Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27

Biblia Jakuba Wujka*

Księga Kapłańska
(Leviticus, to jest trzecie)

Rozdział 14

  I mówił JAHWE do Mojżesza, rzekąc:    Ta jest ustawa trędowatego, gdy będzie miał być oczyściony. Przywiodą go do kapłana,    który wyszedszy z obozu, gdy najdzie, że trąd jest oczyściony,    przykaże owemu, który się czyści, aby ofiarował dwu wróblów żywych za się, które się jeść godzą, i drewno cedrowe, i karmazyn, i hizop.    I każe jednego z wróblów ofiarować na naczyniu glinianym nad wodą żywą,    a drugiego żywego z drewnem cedrowym i z karmazynem, i z hizopem omoczy we krwi wróbla ofiarowanego,    którą pokropi onego, który ma być oczyściony, siedmkroć, aby był prawnie oczyściony; i puści wróbla żywego, aby uleciał na pole.    A gdy wypierze człowiek szaty swe, ogoli wszytkie włosy ciała i omyje się wodą, i oczyściony wnidzie do obozu, wszakże tak, żeby mieszkał przed namiotem swoim przez siedm dni.    A dnia siódmego ogoli włosy na głowie i brodę, i brwi, i po wszytkim ciele włosy, a omywszy po wtóre szaty i ciało,    ósmego dnia weźmie dwa baranki bez makuły i owcę roczną bez makuły, i trzy dziesiąte części białej mąki na ofiarę, która by była zaczyniona oliwą, a osobno kwartę oliwy.    A gdy kapłan, oczyściający człowieka, postawi go i to wszystko przed JAHWE we drzwiach przybytku świadectwa,    weźmie baranka i ofiaruje go za występek, i kwartę oliwy; a ofiarowawszy wszytko przed JAHWE,    ofiaruje baranka, gdzie obyczaj ofiarować ofiarę za grzech i całopalenie, to jest na miejscu świętym. Jako bowiem za grzech, tak i za występek kapłanowi należy ofiara: święta świętych jest.    I wziąwszy kapłan krwie ofiary, która ofiarowana jest za występ, włoży na koniec ucha prawego tego, który się czyści, i na wielkie palce prawej ręki i nogi,    a z kwarty oliwy wleje na lewą rękę swą    i omoczy w niej palec prawej ręki, i pokropi przed JAHWE siedmkroć.    A co zostało oliwy w lewej ręce, wyleje na koniec ucha prawego tego, który się czyści, i na wielkie palce ręki i nogi prawej, i na krew, która wylana jest za występek,    i na głowę jego.    I będzie się za nim modlił przed JAHWE, i uczyni ofiarę za grzech. Tedy ofiaruje całopalenie    i włoży je na ołtarz z mokremi ofiarami swemi, i człowiek porządnie oczyściony będzie.    Ale jeśli jest ubogi, a nie może ręka jego naleźć tego, co się rzekło, za występ weźmie baranka na ofiarę, żeby się za nim kapłan modlił, i dziesiątą część białej mąki zaczynionej oliwą na ofiarę, i kwartę oliwy,    i parę synogarlic abo dwoje gołąbiąt, z których jedno niech będzie za grzech, a drugie na całopalenie,    i ofiaruje ósmego dnia oczyścienia swego kapłanowi do drzwi przybytku świadectwa przed PANEM;    który wziąwszy baranka za grzech i kwartę oliwy, podniesie pospołu,    i ofiarowawszy baranka, ze krwie jego włoży na koniec ucha prawego tego, który się czyści, i na wielkie palce ręki jego i nogi prawej,    a część oliwy naleje na rękę swą lewą,    w której omoczywszy palec prawej ręki, pokropi siedmkroć przed PANEM    i dotknie się końca ucha prawego tego, który się czyści, i wielkich palców ręki i nogi prawej, na miejscu krwie, która jest wylana za występ.    A ostatek oliwy, która jest w lewej ręce, wyleje na głowę oczyścionego, aby zań ubłagał JAHWE.    A synogarlice abo gołębie ofiaruje    jedno za występ, a drugie na całopalenie z mokremi ofiarami swemi.    Tać jest ofiara trędowatego, który mieć nie może wszytkiego ku oczyścieniu swemu.    I rzekł JAHWE do Mojżesza i do Aarona, rzekąc:    Gdy wnidziecie do ziemie Chananejskiej, którą ja wam dam w dzierżawę, jeśli będzie zarażenie trądu w domie,    pójdzie ten, którego jest dom, opowiadając kapłanowi i rzecze: Jakoby zarażenie trędu widzi mi się być w domu moim.    A on przykaże, aby wszytko wynieśli z domu pierwej, niżliby wszedł do niego i oglądał, jeśli jest trędowaty: aby się nie splugawiły wszytkie rzeczy, które są w domu. A potym wnidzie, aby oglądał trąd domu.    A jeśli ujźrzy na ścianach jego jakoby dołki bladością abo czerwonością szpetne i głębsze niżli insza ściana,    tedy wynidzie z domu i wnet zamknie ji przez siedm dni,    a wróciwszy się dnia siódmego ogląda ji: a jeśli ujźrzy, że przyrosło trędu,    każe wyłomić kamienie, na którym trąd jest, i wyrzucić je przed miasto na miejsce nieczyste,    a sam dom oskrobać wewnątrz wokoło i wysypać proch skrobania przed miasto na miejsce nieczyste,    a kamienie inne wprawić na miejsce tych, które wybrano, i wapnem inym dom potynkować.    A jeśli potym jako kamienie wyłamano i proch wyskrobano, i inszym wapnem potynkowano,    wszedszy kapłan ujźrzałby, że się trąd wrócił a ściany plamami splugawione, trąd jest trwały i dom nieczysty:    który wnet rozwalą, a kamienie jego i drzewo, i wszytek proch wyrzucą przed miasto na miejsce nieczyste.    Kto by wszedł do onego domu, gdy jest zamkniony, nieczysty będzie aż do wieczora,    a kto by spał w nim i jadł co, wypierze szaty swe.    Lecz jeśli wszedszy kapłan ujźrzy, że trądu nie przyrosło w domu potym, jako znowu był tynkowany, oczyści go po wróceniu zdrowia,    a na oczyścienie jego weźmie parę wróblów i drewna cedrowego, i karmazynu, i hizopu.    A ofiarowawszy wróbla jednego na naczyniu glinianym nad wodą żywą,    weźmie drewno cedrowe i hizop, i karmazyn, i wróbla żywego, i omoczy wszytko we krwi wróbla ofiarowanego i w wodzie żywej, i pokropi dom siedmkroć,    i oczyści ji tak we krwi wróblowej, jako i w wodzie żywej, i w wróblu żywym, i drzewie cedrowym, i hizopie, i karmazynie.    A puściwszy wróbla latać wolno na pole, będzie się modlił za dom i prawnie będzie oczyściony.    Ten ci jest zakon wszelkiego trędu i zarażenia:    trędu szat i domów,    i blizny, i wyrzucających się krost i łskniącej się plany, i gdy się na różne barwy odmienią farby,    aby się mogło wiedzieć, którego czasu jest jaka rzecz czysta abo nieczysta. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible