Biblia Jakuba Wujka*

Księga Ezechiela

Rozdział 24

  I zstało się słowo PANskie do mnie roku dziewiątego, w dziesiątym miesiącu, dziesiątego dnia miesiąca, mówiąc:    Synu człowieczy, napisz sobie imię dnia tego, w którym potwierdzony jest król Babiloński przeciwko Jeruzalem dzisia.    A rzeczesz przez przypowieść do domu draźniącego przypowieść; i rzeczesz do nich: To mówi JAHWE Bóg: Postaw garniec! postaw, mówię, a wlej weń wody.    Pozbieraj sztuki jego do niego, każdą sztukę dobrą: udziec i mostek, wyborne i kości pełne.    Co natłustsze bydlę weźmi, ułóż też stosy kości pod nim; wykipiała warza jego i rozewrzały kości jego w pośrzodku jego.    Przetoż to mówi JAHWE Bóg: Biada miastu krwawemu! Garncowi, którego rdza jest w nim, a rdza jego nie wyszła z niego: po sztukach a po sztukach swoich wypróżni go, nie padł nań los.    Bo krew jego w pośrzodku jego, na przeźrzoczystą skałę wylał ją, nie wylał jej na ziemię, żeby mogła być zakryta prochem.    Abych przywiódł zagniewanie moje a pomstą się pomścił: dałem krew jej na przeźrzoczystą skałę, żeby nie była zakryta.    Przetoż to mówi JAHWE Bóg: Biada miastu krwi, którego ja uczynię wielki stos na ogień.    Zgromadź kości, które ogniem podpalę, rozewra mięso i uwre wszytka przyprawa, a kości się zeschną.    Wstaw go też na węgle próżny, że się rozpali i rozpuści miedź jego a rozpłynie się w nim nieczystość jego i strawi się rdza jego.    Z wielką pracą pocono się, a nie wyszła z niego zbytnia rdza jego ani przez ogień.    Nieczystość twoja obrzydła: bom cię chciał oczyścić, a nie jesteś oczyściona od plugastw twoich, ale ani oczyściona będziesz pierwej, aż uspokoję rozgniewanie moje na tobie.    Ja, JAHWE, mówiłem: Przydzie a uczynię, nie minę ani sfolguję, ani się dam uprosić: według dróg twoich i według wynalazek twoich sądzić cię będę, mówi JAHWE.    I zstało się słowo PANskie do mnie, mówiąc:    Synu człowieczy, oto ja biorę od ciebie kochanie oczu twoich plagą: a nie będziesz żałował ani płakał, ani pocieką łzy twoje.    Wzdychaj milcząc, żałoby umarłych nie uczynisz, wieniec twój niech cię obwiąże i buty twe będą na nogach twoich ani odzieniem ust zasłaniaj, ani potraw żałujących nie jedz.    A tak mówiłem do ludu poranu i umarła żona moja w wieczór, i uczyniłem rano, jako mi rozkazał.    I mówił do mnie lud: Czemu nam nie powiesz, co te rzeczy znaczą, które ty czynisz?    I rzekłem do nich: Mowa PANska zstała się do mnie, mówiąc:    Mów domowi Izraelowemu: To mówi JAHWE Bóg: Oto ja splugawię Świątnicę moję, pychę panowania waszego i kochanie oczu waszych, i o co się lęka dusza wasza: synowie waszy i córki wasze, któreście zostawili, od miecza polęgą.    A uczynicie, jakom uczynił: ust odzieniem nie nakryjecie i potraw żałujących jeść nie będziecie.    Wieńce będziecie mieć na głowach waszych i buty na nogach. Nie będziecie żałować ani płakać, ale będziecie schnąć w nieprawościach waszych, a każdy będzie wzdychał ku bratu swemu.    I będzie wam Ezechiel dziwem: wedle wszytkiego, co uczynił, czynić będziecie, gdy to przyjdzie: a poznacie, żem ja JAHWE Bóg!    A ty, synu człowieczy, oto w dzień, którego wezmę od nich moc ich i wesele powagi, i pożądanie oczu ich, na którym odpoczywają dusze ich, syny i córki ich:    onego dnia, gdy przyjdzie do ciebie uciekający, aby oznajmił tobie,    onego dnia, mówię, otworzą się usta twoje z tym, który uciekł, i będziesz mówić i nie będziesz dalej milczeć. I będziesz im dziwem, a wiedzieć będziecie, żem ja PAN! 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible