Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Biblia Jakuba Wujka*

Ewangelia Łukasza

Rozdział 2

  I zstało się, w one dni wyszedł dekret od Cesarza Augusta, aby popisano wszytek świat.    Ten popis pierwszy zstał się od starosty Syryjskiego Cyryna.    I szli wszyscy, aby się popisali, każdy do miasta swego.    Szedł też i Jozef od Galilejej z miasta Nazaret do Żydowskiej ziemie, do miasta Dawidowego, które zową Betlejem, przeto iż był z domu i pokolenia Dawidowego,    aby był popisan z Marią, poślubioną sobie małżonką brzemienną.    I zstało się, gdy tam byli, wypełniły się dni, aby porodziła.    I porodziła syna swojego pierworodnego a uwinęła go w pieluszki i położyła go w żłobie, iż miejsca im nie było w gospodzie.    A byli pasterze w tejże krainie czujący i strzegący nocne straże nad trzodą swoją.    A oto anjoł Pański stanął podle nich, a jasność Boża zewsząd je oświeciła, i zlękli się wielką bojaźnią.    I rzekł im anjoł: Nie bójcie się, bo oto opowiadam wam wesele wielkie, które będzie wszytkiemu ludowi,    iż się wam dziś narodził zbawiciel, który jest Chrystus Pan, w mieście Dawidowym.    A ten wam znak: znajdziecie niemówiątko uwinione w pieluszki i położone we żłobie.    A natychmiast było z anjołem mnóstwo wojska niebieskiego, chwalących Boga i mówiących:    Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej wolej.    I zstało się, gdy odeszli anjołowie od nich do nieba, pasterze mówili jeden do drugiego: Pódźmy aż do Betlejem a oglądajmy to słowo, które się zstało, które nam Pan pokazał.    I przyszli kwapiąc się, i naleźli Marią i Jozefa, i niemówiątko położone we żłobie.    A ujźrzawszy, poznali słowo, które im było powiedziano o dzieciątku tym.    A wszyscy, którzy słyszeli, dziwowali się temu i co do nich pasterze mówili.    Lecz Maria te wszytkie słowa zachowywała, stosując w sercu swoim.    I wrócili się pasterze, wysławiając i chwaląc Boga ze wszytkiego, co słyszeli i widzieli, jako im powiadano jest.    A gdy się spełniło ośm dni, iżby obrzezano dzieciątko, nazwano jest imię jego JEZUS, które było nazwano od anjoła pierwej, niżli się w żywocie poczęło.    A gdy się wypełniły dni oczyścienia jej według zakonu Mojżeszowego, przynieśli go do Jeruzalem, aby go zstawili Panu,    jako napisano jest w zakonie Pańskim, że wszelki mężczyzna otwierający żywot, świętym Panu nazwany będzie.    A iżby oddali ofiarę, wedle tego, co jest powiedziano w zakonie Pańskim, parę synogarlic abo dwoje gołębiąt.    A oto był człowiek w Jeruzalem, któremu imię Symeon, a ten człowiek sprawiedliwy i bogobojny, oczekawający pociechy Izraelskiej, a Duch święty był w nim.    I odpowiedź był wziął od Ducha świętego, że nie miał oglądać śmierci, ażby pierwej oglądał Chrystusa Pańskiego.    I przyszedł w duchu do kościoła. A gdy wwodzili dzieciątko Jezusa rodzicy jego, aby za nie uczynili wedle zwyczaju zakonnego,    on też wziął je na ręce swoje i błogosławił Boga, i mówił:    Teraz puszczasz sługę twego, Panie, w pokoju według słowa Twego,    gdyż oczy moje oglądały zbawienie twoje,    któreś zgotował przed oblicznością wszytkich narodów:    Światłość na objawienie poganów i chwałę ludu twego Izraelskiego.    A ociec jego i matka dziwowali się temu, co o nim mówiono.    I błogosławił im Symeon, i rzekł do Maryjej, matki jego: Oto ten położon jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą,    i duszę twą własną przeniknie miecz, aby myśli z wiela serc były objawione.    I była Anna, prorokini, córka Fanuelowa, z pokolenia Aser: ta była barzo podeszła w leciech, a siedm lat żyła z mężem swym od panieństwa swego.    A ta wdową aż do lat ośmdziesiąt i czterzech, która nie odchadzała z kościoła, postami i modlitwami służąc we dnie i w nocy.    Ta też onejże godziny nadszedszy, wyznawała Panu i powiadała o nim wszytkim, którzy oczekawali odkupienia Izraelskiego.    A gdy wykonali wszytko według zakonu Pańskiego, wrócili się do Galilejej, do Nazaret, miasta swego.    A dziecię rosło i umacniało się pełne mądrości, a łaska Boża była w nim.    A rodzicy jego chodzili na każdy rok do Jeruzalem na dzień uroczysty Paschy.    A gdy już był we dwunaście leciech, gdy oni wstąpili do Jeruzalem wedle zwyczaju dnia świętego,    a skończywszy dni, gdy się wracali, zostało dziecię Jezus w Jeruzalem, a nie obaczyli rodzicy jego.    A mnimając, że on był w towarzystwie, uszli dzień drogi i szukali go między krewnymi i znajomymi.    A nie nalazszy, wrócili się do Jeruzalem, szukając go.    I zstało się, po trzech dniach naleźli go w kościele siedzącego w pośrzodku Doktorów, a on ich słucha i pyta ich.    A zdumiewali się wszyscy, którzy go słuchali, rozumowi i odpowiedziam jego.    A ujźrzawszy, zdziwili się. I rzekła do niego matka jego: Synu, cóżeś nam tak uczynił? Oto ociec twój i ja żałośni szukaliśmy cię.    I rzekł do nich: Cóż jest, żeście mię szukali? Nie wiedzieliście, iż w tych rzeczach, które są Ojca mego, potrzeba, żebym był?    A oni nie zrozumieli słowa, które im mówił.    I zstąpił z nimi, i przyszedł do Nazaret, a był im poddany. A matka jego wszytkie te słowa zachowała w sercu swym.    A Jezus się pomnażał w mądrości i w leciech, i w łasce u Boga i u ludzi. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible