Literacki Katolicki

Biblia Jakuba Wujka*

Ewangelia Mateusza

Rozdział 25

  Tedy podobne będzie królestwo niebieskie dziesiąci pannom, które wziąwszy lampy swoje, wyszły przeciw oblubieńcowi i oblubienicy.    A pięć z nich było głupich, a pięć mądrych.    Ale pięć głupich, wziąwszy lampy, nie wzięły oleju z sobą,    a mądre wzięły oleju w naczynia swoje z lampami.    A gdy oblubieniec omieszkawał, zdrzymały się wszytki i posnęły.    A w północy zstało się wołanie: Oto oblubieniec idzie, wynidźcie przeciwko jemu!    Tedy wstały one wszytkie panny i ochędożyły lampy swoje.    Lecz głupie rzekły mądrym: Dajcie nam oleju waszego, boć lampy nasze gasną.    Odpowiedziały mądre, mówiąc: By snadź nam i wam nie dostało, idźcie raczej do przedających a kupcie sobie.    A gdy szły kupować, przyszedł oblubieniec. A które były gotowe, weszły z nim na gody i zamknione są drzwi.    A na ostatek przyszły i drugie panny, mówiąc: Panie, Panie, otwórz nam!    A on odpowiadając, rzekł: Zaprawdę mówię wam: nie znam was.    Czujcież tedy, bo nie wiecie dnia ani godziny.    Abowiem jako człowiek precz odjeżdżając, wezwał sług swoich i dał im majętności swoje.    I dał jednemu pięć talentów, a drugiemu dwa, a drugiemu jeden, każdemu wedle własnego przemożenia, i wnetże odjechał.    A poszedszy on, który był wziął pięć talentów, robił imi i zyskał drugie pięć.    Także i ten, który był wziął dwa, zyskał drugie dwa.    Lecz ten, który wziął jeden, szedszy zakopał w ziemi i skrył pieniądze pana swego.    A po niemałym czasie wrócił się pan onych sług i uczynił liczbę z nimi.    A przystąpiwszy ten, który wziął pięć talentów, przyniósł drugie pięć talentów, mówiąc: Panie, dałeś mi pięć talentów: otom drugie pięć zyskał.    Rzekł mu pan jego: Dobrzeć, sługo dobry i wierny! Gdyżeś nad małem był wiernym, nad wielem cię postanowię: wnidź do wesela pana twego.    I przystąpił też, który był dwa talenty wziął, i rzekł: Panie, dałeś mi dwa talenty: otom drugie dwa zyskał.    Rzekł mu pan jego: Dobrzeć, sługo dobry i wierny! Gdyżeś był wiernym nad małem, nad wielem cię postanowię: wnidź do wesela pana twego.    A przystąpiwszy też, który był jeden talent wziął, rzekł: Panie, wiem, iżeś jest człowiek srogi; żniesz, gdzieś nie siał, i zbierasz, gdzieś nie rozproszył.    A bojąc się, odszedłem i skryłem talent twój w ziemię: oto masz, co jest twego.    A odpowiedając pan jego, rzekł mu: Sługo zły i gnuśny! Wiedziałeś, iż żnę, gdziem nie siał, i zgromadzam, gdziem nie rozproszył.    Miałeś tedy pieniądze moje poruczyć bankierzom, a ja przyszedszy, wżdy bym był odebrał swe z lichwą.    A przetoż weźmiecie od niego talent, a dajcie temu, który ma dziesięć talentów.    Abowiem wszelkiemu mającemu będzie dano i obfitować będzie, a temu, który nie ma, i to, co się zda mieć, będzie wzięto od niego.    A niepożytecznego sługę wrzućcie do ciemności zewnętrznej. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.    A gdy przydzie syn człowieczy w majestacie swoim i wszytcy Anjołowie z nim, tedy siędzie na stolicy majestatu swego.    I będą zgromadzone przedeń wszytkie narody, i odłączy je jedne od drugich, jako pasterz odłącza owce od kozłów.    I postawi owce po prawicy swojej, a kozły po lewicy.    Tedy rzecze król tym, którzy będą po prawicy jego: Pódźcie błogosławieni Ojca mego. Otrzymajcie Królestwo wam zgotowane od założenia świata.    Abowiem łaknąłem, a daliście mi jeść: pragnąłem, a napoiliście mię; byłem gościem, a przyjęliście mię;    nagim, a przyodzialiście mię; chorym, a nawiedziliście mię; byłem w więzieniu, a przyszliście do mnie.    Tedy mu odpowiedzą sprawiedliwi, mówiąc: Panie, kiedyżeśmy cię widzieli łaknącym, a nakarmiliśmy cię; pragnącym a daliśmyć pić?    Kiedyśmy cię też widzieli gościem i przyjęliśmy cię? Abo nagim i przyodzialiśmy cię?    Abo kiedyśmy cię widzieli niemocnym abo w ciemnicy, i przyszlichmy do ciebie?    A odpowiedając król, rzecze im: Zaprawdę powiadam wam: Pókiście uczynili jednemu z tych braciej mojej namniejszych, mnieście uczynili.    Tedy rzecze i tym, którzy po lewicy będą: Idźcie ode mnie przeklęci w ogień wieczny, który zgotowany jest diabłu i Anjołom jego.    Abowiemem łaknął, a nie daliście mi jeść; pragnąłem, a nie daliście mi pić;    byłem gościem, a nie przyjęliście mię; nagim, a nie przyodzialiście mię; niemocnym i w ciemnicy, a nie nawiedziliście mię.    Tedy mu odpowiedzą i oni, mówiąc: Panie, kiedyżeśmy cię widzieli łaknącym abo pragnącym, abo gościem, abo nagim, abo niemocnym, abo w ciemnicy, a nie służyliśmy tobie?    Tedy im odpowie, mówiąc: Zaprawdę powiadam wam: pókiście nie uczynili jednemu z tych namniejszych, aniście mnie uczynili.    I pójdą ci na mękę wieczną, a sprawiedliwi do żywota wiecznego. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible