Biblia Jakuba Wujka*

Księga Hioba
(Księga Ijoba)

Rozdział 31

  Uczyniłem przymierze z oczyma swemi, abych ani pomyślał o pannie.    Bo co by za część we mnie miał Bóg z wierzchu a dziedzictwo wszechmocny z wysokości?    Azaż nie jest zatracenie złośnikowi, a oddalenie czyniącym niesprawiedliwość?    Azaż on nie upatruje dróg moich i nie liczy wszytkich kroków moich?    Jeśli żem chodził w marności i kwapiła się na zdradę noga moja,    niech mię zważy na wadze sprawiedliwy i niechaj Bóg pozna prostotę moję.    Jeśliż krok mój ustąpił z drogi i jeśli za oczyma memi chodziło serce moje, i jeśli do rąk moich przylnęła zmaza:    niechaj sieję, a inszy niechaj je, a naród mój niech będzie wykorzeniony.    Jeśli jest zwiedzione serce moje dla niewiasty i jeślim był na zdradzie u drzwi przyjaciela mego,    niech będzie żona moja nierządnicą innego i niech się inni nad nią schylają.    Abowiem to jest wielki grzech i nieprawość hawiększa,    jest ogień aż do zguby pożerający i wszytkie rodzaje wykorzeniający.    Jeślim zbraniał się dać sądzić z sługą moim abo z służebnicą, gdy się prawowali ze mną:    bo co bym czynił, gdy Bóg na sąd powstanie, a gdy spyta, co mu odpowiem?    Azaż nie w żywocie uczynił mię, który i onego sprawił, i utworzył mię w żywocie jeden?    Jeślim odmówił ubogim, czego chcieli, i oczom wdowinym kazałem czekać,    jeślim jadał sztukę moję sam, a nie jadła sierota z niej:    (bo od dzieciństwa mego rosło ze mną użalenie i z żywota matki mojej wyszło ze mną);    jeślim gardził ginącym, przeto że nie miał suknie, i ubogim bez odzienia,    jeśli mi nie błogosławiły boki jego i od wełny owiec moich zagrzał się,    jeślim podniósł na sierotę rękę moję, chociam widział, żem był wyższym w bramie:    niech odpadnie ramię moje od stawu swego, a ręka moja niech się połamie z kościami swemi.    Zawsze bowiem, jako wałów nadętych nade mną, bałem się Boga i nie mogłem znosić ciężaru jego.    Jeślim rozumiał złoto być siłą moją, a szczeremu złotu rzekłem: Ufanie moje!    jeślim się kochał dla wielą bogactw moich a że barzo wiele nalazła ręka moja,    jeślim widział słońce, gdy się świeciło, i księżyc jasno idący,    i radowało się w tajemności serce moje, i całowałem rękę moję usty memi:    co jest nieprawość nawiętsza i zaprzenie przeciw Bogu nawyższemu;    jeślim się radował z upadku tego, który mię nienawidział, i weseliłem się, że go nieszczęście potkało;    bom nie wydawał ku grzeszeniu gardła mego, abym żądał przeklinając duszę jego;    jeśli nie mówili mężowie przybytku mego: Kto by dał z mięsa jego, abyśmy się nasycili?    przed domem nie stał przychodzień, drzwi moje podróżnemu otworzone były;    jeślim zakrywał grzech mój jako człowiek i kryłem w zanadrzu moim nieprawość moję,    jeślim się uląkł zgraje wielkiej i ustraszyła mię wzgarda bliskich, a nie radszym milczał anim wychodził ze drzwi:    kto by mi dał słuchacza, aby żądzą moję słyszał Wszechmogący, a księgi napisał ten, który sądzi,    abych je nosił na ramieniu swoim, a włożył je na się jako wieniec.    Na każdym kroku moim będę je czytał i jako książęciu będę je ofiarował.    Jeśli przeciwko mnie ziemia moja woła, a z nią zagony jej płaczą,    jeślim owoce jej jadł bez pieniędzy i trapiłem duszę oraczów jej:    miasto pszenice niech mi się rodzi oset, a miasto jęczmienia ciernie. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible