Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36

Biblia Jakuba Wujka*

II Księga Kronik
(Paralipomenon wtóre)

Rozdział 18

  Był tedy Jozafat bogaty i sławny barzo i spowinowacił się z Achabem.    A po leciech zjachał do niego do Samaryjej, na którego przyjazd nabił Achab baranów i wołów barzo wiele, jemu i ludowi, który był z nim przyjachał, i namówił go, aby z nim ciągnął do Ramot Galaad.    I rzekł Achab, król Izraelski, do Jozafata, króla Judzkiego: Pojedź ze mną do Ramot Galaad. Któremu on odpowiedział: Jako ja, i ty; jako lud twój, tak i lud mój; i będziem z tobą na wojnie.    I rzekł Jozafat do króla Izraelskiego: Proszę, natenczas poradź się mowy PANSKIEJ:    A tak król Izraelski zebrał czterzy sta mężów proroków i rzekł do nich: Mamyli jachać do Ramot Galaad na wojnę czyli dać pokój? A oni: Jedź, rzekli, i poda Bóg w rękę królewską.    I rzekł Jozafat: Aza tu nie masz proroka PANSKIEGO, abychmy go też spytali?    I rzekł król Izraelski do Jozafata: Jest mąż jeden, od którego możemy się pytać woli PANSKIEJ: lecz ja go mam w nienawiści, bo mi nie prorokuje nic dobrego, ale złe zawżdy: a jest Micheasz, syn Jemla. I rzekł Jozafat: Nie mów tak, królu.    Zawołał tedy król Izraelski jednego z rzezańców, i rzekł mu: Zawołaj rychło Micheasza, syna Jemla.    A król Izraelski i Jozafat, król Judzki, siedzieli oba na stolicy swej, obleczeni w szaty królewskie; a siedzieli na placu u bramy Samaryjej, a wszyscy prorocy prorokowali przed nimi.    A Sedekiasz, syn Chanaana, uczynił sobie rogi żelazne i mówił: To mówi JAHWE: Temi przewiejesz Syrią, aż ją zetrzesz.    I wszyscy prorocy także prorokowali, i mówili: Jedź do Ramot Galaad, a poszczęści-ć się i poda je JAHWE w rękę królewską.    A poseł, który był szedł, aby zawołał Micheasza, rzekł mu: Oto słowa wszytkich proroków jednemi usty dobre opowiadają królowi: proszę cię tedy, aby i mowa twoja ód nich nie była różna a mów szczęśliwe rzeczy.    Któremu Micheasz odpowiedział: Żywie JAHWE, że cokolwiek mi rzecze Bóg mój, to mówić będę!    Przyszedł tedy do króla, któremu król rzekł: Micheaszu, mamli jachać na wojnę do Ramot Galaad czyli niechać? Któremu on odpowiedział: Jedźcie: bo wszytko się szczęśliwie powiedzie i będą nieprzyjaciele podani w ręce wasze.    I rzekł król: Po wtóre i po trzecie Poprzysięgam cię, abyś mi nie powiadał, jedno co jest prawda w imię PANSKIE.    A on rzekł: Widziałem wszytkiego Izraela rozproszonego po górach jako owce bez pasterza. I rzekł JAHWE: Nie mają ci panów, niech się każdy wróci do domu swego w pokoju!    I rzekł król Izraelski do Jozafata: Azam ci nie powiedział, że mi ten nic dobrego prorokować nie miał, ale to, co złe jest.    A on rzekł: Przetoż słuchajcie słowa PANSKIEGO! Widziałem JAHWE siedzącego na stolicy jego i wszytko wojsko niebieskie stojące przy nim, po prawej i po lewej stronie.    I rzekł JAHWE: Kto zwiedzie Achaba, króla Izraelskiego, aby jachał i upadł do Ramot Galaad? A gdy mówił jeden tym sposobem, a drugi innym,    wystąpił duch i stanął przed JAHWE, i rzekł: Ja go zwiodę. Któremu rzekł JAHWE: A przez co go zwiedziesz?    A on odpowiedział: Wynidę a będę kłamliwym duchem w uściech wszytkich proroków jego. I rzekł JAHWE: Zwiedziesz i przemożesz: wynidź a uczyń tak!    Teraz tedy oto dał JAHWE ducha kłamstwa w usta wszytkich proroków twoich: a JAHWE złe mówił o tobie.    I przystąpił Sedekiasz, syn Chanaana, i uderzył Micheasza w gębę, i rzekł: Którąż drogą przeszedł duch PANSKI ode mnie, żeby tobie mówił?    I rzekł Micheasz: Ty sam oglądasz dnia onego, gdy wnidziesz do komory z komory, żebyś się skrył.    I rozkazał król Izraelski, mówiąc: Weźmicie Micheasza a wiedźcie go do Amona, starosty miejskiego, i do Joasa, syna Amelech,    i rzeczecie: To mówi król: Wsadźcie tego do ciemnice a dawajcie mu trochę chleba i trochę wody, aż się wrócę w pokoju.    I rzekł Micheasz: Jeśliś się wrócisz w pokoju, nie mówił JAHWE we mnie. I rzekł: Słuchajcie wszyscy ludzie!    Jachali tedy król Izraelski i Jozafat, król Judzki, do Ramot Galaad.    I rzekł król Izraelski do Jozafata: Odmienię szaty i tak pójdę ku bitwie, a ty się ubierz w szaty twe. I odmieniwszy król Izraelski szaty, szedł ku bitwie.    A król Syryjski rozkazał był hetmanom jezdy swej, mówiąc: Nie walczcie przeciwko namniejszemu abo przeciwko nawiętszemu, jedno przeciwko samemu królowi Izraelskiemu.    A tak ujźrzawszy hetmani jezdy Jozafata, rzekli: Król to Izraelski. I obskoczyli go, bijąc się, ale on zawołał do JAHWE i ratował go, i odwrócił je od niego.    Bo gdy obaczyli hetmani jezdy, iż nie był król Izraelski, opuścili go.    I przydało się, że jeden z ludu strzałę wystrzelił na niepewną i ranił króla Izraelskiego między szyję a łopatki. A on rzekł woźnicy swemu: Nawróć rękę swą a wywieź mię z wojska, bom ranion.    I skończyła się bitwa dnia onego, a król Izraelski stał na wozie swym przeciw Syrianom aż do wieczora i umarł, gdy zachodziło słońce. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible