krainy, aby je obeszli. Achab szedł jedną drogą, a Abdiasz inną drogą osobno.    A gdy był Abdiasz w drodze, zabieżał mu Eliasz. Który gdy go poznał, padł na oblicze swoje i rzekł: A tyżeś to, panie mój, Eliaszu?    Któremu on odpowiedział: Ja. Idź a powiedz panu twemu: Jest tu Eliasz.    A on rzekł: Cóżem zgrzeszył, że wydajesz mnie, sługę twego, w ręce Achab, aby mię zabił?    Żywie JAHWE Bóg twój, iż nie masz narodu abo królestwa, gdzie by nie posłał pan mój szukając cię, a gdy wszyscy odpowiadali: Nie masz go tu, obwiązał przysięgą każde królestwo i naród, dlatego żeś się nie nalazł.    A ty mi teraz mówisz: Idź a powiedz panu twemu: Jest tu Eliasz.    A gdy ja odejdę od ciebie, Duch PANSKI zaniesie cię na miejsce, którego ja nie wiem, a wszedszy, powiem Achabowi, a nie nalazszy cię, zabije mię. A sługa twój boi się JAHWE od dzieciństwa swego.    Aza nie powiedziano tobie, panu memu, com uczynił, gdy Jezabel mordowała proroki PANSKIE, żem skrył z proroków PANSKICH sto mężów, pięćdziesiąt i pięćdziesiąt w jaskiniach, i żywiłem: je chlebem i wodą?    A ty teraz mówisz: Idź a powiedz panu twemu, że tu jest Eliasz, że mię zabije?    I rzekł Eliasz: Żywie JAHWE zastępów, przed którego obliczem stoję, że mu się dziś ukażę.    Poszedł tedy Abdiasz przeciwko Achabowi i powiedział mu. I szedł Achab przeciwko Eliaszowi.    I ujźrzawszy go rzekł: A tyżeś to, który mieszasz Izraela?    A on rzekł: Nie jam zamieszał Izraela, ale ty i dom ojca twego, którzyście opuścili przykazania PANSKIE, a poszliście za Baalim.    Wszakże teraz pośli a zbierz do mnie wszytkiego Izraela na górze Karmela i proroków Baalowych cztery sta pięćdziesiąt, i proroków gajowych cztery sta, którzy jadają z stołu Jezabel.    I posłał Achab do wszytkich synów Izrael i zebrał proroki na górze Karmelu.    A przystąpiwszy Eliasz do wszytkiego ludu, rzekł: Pókiż będziecie chramać na dwie stronie? Jeśli JAHWE jest Bogiem, idźcież za nim, a jeśli Baal, idźcie za nim. I nie odpowiedział mu lud słowa.    I rzekł zaś Eliasz do ludu: Jam został prorok PANSKI sam, a proroków Baalowych jest cztery sta i pięćdziesiąt mężów.    Niech nam dadzą dwu wołów, a oni niech sobie obiorą wołu jednego, a zrąbawszy go w sztuki, niech go na drwa włożą, a ognia niech nie podkładają, a ja uczynię wołu drugiego i włożę na drwa, a ognia nie podłożę.    Wzywajcież imion bogów waszych, a ja będę wzywał imienia JAHWE mego: a Bóg, który wysłucha przez ogień, ten niech będzie Bogiem. Odpowiedając wszytek lud, rzekł: Barzo dobre podanie.    Rzekł tedy Eliasz prorokom Baalowym: Obierzcież sobie wołu jednego a uczyńcie pierwej, bo was więcej: i wzywajcie imion bogów waszych, a ognia nie podkładajcie.    Którzy wziąwszy wołu, którego im był dał, uczynili i wzywali imienia Baalowego od poranku aż do południa, mówiąc: Baalu, wysłuchaj nas! I nie było głosu, ani kto by odpowiedział, i skakali przez ołtarz, który byli uczynili.    A gdy już było południe, naśmiewał się z nich Eliasz, mówiąc: Wołajcie głosem więtszym, bóg bowiem jest; a podobno gada abo jest w gospodzie, abo na drodze, abo więc śpi, aby się ocucił.    Wołali tedy głosem wielkim i rzezali się według obyczaju swego nożmi i włóczenkami, aż się krwią oblewali.    A gdy minęło południe, a oni jeszcze prorokowali, gdy był przyszedł czas, którego ofiarę zwyczaj jest ofiarować, głosu też słychać nie było ani żaden odpowiedał, ani modlących się słuchał,    rzekł Eliasz wszytkiemu ludowi: Pódźcież do mnie. A gdy lud przystąpił do niego, naprawił ołtarz PANSKI, który był zepsowany.    I wziął dwanaście kamieni według liczby pokoleni synów Jakob, do którego zstało się słowo PANSKIE, mówiąc: Izrael będzie imię twoje.    I zbudował z kamienia ołtarz w imię PANSKIE, i uczynił rów jakoby na dwie bruździe około ołtarza,    i ułożył drwa, i po członku zrąbał wołu, i włożył na drwa, i rzekł:    Napełnicie cztery wiadra wodą a wylejcie na całopalenie i na drwa. I zasię rzekł: Po wtóre też to uczyńcie. Którzy gdy po wtóre uczynili, rzekł: Jeszcze po trzecie toż uczyńcie. I uczynili po trzecie.    I płynęły wody około ołtarza, aż przekop rowu był pełen.    A gdy już był czas, żeby było ofiarowane całopalenie, przystąpiwszy Eliasz prorok rzekł: JAHWE Boże Abraamów i Izaaków, i Izraelów! Pokaż dziś, żeś ty jest Bóg Izraelów, a ja sługa twój, a wedle rozkazania twego uczyniłem te wszytkie słowa.    Wysłuchaj mię, JAHWE, wysłuchaj mię: żeby poznał ten lud, żeś tyś jest JAHWE Bóg i ty zaś nawrócił serce ich!    I spadł ogień PANSKI, i pożarł całopalenie, i drwa, i kamienie, proch też, i wodę, która była w rowie, liżąc.    Co gdy ujźrzał wszytek lud, padł na oblicze swoje i rzekł: JAHWE, on jest Bogiem! JAHWE, on jest Bogiem!    I rzekł do nich Eliasz: Pojmajcie proroki Baalowe, a i jeden z nich niech nie ujdzie! Które gdy pojmali, zaprowadził je Eliasz do potoka Cison i pobił je tam.    I rzekł Eliasz do Achaba: Idź, jedz i pij: bo głos wielkiego deszczu jest.    Poszedł Achab jeść i pić, a Eliasz wszedł na wierzch Karmela i nachyliwszy się ku ziemi włożył twarz swoję między kolana swoje,    i rzekł do sługi swego: Wstąp a pojźrzy ku morzu. Który, gdy wstąpił i obejźrzał, rzekł: Nie masz nic. I zasię rzekł mu: Wracaj się po siedm kroć.    A za siódmym razem: Alić obłoczek mały, jako stopa człowiecza, występowała z morza. Który rzekł: Idź a mów Achabowi: Zaprzęgaj wóz twój a ujeżdżaj, aby cię deszcz nie zastał.    A gdy się obracał i tam i sam, alić się niebo zaćmiło, i obłoki, i wiatr, i zstał się deszcz wielki. A tak wsiadszy Achab, jachał do Jezrahel.    A ręka PANSKA zstała się nad Eliaszem i biodra przepasawszy bieżał przed Achabem, aż przyszedł do Jezrahel. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible