Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28

Biblia Jakuba Wujka*

Ewangelia Mateusza

Rozdział 9

  I wstąpiwszy w łódkę, przewiózł się, i przyszedł do miasta swego.    A oto przynieśli mu powietrzem ruszonego na łożu leżącego. A widząc Jezus wiarę ich, rzekł powietrzem ruszonemu: Ufaj, synu, odpuszczają-ć się grzechy twoje.    A oto niektórzy z Doktorów mówili sami w sobie: Ten bluźni.    A widząc Jezus myśli ich, rzekł: Przecz myślicie złe w sercach waszych?    Cóż jest łacniej rzec: Odpuszczająć się grzechy twoje, czyli rzec: Wstań a chodź?    A iżbyście wiedzieli, że moc ma syn człowieczy na ziemi odpuszczać grzechy, tedy rzekł powietrzem ruszonemu: Wstań, weźmi łoże twe a idź do domu twego.    I wstał, i poszedł do domu swego.    A ujźrzawszy rzesze bały się i chwaliły Boga, który dał takową moc ludziom.    A gdy stamtąd szedł Jezus, ujźrzał człowieka siedzącego na cle, Mateusza imieniem. I rzekł mu: Pódź za mną. A wstawszy, poszedł za nim.    I zstało się, gdy on siedział u stołu w domu, oto wiele celników i grzeszników przyszedszy siedzieli u stołu z Jezusem i z uczniami jego.    A widząc Faryzeuszowie, mówili uczniom jego: Czemu z celniki i z grzeszniki je Nauczyciel wasz?    Lecz Jezus usłyszawszy, rzekł: Nie trzeba zdrowym lekarza, ale źle się mającym.    A szedszy, nauczcie się, co jest: Miłosierdzia chcę, a nie ofiary. Bom nie przyszedł wzywać sprawiedliwych, ale grzesznych.    Tedy przystąpili do niego uczniowie Janowi, mówiąc: Przecz my i Faryzeuszowie pościemy często, a uczniowie twoi nie poszczą?    I rzekł im Jezus: Izali synowie oblubieńca smęcić się mogą, póki z nimi jest oblubieniec? Aleć przyjdą dni, gdy będzie wzięt od nich oblubieniec: a tedy będą pościć.    A żaden nie wprawuje łaty surowego sukna w wiotchą szatę, abowiem obrywa od szaty całość jej i zstawa się gorsze przedarcie.    Ani leją wina młodego w stare statki, bo inaczej pukają się statki i wino się rozlewa, i statki się psują. Ale młode wino zlewają w statki nowe, a oboje bywają zachowane.    To gdy on do nich mówił, oto książę jedno przystąpiło i kłaniało mu się, mówiąc: Panie, córka moja dopiero skonała: ale pódź, włóż na nię rękę twoję, a żyć będzie.    A wstawszy Jezus, szedł za nim i uczniowie jego.    A oto niewiasta, która krwotok przez dwanaście lat cierpiała, przystąpiła z tyłu i dotknęła się kraju szaty jego.    Bo mówiła sama w sobie: Bych się tylko dotknęła szaty jego, będę zdrowa.    A Jezus obróciwszy się i ujźrzawszy ją, rzekł: Ufaj, córko, wiara twoja ciebie uzdrowiła. I uzdrowiona jest niewiasta od onej godziny.    A gdy przyszedł Jezus w dom książęcia i ujźrzał piszczki i lud giełk czyniący, mówił:    Odstąpcie: abowiem nie umarła dzieweczka, ale śpi. I śmiali się z niego.    A gdy wygnano rzeszą, wszedł i ujął rękę jej, i powstała dzieweczka.    I rozeszła się ta sława po wszytkiej onej ziemi.    A gdy Jezus przechodził zonąd, szli za nim dwa ślepi, wołając i mówiąc: Smiłuj się nad nami, Synu Dawidów!    A gdy przyszedł do domu, przystąpili do niego ślepi. I rzekł im Jezus: Wierzycie, iż wam to mogę uczynić? Rzekli mu: Iście, Panie!    Tedy się dotknął oczu ich, mówiąc: Wedle wiary waszej niechaj się wam zstanie.    I otworzyły się oczy ich. I zagroził im Jezus, mówiąc: Patrzcie, aby kto nie wiedział.    Lecz oni wyszedszy, rozsławili go po wszytkiej onej ziemi. Pomówienia Faryzeuszów    A gdy ci odeszli, oto przywiedli mu człowieka niemego, diabelstwo mającego.    A gdy było wygnane diabelstwo, przemówił niemy; i dziwowały się rzesze, mówiąc: Nigdy się tak nie okazało w Izraelu.    Ale Faryzeuszowie mówili: Przez książę diabelskie wygania diabły.    I obchodził Jezus wszytkie miasta i miasteczka, nauczając w bóżnicach ich i przepowiadając Ewanielią królestwa a uzdrawiając wszelką chorobę i wszelką niemoc.    A widząc rzesze, zlitował się nad nimi, iż byli strudzeni i leżący jako owce nie mające pasterza.    Tedy rzekł uczniom swoim: Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało.    Proścież tedy Pana żniwa, aby wysłał robotniki na żniwo swoje. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible