Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40

Biblia Jakuba Wujka*

Księga Wyjścia
(Exodus, to jest wtóre)

Rozdział 38

  Uczynił i ołtarz całopalenia z drzewa setim, po piąci łokiet na cztery strony, a trzy na zwyż,    którego rogi z węgłów wychodziły, i powlókł ji blachami miedzianemi.    A na potrzeby jego nagotował z miedzi naczynia różnego: kotłów, kleszczy, widełek, osęczek i naczynia do brania w się ognia.    I kratę jego na kształt sieci uczynił miedzianą, a pod nią w pośrzód ołtarza ognisko.    Ulawszy cztery kolca na także wiele końców kraty, na zakładanie drążków ku noszeniu,    które i same uczynił z drzewa setim i powlókł blachami miedzianemi.    I wprawił je w kolca, które na bokach ołtarza wychodziły. A sam ołtarz nie był wewnątrz zupełny, ale wydrożały z deszczek a czczy wewnątrz.    Udziałał i umywalnią miedzianą z podstawkiem jej ze źwierciadł niewiast, które strzegły u drzwi przybytku.    Uczynił i sień, na której stronie południowej były opony z bisioru kręconego, na sto łokci;    słupów miedzianych dwadzieścia z podstawkami swymi, wierzchy słupów i wszytko roboty rzezanie srebrne.    Także na stronie od północy opony, słupy i podstawki, i wierzchy słupów tejże miary i roboty, i kruszczu były.    A na tej stronie, która patrzy na zachód, były opony na pięćdziesiąt łokiet, słupów dziesięć z podstawkami swymi miedzianych, a wierzchy słupów i wszytko roboty rzezanie srebrne.    Na wschód zaś słońca zgotował opony na pięćdziesiąt łokiet,    z których piętnaście łokiet trzech słupów z podstawkami swemi jeden bok dzierżał;    a na drugiej stronie (bo między obiema uczynił wchodzenie do przybytku) były takież opony na piętnaście łokci, i trzy słupy, i tak wiele podstawków.    Wszytkie opony do sieni utkane były z bisioru kręconego.    Podstawki słupów były miedziane, a wierzchy ich ze wszytkim swym rzezaniem srebrne; ale i same słupy do sieni srebrem oprawił.    A w weściu jej uczynił oponę haftarską robotą z hiacyntu, z szarłatu, karmazynu i z bisioru kręconego, która miała dwadzieścia łokci na dłużą, a wyż na pięć łokiet była według miary, którą wszytkie opony sienne miały.    A słupów w weszciu było cztery, z podstawkami miedzianemi, a wierzchy ich i rzezanie srebrne.    Kołki też do przybytku i do sieni wkoło uczynił miedziane.    Te są naczynia przybytku świadectwa, które policzone są wedle przykazania Mojżeszowego w ceremoniach Lewitów przez rękę Itamara, syna Aarona, kapłana,    które Beseleel, syn Urego, syna Hurowego z pokolenia Judy, za rozkazanim przez Mojżesza Pańskim, wykonał,    wziąwszy k sobie towarzysza Ooliaba, syna Achisamech z pokolenia Dan, który też sam rzemieśnik około drzewa wyborny był, i tkacz, i haftarz z hiacyntu, z szarłatu, karmazynu i z bisioru.    Wszytkiego złota, które wydano na budowanie świątnice i które ofiarowano w podarzech, dwadzieścia i dziewięć talentów było, i siedm set i trzydzieści syklów na wagę świątnice.    A ofiarowano było od tych, którzy szli w poczet od dwudziestu lat i wyższej, z sześci set i trzech tysięcy, i z piąci set i z piącidziesiąt zbrojnych.    Było nadto sto talentów srebra, z których ulane są podstawki świątnice i weszcia, gdzie zasłona wisi.    Sto podstawków uczynione są ze stu talentów, każdy talent na każdy podstawek licząc.    A z tysiąca i siedmi set i siedmidziesiąt i piąci uczynił wierzchy słupów, które też same powlókł srebrem.    Miedzi też ofiarowano talentów siedmdziesiąt i dwa tysiąca i cztery sta nadto syklów,    z których ulano podstawki w wejściu przybytku świadectwa i ołtarz miedziany z kratką jego, i wszytkie naczynia, które ku potrzebam jego należą,    i podstawki sieni tak wkoło jako i w weszciu do niej, i kołki do przybytku i do sieni wokoło. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible