Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66

Biblia Jakuba Wujka*

Księga Izajasza

Rozdział 63

  Któż to jest, który idzie z Edom, w farbowanych szaciech z Bosry? Ten piękny w szacie swojej, idący w mnóstwie mocy swojej? Ja, który mówię sprawiedliwość a jestem obrońcą na zbawienie.    Czemuż tedy czerwone jest odzienie twoje a szaty twoje jako tłoczących w prasie?    Samem tłoczył prasę, a z narodów nie masz męża ze mną. Tłoczyłem je w zapalczywości mojej i podeptałem je w gniewie moim, i pryskała krew ich na szaty moje, i spluskałem wszytkie odzienia moje.    Bo dzień pomsty w sercu moim, rok odkupienia mego przyszedł.    Oględowałem się, a nie było pomocnika, szukałem, a nie było, kto by ratował, i zbawiło mi ramię moje, a rozgniewanie moje, to mię wspomogło.    I podeptałem narody w zapalczywości mojej, i upoiłem je w rozgniewaniu moim, i zrzuciłem moc ich na ziemię.    Miłosierdzia PANskie wspominać będę, chwałę PANską za wszytko, co nam JAHWE oddał, i za mnóstwo dobra domowi Izraelowemu, które im dał według łaskawości swej a według wielkości miłosierdzia swego.    I rzekł: Wszakże jednak lud to mój, synowie nie przący się: i zstał się im zbawicielem.    W każdym ucisku ich nie był uciśniony i Anjoł oblicza jego zbawił je. W miłości swej i w łaskawości swej on je odkupił i nosił je, i podwyższył je po wszytkie dni wieku.    Ale oni ku gniewu pobudzili i utrapili ducha świętego jego, i obrócił się im w nieprzyjaciela, i sam je zwojował.    I wspomniał na dni wieku Mojżeszowego i ludu swego: Gdzie jest, który je wywiódł z morza z pasterzmi trzody swojej? Gdzie jest, który położył w pośrzodku jego ducha świętego swego?    który wywiódł za prawicę Mojżesza ramieniem majestatu swego, który przeciął wody przed nimi, aby sobie uczynił imię wieczne?    który je wywiódł przez głębokości jako konia w puszczy nieszwankującego,    jako bydlę na polu stępujące? Duch PANski był przewodnikiem jego. Takeś przywiódł lud twój, abyś sobie uczynił imię sławne.    Pojźrzy z nieba a obacz z mieszkania twego świętego i chwały twojej: gdzie jest żarźliwość twoja i moc twoja, mnóstwo wnętrzności twoich i litości twoich? Zahamowały się ode mnie!    Boś ty ociec nasz, a Abraham o nas nie wiedział i Izrael nie znał nas. Tyś, JAHWE, ociec nasz, odkupiciel nasz od wieku imię twoje!    Czemuś nam, JAHWE, dopuścił błądzić z dróg twoich, zatwardziłeś serce nasze, abyśmy się ciebie nię bali? Nawróć się dla sług twoich, dla pokolenia dziedzictwa twego.    Jako nic posiedli lud twój święty, nieprzyjaciele naszy podeptali świątnicę twoję.    Zstaliśmy się jako na początku, gdyś nie panował nad nami ani wzywano imienia twego nad nami. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible