Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40

Biblia Jakuba Wujka*

Księga Wyjścia
(Exodus, to jest wtóre)

Rozdział 9

  A JAHWE rzekł do Mojżesza: Wnidź do Faraona i mów do niego: To mówi JAHWE Bóg Hebrejczyków: Puść lud mój, aby mi ofiarował.    A jeśli się jeszcze wzbraniasz i zatrzymawasz je:    oto ręka moja będzie na pola twoje i na konie, i osły, i wielbłądy, i woły, i owce mór barzo ciężki.    I uczyni JAHWE dziwną rzecz między osiadłościami Izraelskimi i osiadłościami Egipskimi, że zgoła nic nie zginie z tego, co należy do synów Izraelowych.    I postanowił JAHWE czas, mówiąc: Jutro uczyni JAHWE słowo to na ziemi.    Uczynił tedy JAHWE słowo to nazajutrz. I pozdychało wszytko bydło Egipskie, a z bydła synów Izraelowych zgoła nic nie zginęło.    I posłał Farao, aby oglądano: i nie zdechło było nic z tego, co dzierżał Izrael. I ociężało serce Faraonowe, i nie puścił ludu.    I rzekł JAHWE do Mojżesza i Aarona: Weźmicie pełne garści popiołu z komina a niech je rozsypie Mojżesz ku niebu przed Faraonem.    I niechaj będzie proch na wszytkę ziemię Egipską: bo będą na ludziach i na bydlętach wrzody i pryszczele nadęte po wszytkiej ziemi Egipskiej.    I wzięli popiołu z komina, i stanęli przed Faraonem, i rozsypał ji Mojżesz ku niebu. I uczyniły się wrzody pryszczelów nadętych na ludziach i bydle.    I nie mogli czarownicy stać przed Mojżeszem dla wrzodów, które na nich były i na wszystkiej ziemi Egipskiej.    I zatwardził JAHWE serce Faraonowe, i nie usłuchał ich, jako mówił JAHWE do Mojżesza.    I rzekł JAHWE do Mojżesza: Rano powstań i stań przed Faraonem, i rzeczesz do niego: To mówi JAHWE Bóg Hebrejczyków: Puść lud mój, aby mi ofiarował.    Bo za tym razem puszczę wszytkie plagi moje na serce twoje i na sługi twoje, i na lud twój, abyś wiedział, że nie masz mnie podobnego na wszytkiej ziemi.    Teraz bowiem ściągnąwszy rękę skarzę cię i lud twój morem i zginiesz z ziemie.    I dlatego wystawiłem cię, abych pokazał nad tobą moc moję, a imię moje opowiedane było po wszytkiej ziemi.    Jeszcze trzymasz lud mój, a nie chcesz go wypuścić?    Oto ja jutro tejże godziny spuszczę grad barzo wielki, jaki nie był w Egipcie ode dnia, którego jest założon, aż do tego czasu.    A tak pośli już teraz a zbierz bydło twoje i wszytko, co masz na polu: bo ludzie i bydło, i wszytko, co się najdzie na polu, a nie będzie zgromadzono z pola, i spadnie grad na nie, pozdycha.    Kto się bał słowa PANSKIEGO z sług Faraonowych, kazał uciekać sługom swym i bydłu do domu.    A kto nie dbał na słowo PANSKIE, zostawił sługi swe i bydło na polu.    I rzekł JAHWE do Mojżesza: Wyciągni rękę twą ku niebu, że będzie grad po wszystkiej ziemi Egipskiej na ludzie i na bydło, i na wszystko ziele polne w ziemi Egipskiej.    I ściągnął Mojżesz laskę ku niebu, a JAHWE dał gromy i grad, i łyskawice biegające po ziemi: i spuścił JAHWE grad na ziemię Egipską.    A grad i ogień, pospołu zmieszane, padał i był tak wielki, jaki nigdy przedtym nie był widziany we wszystkiej ziemi Egipskiej, jako naród tamten staną).    I pobił grad we wszystkiej ziemi Egipskiej wszytko, co było na polu, od człowieka aż do bydlęcia, i wszelkie ziele polne pobił grad, i wszelkie drzewo krainy połamał.    Tylko w ziemi Gessen, gdzie byli synowie Izraelowi, grad nie padał.    I posłał Farao, i wezwał Mojżesza i Aarona, mówiąc do nich: Zgrzeszyłem i teraz: JAHWE sprawiedliwy, ja i lud mój - niezbożni.    Módlcie się do Pana, aby przestały gromy Boże i grad, żebym was puścił, abyście żadną miarą więcej tu nie mieszkali.    Rzekł Mojżesz: Gdy wynidę z miasta, podniosę ręce me do JAHWE i przestaną gromy, i gradu nie będzie: abyś wiedział, że PANSKA jest ziemia.    Aleć wiem, że i ty, i słudzy twoi jeszcze się nie boicie JAHWE Boga.    Len tedy i jęczmień narażony jest: przeto iż jęczmień był zielony, a len już główki wypuszczał.    Ale pszenica i żyto nie są naruszone, bo późne były.    I wyszedszy Mojżesz od Faraona z miasta wyciągnął ręce do JAHWE i przestały gromy i grad, i nie kropnął więcej deszcz na ziemię.    A widząc Farao, że przestał deszcz i grad, i gromy, przyczynił grzechu.    I ociężało serce jego i sług jego, i zatwardziało zbytnie, i nie puścił synów Izraelowych, jako przykazał JAHWE przez rękę Mojżeszową. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible