Biblia Jakuba Wujka*

Księga Wyjścia
(Exodus, to jest wtóre)

Rozdział 36

  Uczynił tedy Beseleel i Ooliab, i każdy mąż mądry, którym dał JAHWE mądrość i rozum, aby umieli misternie urobić, co do potrzeby świątnice należy i co JAHWE przykazał.    I gdy ich wezwał Mojżesz i każdego męża wyćwiczonego, któremu dał JAHWE mądrość i którzy się dobrowolnie ofiarowali na robotę,    oddał im wszytkie dary synów Izraelowych. Którzy gdy z pilnością robili, na każdy dzień rano śluby lud ofiarował.    Dla czego rzemieślnicy przymuszeni przyść,    mówili Mojżeszowi: Więcej lud ofiaruje, niżli potrzeba.    Kazał tedy Mojżesz woźnego głosem wołać: Ani mąż, ani niewiasta niechaj nic więcej nie dawa na robotę świątnice. I tak przestano od ofiarowania,    przeto że rzeczy ofiarowanych dosyć było i zbywało.    I uczynili wszyscy mądrzy sercem ku wykonaniu roboty przybytku opon dziesięć z bisioru kręconego i hiacyntu, i szarłatu, i z karmazynu dwakroć farbowanego robotą wzorzystą i rzemiesłem tkackim;    z których jedna miała na dłużą dwadzieścia i ośm łokiet, a na szerzą cztery: jedna miara była wszytkich opon.    I złączył pięć opon jednę z drugą, i drugie pięć złączył pospołu.    Poczynił też pętlice z hiacyntu po kraju opony jednej z obu stron i po kraju opony drugiej także,    aby przeciw sobie zeszły się wespół pętlice i jedna się z drugą spinała.    Przeto ulał i pięćdziesiąt kolców złotych, które by ujmowały pętlice opon i był jeden przybytek.    Uczynił też dek jedenaście z koziej sierści dla przykrywania wierzchu przybytkowego.    Jedna deka wzdłuż miała trzydzieści łokci, a wszerz cztery łokcie: jednej miary były wszytkie deki;    z których pięć złączył osobno, a sześć innych osobno.    I uczynił pętlic pięćdziesiąt na kraju deki jednej, a pięćdziesiąt na kraju deki drugiej, aby się pospołu schodziły.    I haczków miedzianych pięćdziesiąt, któremi by się spinało przykrycie, aby jedno przykrycie ze wszytkich dek było.    Uczynił i przykrycie przybytku z skór baranich czerwono farbowanych, i drugie z wierzchu przykrycie z skór fiołkowej maści.    Narobił i deszczek przybytku z drzewa setim stojących.    Dziesięć łokci była dłuża deszczki jednej, a półtora łokcia szerzą miała.    Dwoje fugowanie było w każdej desce, aby się jedna z drugą schodziła. Tak uczynił u wszytkich deszczek przybytku.    Z których dwadzieścia na stronę południową były, przeciwko wiatru południowemu,    ze czterdzieścią podstawków srebrnych. Dwa podstawki pod jednę deszczkę kładziono z obu stron węgłów, gdzie się fugowania boków na węgłach kończą.    Na stronę też przybytku, która patrzy na północ uczynił dwadzieścia deszczek    ze czterdziestą podstawków srebrnych, dwa podstawki do każdej deszczki.    A ku zachodowi, to jest na tę stronę przybytku, która ku morzu patrzy, uczynił sześć deszczek,    i inne dwie na każdym węgle przybytku w tyle;    które były spojone od spodku aż do wierzchu, a w jedno się spojenie pospołu schodziły. Tak uczynił z obu stron na węgłach,    żeby ośm było pospołu deszczek i miały podstawków srebrnych szesnaście, to jest dwa podstawki pod każdą deszczką.    Uczynił też drążki z drzewa setim, pięć ku trzymaniu deszczek jednej strony przybytku,    a pięć drugich ku zjęciu deszczek drugiej strony, i krom tych innych pięć na zachodnią stronę przybytku przeciw morzu.    Uczynił też drążek inny, który by przez śrzodek deszczek od węgła aż do węgła przechodził.    A deszczki same pozłocił ulawszy podstawki ich srebrne. A kolca ich złote poczynił, przez które by drążki możono wkładać: które też same złotemi blaszkami okrył.    Uczynił i zasłonę z hiacyntu i szarłatu, i karmazynu, i bisioru kręconego robotą tkacką mienioną i przetykaną,    i cztery słupy z drzewa setim, które z wierzchami pozłocił ulawszy podstawki ich srebrne.    Uczynił też zasłonę w weszciu przybytku z hiacyntu, szarłatu, z karmazynu i bisioru kręconego robotą haftarską,    i słupów pięć z wierzchami ich, które powlókł złotem, a podstawki ich ulał miedziane. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible