Biblia Jakuba Wujka*

Księga Liczb
(Numeri, to jest czwarte)

Rozdział 7

  Zstało się w dzień, którego dokończył Mojżesz przybytku i postawił ji, i namazał, i poświęcił ji ze wszytkim sprzętem jego, ołtarz także i wszytko naczynie jego,    ofiarowały książęta Izraelskie i głowy familij, które były w każdym pokoleniu, i przełożeni nad temi, którzy policzeni byli,    dary przed JAHWE: sześć wozów przykrytych ze dwunaścią wołów. Jeden wóz darowało dwoje książąt, a każdy po jednym wołu. I ofiarowali je przed przybytkiem.    I rzekł JAHWE do Mojżesza:    Przyjmi od nich, aby były na posługę przybytku a dasz je Lewitom według porządku posługi ich.    A tak przyjąwszy Mojżesz wozy i woły, oddał je Lewitom.    Dwa wozy i czterech wołów dał synom Gerson według tego, jako potrzebowali;    cztery drugie wozy i ośm wołów dał synom Merari, według urzędów i służby ich pod ręką Itamara, syna Aarona kapłana;    a synom Kaat nie dał wozów i wołów, bo w świątnicy służą a brzemiona na swych ramionach noszą.    Ofiarowały tedy książęta na poświęcenie ołtarza w dzień, którego jest pomazany, dar swój przed ołtarz.    I rzekł JAHWE do Mojżesza: Każde książę każdego dnia niech ofiaruje dary na poświęcenie ołtarza.    A tak pierwszego dnia ofiarował dar swój Nahasson, syn Aminadab, z pokolenia Juda.    A były w nim miska srebrna, która ważyła sto i trzydzieści syklów, czasza srebrna mająca siedmdziesiąt syklów wedle wagi świątnice, obie pełne białej mąki, zaczynionej oliwą na ofiarę;    możdżerzyk z dziesiąci syklów złotych pełen kadzidła;    wołu z stada i barana, i baranka rocznego na całopalenie;    i kozła za grzech;    a na ofiarę zapokojnych - wołów dwa, baranów pięć, kozłów pięć, baranków rocznych pięć. Tać jest ofiara Nahassona, syna Aminadab.    Wtórego dnia ofiarował Natanael, syn Suar, książę z pokolenia Issachar,    miskę srebrną ważącą sto i trzydzieści syklów, czaszę srebrną mającą siedmdziesiąt syklów wedle wagi świątnice, obie pełne białej mąki, oliwą zaczynionej na ofiarę;    możdżerzyk złoty, mający dziesięć syklów, pełen kadzidła;    wołu z stada i barana, i baranka rocznego na całopalenie,    i kozła za grzech;    a na ofiarę zapokojnych - wołów dwu, baranów pięć, kozłów pięć, baranków rocznych pięć. Ta była ofiara Natanaela, syna Suar.    Trzeciego dnia książę synów Zabulon, Eliab, syn Helon    ofiarował miskę srebrną ważącą sto i trzydzieści syklów, czaszę srebrną mającą siedmdziesiąt syklów na wagę świątnice, obie pełne białej mąki, oliwą zaczynionej na ofiarę;    możdżerzyk złoty, ważący dziesięć syklów, pełen kadzidła,    wołu z stada i barana, i baranka rocznego na całopalenie,    i kozła za grzech;    a na ofiarę zapokojnych - wołów dwu, baranów pięć, kozłów pięć, baranków rocznych pięć. Tać jest ofiara Eliab, syna Helon.    Dnia czwartego książę synów Ruben, Elisur, syn Sedeur,    ofiarował miskę srebrną ważącą sto i trzydzieści syklów, czaszę srebrną mającą siedmdziesiąt syklów na wagę świątnice, obie pełne białej mąki, oliwą zaczynionej na ofiarę,    możdżerzyk złoty, ważący dziesięć syklów, pełen kadzidła,    wołu z stada i barana, i baranka rocznego na całopalenie,    i kozła za grzech;    a na ofiarę zapokojnych - wołów dwu, baranów pięć, kozłów pięć, baranków rocznych pięć. Tać była ofiara Elisur, syna Sedeur.    Dnia piątego książę synów Symeon, Salamiel, syn Surisaddai,    ofiarował miskę srebrną ważącą sto i trzydzieści syklów, czaszę srebrną mającą siedmdziesiąt syklów na wagę świątnice, obie pełne białej mąki, oliwą zaczynionej na ofiarę,    możdżerzyk złoty, ważący dziesięć syklów, pełen kadzidła,    wołu z stada i barana, i baranka rocznego na całopalenie,    i kozła na grzech;    a na ofiary zapokojne - wołów dwu, baranów pięć, kozłów pięć, baranków rocznych pięć. Tać była ofiara Salamiel, syna Surisaddai.    Dnia szóstego książę synów Gad, Eliasaf, syn Duel,    ofiarował miskę srebrną ważącą sto i trzydzieści syklów, czaszę srebrną mającą siedmdziesiąt syklów na wagę świątnice, obie pełne białej mąki, oliwą zaczynionej na ofiarę,    możdżerzyk złoty, ważący dziesięć syklów, pełen kadzidła,    wołu z stada i barana, i baranka rocznego na całopalenie,    i kozła za grzech;    a na ofiary zapokojnych - wołów dwu, baranów pięć, kozłów pięć, baranków rocznych pięć. Tać była ofiara Eliasaf, syna Duel.    Dnia siódmego książę synów Efraim, Elisama, syn Ammiud,    ofiarował miskę srebrną ważącą sto i trzydzieści syklów, czaszę srebrną mającą siedmdziesiąt syklów na wagę świątnice, obie pełne białej mąki, oliwą zaczynionej na ofiarę,    możdżerzyk złoty, ważący dziesięć syklów, pełen kadzidła,    wołu z stada i barana, i baranka rocznego na całopalenie,    i kozła za grzech;    a na ofiary zapokojnych - wołów dwu, baranów pięć, kozłów pięć, baranków rocznych pięć. Tać była ofiara Elisam, syna Ammiud.    Dnia ósmego książę synów Manasse, Gamaliel, syn Fadasur,    ofiarował miskę srebrną ważącą sto i trzydzieści syklów, czaszę srebrną mającą siedmdziesiąt syklów na wagę świątnice, obie pełne białej mąki, oliwą zaczynionej na ofiarę,    możdżerzyk złoty, ważący dziesięć syklów, pełen kadzidła,    wołu z stada i barana, i baranka rocznego na całopalenie,    i kozła za grzech;    a na ofiary zapokojnych - wołów dwu, baranów pięć, kozłów pięć, baranków rocznych pięć. Tać była ofiara Gamaliela, syna Fadasur.    Dnia dziewiątego książę synów Beniamin, Abidan, syn Gedeonów,    ofiarował miskę srebrną ważącą sto i trzydzieści syklów, czaszę srebrną mającą siedmdziesiąt syklów na wagę świątnice, obie pełne białej mąki, oliwą zaczynionej na ofiarę,    i możdżerzyk złoty, ważący dziesięć syklów, pełen kadzenia,    wołu z stada i barana, i baranka rocznego na całopalenie,    i kozła za grzech;    a na ofiary zapokojnych - wołów dwu, baranów pięć, kozłów pięć, baranków rocznych pięć. Tać była ofiara Abidan, syna Gedeonowego.    Dnia dziesiątego książę synów Dan, Ahiezer, syn Ammisaddai,    ofiarował miskę srebrną ważącą sto i trzydzieści syklów, czaszę srebrną mającą siedmdziesiąt syklów na wagę świątnice, obie pełne mąki, oliwą zaczynionej na ofiarę,    możdżerzyk złoty, ważący dziesięć syklów, pełen kadzidła,    wołu z stada i barana, i baranka rocznego na całopalenie,    i kozła za grzech;    a na ofiary zapokojnych - wołów dwu, baranów pięć, kozłów pięć, baranków rocznych pięć. Tać była ofiara Ahiezer, syna Ammisaddai.    Dnia jedenastego książę synów Aser, Fegiel, syn Ochran,    ofiarował miskę srebrną ważącą sto i trzydzieści syklów, czaszę srebrną mającą siedmdziesiąt syklów na wagę świątnice, obie pełne białej mąki, oliwą zaczynionej na ofiarę,    możdżerzyk złoty, mający dziesięć syklów, pełen kadzidła,    wołu z stada i barana, i baranka rocznego na całopalenie,    i kozła za grzech;    a na ofiary zapokojnych - wołów dwu, baranów pięć, kozłów pięć, baranków rocznych pięć. Tać była ofiara Fegiel, syna Ochran.    Dnia dwunastego książę synów Neftali, Ahira, syn Enan,    ofiarował miskę srebrną ważącą sto i trzydzieści syklów, czaszę srebrną mającą siedmdziesiąt syklów na wagę świątnice, obie pełne mąki, oliwą zaczynionej na ofiarę,    możdżerzyk złoty, ważący dziesięć syklów, pełen kadzidła,    wołu z stada i barana, i baranka rocznego na całopalenie,    i kozła za grzech;    a na ofiary zapokojnych - wołów dwu, baranów pięć, kozłów pięć, baranków rocznych pięć. Tać była ofiara Ahira, syna Enan.    Te rzeczy na poświącanie ołtarza są ofiarowane od książąt Izraelowych, w dzień, którego poświęcon jest. Misek srebrnych dwanaście, czasz srebrnych dwanaście, możdżerzyków złotych dwanaście,    tak, że sto i trzydzieści syklów srebra miała miska jedna, a siedmdziesiąt syklów czasza jedna: to jest wobec wszystkiego naczynia ze srebra syklów dwa tysiąca cztery sta wagi świątnice.    Możdżerzyków złotych dwanaście, pełnych kadzidła, po dziesiąci syklach ważących wagą świątnice: to jest wespół złota syklów sto i dwadzieścia.    Wołów z stada na całopalenie dwanaście, baranów dwanaście, baranków rocznych dwanaście i mokre ofiary ich, kozłów dwanaście za grzech.    Na ofiary zapokojnych wołów dwadzieścia i cztery, baranów sześćdziesiąt, kozłów sześćdziesiąt, baranków rocznych sześćdziesiąt. Te rzeczy są ofiarowane na poświącaniu ołtarza, gdy ji pomazano.    A gdy wchodził Mojżesz do przybytku przymierza, aby się radził wyrocznice, słyszał głos mówiącego do siebie z ubłagalnie, która była nad skrzynią świadectwa między dwiema Cherubiny, skąd też mawiał do niego. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible