Literacki Katolicki

Biblia Jakuba Wujka*

Ewangelia Łukasza

Rozdział 17

  I rzekł do uczniów swoich: niepodobna jest, aby zgorszenia przyść nie miały: lecz biada temu, przez kogo przychodzą.    Pożyteczniej mu jest, gdyby młyński kamień zawieszono na szyjej jego i wrzucono go w morze, niżliby miał zgorszyć jednego z tych malutkich.    Miejcież się na pieczy. Jeśliby twój brat zgrzeszył przeciw tobie, strofuj go; a jeśliby żałował, odpuść mu.    A jeśliby siedmkroć na dzień zgrzeszył przeciw tobie i siedmkroć na dzień nawrócił się ktobie, mówiąc: Żal ci mi - odpuść mu.    I rzekli apostołowie Panu: Przymnóż nam wiary.    A Pan rzekł: Jeślibyście mieli wiarę jako ziarno gorczyczne, rzeczecie temu drzewu morwowemu: Wykorzeń się a przesadź się w morze, a usłucha was.    A któż z was mający sługę orzącego abo pasącego, który gdyby się z pola wrócił, rzekłby mu: Zaraz pódź, siądź do stołu;    a nie rzekłby mu: Nagotuj, co bych wieczerzał, a przepasz się i służ mi, aż się najem i napiję, a potym ty będziesz jadł i pił?    Zali dziękuje słudze onemu, iż uczynił to, co mu rozkazał?    Nie zda mi się. Także i wy, gdy uczynicie wszytko, co wam rozkazano, mówcie: Słudzy nieużyteczni jesteśmy: cośmy byli winni uczynić, uczyniliśmy.    I zstało się, gdy szedł do Jeruzalem, szedł śrzodkiem Samaryjej i Galilejej.    A gdy wchodził do niektórego miasteczka, zabieżali mu dziesięć mężów trędowatych, którzy stanęli z daleka    i podnieśli głos, mówiąc: Jezusie nauczycielu, smiłuj się nad nami!    Które gdy ujźrzał, rzekł: Idźcie, okażcie się kapłanom. I zstało się, gdy szli, byli oczyścieni.    A jeden z nich, gdy obaczył, że był uzdrowion, wrócił się, głosem wielkim chwaląc Boga,    i padł na oblicze u nóg jego, dziękując: a ten był Samarytanin.    A Jezus odpowiedziawszy, rzekł: Zaż nie dziesięć jest oczyścionych? A dziewięć kędy są?    Nie jest naleziony, który by się wrócił a dał Bogu chwałę, jedno ten cudzoziemiec?    I rzekł mu: Wstań, idź: bo wiara twoja ciebie uzdrowiła.    A spytany od Faryzeuszów: Kiedy przydzie królestwo Boże? odpowiedział im i rzekł: Nie przydzieć królestwo Boże z postrzeżeniem    ani rzeką: Otoć tu abo tam. Abowiem oto królestwo Boże w was jest.    I rzekł do uczniów swoich: Przydą dni, gdy będziecie żądali oglądać jeden dzień Syna człowieczego, a nie oglądacie.    I będąć wam mówić: Oto tu i oto tam. Nie chodźcież ani się za nimi udawajcie.    Abowiem jako błyskawica, błyskając się z podniebia na to, co jest pod niebem, świeci, takżeć będzie syn człowieczy w dzień swój.    Lecz potrzeba mu pierwej wiele ucierpieć i być wzgardzonym od narodu tego.    A jako się zstało we dni Noego, takżeć będzie i we dni Syna człowieczego.    Jedli i pili, żony pojmowali i za mąż wydawali aż do dnia, którego wszedł Noe do korabia: i przyszedł potop, i wytracił wszystki.    Także jako się działo za dni Lotowych: jedli i pili, kupowali i przedawali, szczepili i budowali,    a którego dnia wyszedł Lot z Sodomy, spadł deszcz ognisty i siarczysty z nieba i wytracił wszytki.    Wedle tego będzie w dzień, w który syn człowieczy się objawi.    Onej godziny, kto będzie na dachu, a naczynie jego w domu, niechaj nie schodzi brać je. A kto na polu, niech się także nazad nie wraca.    Pamiętajcie na żonę Lotowę!    Kto by się kolwiek starał zachować duszę swą, straci ją, a ktokolwiek by ją utracił, ożywi ją.    Powiadam wam, onej nocy będą dwa na jednym łożu: jednego wezmą, a drugiego zostawią.    Dwie będą mleć społu: jednę wezmą, a drugą zostawią. Dwa na polu: jeden będzie wzięt, a drugi zostawion.    A odpowiadając, rzekli mu: Gdzież, Panie? Który im rzekł:    Gdziekolwiek będzie ciało, tam się zbiorą i orłowie. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible