Biblia Jakuba Wujka*

Księga Kapłańska
(Leviticus, to jest trzecie)

Rozdział 22

  Mówił też JAHWE do Mojżesza, rzekąc:    Mów do Aarona i do synów jego, aby się strzegli tych rzeczy, które są poświęcone synów Izraelowych, i nie splugawiali imienia rzeczy mnie poświęconych, które oni ofiarują. Ja PAN!    Mów do nich i do potomków ich: Wszelki człowiek, który przystąpi z rodu waszego do tych rzeczy, które są poświęcone i które ofiarowali synowie Izraelowi JAHWE: w którym jest nieczystota, zginie przed JAHWE. Ja jestem PAN!    Człowiek z nasienia Aaronowego, który by był trędowaty abo płynienie nasienia cierpiący, nie będzie jadł z tych rzeczy, które mi są poświęcone, aż będzie uzdrowion. Który by się dotknął nieczystego od zmarłego, i z którego wychodzi nasienie jakoby złączenia,    i który się dotyka płazu i czegokolwiek nieczystego, którego dotknienie jest nieczyste:    nieczysty będzie aż do wieczora i nie będzie jadł tych rzeczy, które są poświęcone, ale gdy omyje ciało swoje wodą    a słońce zajdzie, tedy oczyściony, będzie pożywał rzeczy poświęconych: bo pokarm jego jest.    Zdechliny i uchwyconego od źwierza nie będą jeść ani się splugawią nimi. Jam jest PAN!    Niechaj strzegą przykazania mego, aby nie podlegli grzechowi i nie umarli w świątnicy, gdyby ją splugawili. Ja, JAHWE, który je poświącam!    Żaden obcy nie będzie jadł rzeczy poświęconych: komornik kapłański i najemnik jeść z nich nie będą.    Ale którego kapłan kupił i który by był rodzic domu jego, ci będą jeść z nich.    Jeśli córka kapłańska pójdzie za kogokolwiek z ludu, z tych rzeczy, które są poświęcone i z pierwocin nie będzie jadła.    Ale jeśli wdowa abo odrzucona i bez dziatek wróci się do domu ojca swego, jako panienką zwykła była, będzie jeść pokarmy ojca swego. Wszelki obcy jeść z nich nie ma wolności.    Kto by z niewiadomości jadł poświęcone, nadda piątą część do tego, co zjadł, i da kapłanowi do świątnice.    Ani splugawią poświęconych rzeczy synów Izraelowych, które ofiarują JAHWE:    by snadź nie podjęli karania za grzech swój, gdyby jedli poświęcone. Ja, JAHWE, który je poświącam!    I rzekł JAHWE do Mojżesza, mówiąc:    Mów do Aarona i synów jego, i do wszytkich synów Izraelowych, i rzeczesz do nich: Człowiek z domu Izraelowego i z przychodniów mieszkających u was, który by ofiarował ofiarę swą abo szluby pełniąc, abo dobrowolnie ofiarując, co by kolwiek ofiarował na całopalenie JAHWE,    aby było ofiarowano przez was, samiec będzie bez makuły z wołów i z owiec, i z kóz.    Jeśliby miał wadę, nie ofiarujecie ani będzie przyjemno.    Człowiek, który by ofiarował ofiarę zapokojnych JAHWE abo szluby pełniąc abo dobrowolnie ofiarując tak z wołów jako z owiec: wady nie mające ofiaruje, aby przyjemno było; żadna wada w nim nie będzie.    Jeśli będzie ślepe, jeśli ułomne, jeśli bliznę mające, jeśli brodawki abo świerzb, abo parch, nie ofiarujecie ich JAHWE ani palcie z nich na ołtarzu PANSKIM.    Wołu i owcę, ucho i ogon uciąwszy, dobrowolnie ofiarować możesz: ale szlub z nich wypełniony być nie może.    Żadnego źwierzęcia, które by miało abo starte, abo stłuczone, abo wyrżnione a wyjęte jąderka, nie ofiarujecie JAHWE, a w ziemi waszej tego koniecznie nie czyńcie.    Z ręki cudzoziemca nie będziecie ofiarować chleba Bogu waszemu i cokolwiek by inszego chciał dać: bo są wszytkie skażone i pomazane, nie przyjmiecie ich.    I mówił JAHWE do Mojżesza, mówiąc:    Wół, owca i koza, gdy się urodzą, siedm dni będą pod cyckiem matki swojej, a ósmego dnia i potym mogą być ofiarowane JAHWE.    Choć to krowa, choć owca, nie będą ofiarowane jednego dnia z płodem swym.    Jeśli ofiarować będziecie ofiarę za dziękczynienie JAHWE, aby mogła być ubłagalna,    tegoż dnia ją zjecie; nie zostanie nic do poranku drugiego dnia. Ja PAN!    Strzeżcie rozkazań moich i czyńcie je. Ja PAN!    Nie plugawcie imienia mego świętego, abych był święcon w pośrzodku synów Izraelowych. Ja, JAHWE, który was poświącam    i wywiodłem z ziemie Egipskiej, abym wam był za Boga. Ja PAN! 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible