Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16

Biblia Jakuba Wujka*

Ewangelia Marka

Rozdział 14

  A było Pascha i Przaśniki po dwu dni. I szukali nawyższy kapłani i Doktorowie, jakoby go zdradą poimali i zabili.    Bo mówili: Nie w święto, aby snadź nie był rozruch w ludu.    A gdy był w Betanijej w domu Szymona trędowatego i siedział u stołu, przyszła niewiasta, mając alabastr olejku spikonardowego drogiego, a stłukszy alabastr, wylała na głowę jego.    I byli niektórzy, co się gniewali sami w sobie a mówili: Na cóż się zstała ta utrata olejku?    Abowiem mógł się ten olejek przedać drożej niż za trzysta groszy i rozdać ubogim. I gniewali się na nię.    A Jezus rzekł: Dajcie jej pokój. Czemu jej przykrość czynicie? Dobry uczynek przeciwko mnie uczyniła.    Bo zawżdy ubogie macie z sobą: i kiedy będziecie chcieć, możecie im dobrze czynić, lecz mnie nie zawżdy macie.    Ta, co miała, uczyniła: uprzedziła pomazać ciało me na pogrzeb.    Zaprawdę powiadam wam: kędyżkolwiek opowiadana będzie Ewanielia ta po wszytkim świecie, i co ta uczyniła, powiadać będą na pamiątkę jej.    A Judasz Iszkariot, jeden ze dwunaście, odszedł do nawyższych kapłanów, aby go im wydał.    Którzy usłyszawszy, uradowali się i obiecali mu dać pieniądze. I szukał, jakoby go czasu pogodnego wydał.    I pierwszego dnia Przaśników, gdy Paschę ofiarowali, rzekli mu uczniowie: Gdzie chcesz, abyśmy śli nagotowali, żebyś jadł Paschę?    I posłał dwu z swych uczniów, i rzekł im: Idźcie do miasta, i potka się z wami człowiek, niosąc dzban wody. Idźcież za nim,    a gdziekolwiek wnidzie, powiedzcie panu domu, iż Nauczyciel mówi: Gdzie jest odpoczynienie moje, kędy bym jadł Paschę z uczniami moimi?    A on wam ukaże wieczernik wielki, usłany, i tam nagotujcie nam.    I poszli uczniowie jego, i przyszli do miasta, i naleźli, jako im powiedział, i nagotowali Paschę.    A gdy był wieczór, przyszedł ze dwiemanaście.    A gdy oni siedzieli i jedli, rzekł Jezus: Zaprawdę powiadam wam, iż jeden z was wyda mię, który je ze mną.    A oni poczęli się smęcić i mówić mu z osobna: Izali ja?    Który im rzekł: Jeden ze dwunaście, który ze mną macza rękę w misie.    Synci Człowieczy idzie, jako o nim jest napisano, lecz biada człowiekowi onemu, przez którego syn człowieczy będzie wydan; lepiej mu było, by się był człowiek on nie narodził.    A gdy oni jedli, wziął Jezus chleb i błogosławiąc, łamał, i dał im, i rzekł: Bierzcie, to jest ciało moje.    A wziąwszy kielich, dzięki uczyniwszy, dał im i pili z niego wszyscy.    I rzekł im: Ta jest krew moja nowego testamentu, która za wielu będzie wylana.    Zaprawdę powiadam wam, iż już nie będę pił z tego owocu winnej macice aż do onego dnia, gdy ji pić będę nowy w królestwie Bożym.    A hymn odprawiwszy, wyszli na górę oliwną.    I rzekł im Jezus: Wszyscy się zgorszycie ze mnie tej nocy, iż napisano jest: Uderzę pasterza, a rozproszą się owce.    Ale gdy zmartwychwstanę, uprzedzę was do Galilejej.    A Piotr mu rzekł: Chociażby się wszyscy zgorszyli z ciebie, ale ja nie.    I rzekł mu Jezus: Zaprawdę powiadam ci, iż ty dziś, tej nocy, pierwej niż dwakroć kur zapoje, trzykroć się mnie zaprzysz.    A on więcej mówił: By potrzeba i umrzeć mi z tobą, nie zaprze się ciebie. Także też i wszyscy mówili.    I przyszli do folwarku, któremu imię Getsemani, i rzekł uczniom swoim: Siedźcie tu, aż się pomodlę.    I wziął z sobą Piotra i Jakuba, i Jana, i począł się strachać i tesknić sobie.    I rzekł im: Smętna jest dusza moja aż do śmierci, zostańcie tu, a czujcie.    A odszedszy mało, padł na ziemię. I modlił się, żeby godzina, jeśli może być, odeszła od niego.    I mówił: Abba, Ojcze, wszytko tobie jest podobno, przenieś ode mnie ten kielich! Ale nie to, co ja chcę, ale co ty.    I przyszedł, i znalazł je śpiące, i rzekł Piotrowi: Szymonie, śpisz? Nie mógłżeś czuć jednej godziny?    Czujcie a módlcie się, byście nie weszli w pokuszenie. Duch wprawdzie ochotny, ale ciało mdłe.    I zasię odszedszy, modlił się, w też słowa mówiąc.    A wróciwszy się, nalazł je zasię śpiące (bo oczy ich były obciążone), a nie wiedzieli, co by mu odpowiedzieć.    I przyszedł po trzecie a rzekł im: Śpicież już i odpoczywajcie. Dosyć, przyszła godzina: oto będzie wydan syn człowieczy w ręce grzeszników.    Wstańcie, pódźmy: oto, który mię wyda, blisko jest.    A gdy jeszcze mówił, przyszedł Judasz Iszkariot, jeden ze dwunaście, a z nim wielka rzesza z mieczmi i z kijmi, od nawyższych kapłanów i Doktorów, i starszych.    A dał im był znak, który go wydał, mówiąc: Któregokolwiek pocałuję, ten jest, imajcie go, a wiedźcie ostrożnie.    A przyszedszy, natychmiast przystąpiwszy kniemu, rzekł: Bądź pozdrowion, Mistrzu. I pocałował go.    A oni targnęli się nań rękoma i poimali go.    A jeden niektóry z tych, co stali, dobywszy miecza, uderzył sługę nawyższego kapłana i uciął mu ucho.    A Jezus odpowiedziawszy, rzekł im: Jakoby na zbójcę wyszliście z mieczmi i z kijmi poimać mię?    Na każdym dzień był u was w kościele ucząc, a nie poimaliście mię. Ale żeby się wypełniły pisma.    Tedy uczniowie jego, opuściwszy go, wszyscy uciekli.    A niektóry młodzieniec szedł za nim odziany prześcieradłem na gołe ciało i poimali go.    A on porzuciwszy prześcieradło, nagi uciekł od nich.    I przywiedli Jezusa do nawyższego kapłana a zeszli się wszyscy kapłani i Doktorowie, i starszy.    A Piotr za nim szedł z daleka aż wewnątrz do dworu nawyższego kapłana i siedział z służebniki u ognia, i grzał się.    Lecz nawyższy kapłani i wszytka rada szukali przeciw Jezusowi świadectwa, aby go na śmierć zdali, a nie naleźli.    Abowiem wiele ich przeciw jemu fałszywie świadczyli, lecz świadectwa zgodne nie były.    A niektórzy, powstawszy, fałszywie świadczyli przeciw jemu, mówiąc:    Żeśmy my słyszeli jego mówiącego: Ja rozwalę kościół ten ręką uczyniony, a za trzy dni inny, nie ręką uczyniony, zbuduję.    I nie było zgodne ich świadectwo.    A powstawszy w pośrzodek nawyższy kapłan, spytał Jezusa, mówiąc: Nic nie odpowiadasz na to, co tobie ci zarzucają?    Ale on milczał, a nic nie odpowiedział. Znowu pytał go nawyższy kapłan i rzekł mu: Tyś jest Chrystus, syn Boga błogosławionego?    A Jezus mu rzekł: Jam jest; i ujźrzycie syna człowieczego siedzącego na prawicy mocy Bożej, i przychodzącego z obłoki niebieskimi.    A nawyższy kapłan, rozdarszy szaty swe, rzekł: Cóż jeszcze potrzebujemy świadków?    Słyszeliście bluźnierstwo: co się wam zda? Którzy wszyscy osądzili go winnym być śmierci.    I poczęli nań niektórzy plwać i zakrywać oblicze jego, i bić go kułakami, i mówić mu: Prorokuj! A służebnicy policzkowali go.    A gdy Piotr był w sieni na dole, przyszła jedna z służebnic nawyższego kapłana,    a widząc, że się Piotr grzeje, pojźrzawszy nań, rzekła: I tyś był z Jezusem Nazareńskim.    A on się zaprzał, mówiąc: Ani wiem, ani rozumiem, co mówisz. I wyszedł precz na podwórze, a kur zapiał.    A znowu gdy go ujźrzała służebnica, poczęła mówić tym, którzy około stali: Iż ten z onych jest.    A on po wtóre zaprzał. A zasię po małej chwili ci, co tam stali, mówili Piotrowi: Prawdziwie z nich jesteś: boś i Galilejczyk jest.    A on począł kląć i przysięgać: Iż nie znam człowieka tego, o którym powiedacie.    A wnet po wtóre kur zapiał. I wspomniał Piotr na słowo, które mu mówił Jezus: Pierwej niż kur dwakroć zapieje, trzykroć się mnie zaprzysz, i począł płakać. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible