Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28

Biblia Jakuba Wujka*

Ewangelia Mateusza

Rozdział 21

  A gdy się przybliżali ku Jeruzalem i przyszli do Betfage do góry oliwnej, tedy Jezus posłał dwu uczniów,    mówiąc im: Idźcie do miasteczka, które jest przeciwko wam, a natychmiast najdziecie oślicę uwiązaną i oślę z nią: Odwiążcie i przywiedźcie mi.    A jeśliby wam kto co rzekł, powiedzcie: Iż Pan ich potrzebuje, a zarazem puści je.    A to się wszystko zstało, aby się wypełniło, co jest powiedziano przez proroka mówiącego:    Powiedzcie córce Syjońskiej: Oto król twój idzie tobie cichy, siedzący na oślicy i na oślęciu, synu podjarzemnej.    Szedszy tedy uczniowie, uczynili, jako im rozkazał Jezus.    I przywiedli oślicę i oślę, i włożyli na nie odzienia swoje, a jego wsadzili na nie.    A rzesza barzo wielka słali szaty swoje na drodze, a drudzy obcinali gałązki z drzew i na drodze słali.    A rzesze, które uprzedzały i które pozad szły, wołały mówiąc: Hosanna synowi Dawidowemu! Błogosławiony, który idzie w imię pańskie.* Hosanna na wysokościach! [komentarz AS: taki zapis u Wujka]    A gdy wjachał do Jeruzalem, wzruszyło się wszytko miasto, mówiąc: Któż to jest?    A lud mówił: Ten jest Jezus, prorok z Nazaret Galilejskiego.    I wszedł Jezus do kościoła Bożego, i wyrzucał wszytkie przedawające i kupujące w kościele, a stoły bankierzów i stołki przedających gołębie poprzewracał.    I rzekł im: Napisano jest: Dom mój, dom modlitwy nazwań będzie, a wyście ji uczynili jaskinią zbójców.    I przystąpili do niego ślepi i chromi w kościele i uzdrowił je.    A widząc przedniejszy kapłani i Doktorowie dziwy, które czynił, i dzieci wołające w kościele i mówiące: Hosanna synowi Dawidowemu! rozgniewali się    i rzekli mu: Słyszysz, co ci mówią? A Jezus rzekł im: I owszem. Nie czytaliście nigdy: Iż z ust niemówiątek i ssących doskonałąś uczynił chwałę?    A opuściwszy je, wyszedł precz z miasta do Betanijej i tam został.    A rano, wracając się do miasta, łaknął.    A ujźrzawszy jedno figowe drzewo przy drodze, przyszedł do niego. I nie nalazł nic na nim, jedno tylko liście, i rzekł mu: Niechaj się nigdy z ciebie owoc nie rodzi na wieki. I uschła zarazem figa.    A ujźrzawszy uczniowie dziwowali się, mówiąc: Jakoć natychmiast uschła?    A odpowiadając Jezus, rzekł im: Zaprawdę powiadam wam, jeślibyście mieli wiarę, a nie wątpilibyście, nie tylko z figowym drzewem uczynicie, ale też gdybyście tej górze rzekli: Podnieś się a rzuć się w morze, zstanie się.    I wszytko, o co byście prosili w modlitwie wierząc, weźmiecie.    A gdy przyszedł do kościoła, przystąpili do niego, gdy uczył, przedniejszy kapłani i starszy ludu, mówiąc: Którą mocą to czynisz? A ktoć dał tę władzą?    Odpowiadając Jezus, rzekł im: Spytam ja też was o jednę mowę, którą jeśli mi powiecie, ja też wam powiem, którą mocą to czynię.    Chrzest Janów skąd był? Z nieba czyli z ludzi? A oni rozbierali między sobą, mówiąc:    Jeśli powiemy z nieba, rzecze nam: Czemużeście mu tedy nie uwierzyli? A jeśli powiemy z ludzi, boimy się rzesze - bo wszyscy mieli Jana za proroka.    I odpowiadając Jezusowi, rzekli: Nie wiemy. Rzekł im też on: Ani ja wam powiem, którą mocą to czynię.    A co się wam zda? Niektóry człowiek miał dwu synów. I przyszedszy do pierwszego, rzekł mu: Synu, idź dziś, rób na winnicy mojej.    A on odpowiadając, rzekł: Nie chcę. Ale potym, żalem wzruszony, poszedł.    A przyszedszy do drugiego, rzekł takież. A on odpowiadając, rzekł: Idę, Panie, a nie szedł.    Któryż z dwu uczynił wolę ojcowską? Rzekli mu: Pierwszy. Powiedział im Jezus: Zaprawdę powiadam wam, iż celnicy i wszetecznice uprzedzą was do królestwa Bożego.    Abowiem przyszedł do was Jan drogą sprawiedliwości, a nie uwierzyliście mu. A celnicy i wszetecznice uwierzyły mu: a wy, widząc, aniście żalu nie mieli potym, abyście mu uwierzyli.    Drugiej przypowieści słuchajcie: Był człowiek gospodarz, który nasadził winnicę i płotem ją ogrodził, i wykopał w niej prasę, i zbudował wieżę, i najął ją oraczom, i odjachał precz.    A gdy się przybliżył czas owoców, posłał sługi swe do oraczów, aby odebrali owoce jego.    A oracze pojmawszy sługi jego, jednego ubili, drugiego zabili, drugiego zaś ukamionowali.    Zasię posłał inszych sług więcej niżli pierwszych: i także im uczynili.    A na ostatek posłał do nich syna swego, mówiąc: Uszanują syna mego.    A oracze ujźrzawszy syna, mówili między sobą: Ten ci jest dziedzic, pódźcie, zabijmy go, a będziem mieć dziedzictwo jego.    I pojmawszy go, wyrzucili z winnice i zabili go.    Gdy tedy przydzie Pan winnice, co uczyni oraczom onym?    Rzekli mu: Złe źle potraci, a winnicę swą najmie inszym oraczom, którzy oddadzą mu owoc czasów swoich.    Rzekł im Jezus: Nie czytaliście nigdy w piśmiech: Kamień, który odrzucili budujący, ten się zstał głową węgła. Od Pana się to zstało i o dziwno jest w oczach naszych?    Przetoż powiadam wam, iż będzie odjęte od was Królestwo Boże i będzie dane narodowi czyniącemu owoce jego.    A kto padnie na ten kamień, będzie skruszon, a na kogo by upadł, zetrze go.    A usłyszawszy przedniejszy kapłani i Faryzeuszowie przypowieści jego, poznali, iż o nich mówił.    A szukając go pojmać, bali się rzesz, ponieważ go jako proroka mieli. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible