Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Biblia Jakuba Wujka*

Ewangelia Łukasza

Rozdział 24

  A pierwszego dnia szabbatu barzo rano przyszły do grobu, niosąc wonne rzeczy, które były nagotowały,    i nalazły kamień odwalony od grobu.    A wszedszy, nie nalazły ciała Pana Jezusowego.    I zstało się, gdy się sercem zatrwożyły dla tego, oto dwa mężowie stanęli przy nich w szatach świetnych.    A gdy się bały a schyliły twarz ku ziemi, rzekli do nich: Co szukacie żywiącego między umarłymi?    Nie masz go tu, ale wstał. Wspomnicie, jako wam powiadał, gdy jeszcze był w Galilejej,    mówiąc: Iż potrzeba, aby Syn człowieczy był wydan w ręce ludzi grzesznych i był ukrzyżowan, a trzeciego dnia aby zmartwychwstał.    I wspomniały na słowa jego.    A wróciwszy się od grobu, oznajmiły to wszytko onym jedenaściom i innym wszytkim.    A była Maria Magdalena i Joanna, i Maria Jakubowa, i ine, które z temi były, które to powiadały apostołom.    I zdały się im jako plotki słowa te, i nie wierzyli im.    A Piotr wstawszy, pobieżał do grobu, a nachyliwszy się, ujźrzał same prześcieradła położone, i odszedł dziwując się sam w sobie temu, co się zstało.    A oto dwa z nich tegoż dnia szli do miasteczka, które było na sześćdziesiąt stajów od Jeruzalem, na imię Emaus;    a ci rozmawiali z sobą o tym wszytkim, co się było zstało.    I zstało się, gdy rozmawiali i społu się pytali, i sam Jezus, przybliżywszy się, szedł z nimi.    A oczy ich były zatrzymane, aby go nie poznali.    I rzekł do nich: Cóż to są za rozmowy, które idąc, macie między sobą, a jesteście smętni?    A odpowiadając jeden, któremu imię Kleofas, rzekł mu: Tyś sam gościem w Jeruzalem, a nie wiesz, co się w nim w te dni działo?    Którym on rzekł: Co? I rzekli: O Jezusie Nazareńskim, który był mąż prorok, potężny w uczynku i mowie przed Bogiem i wszytkim ludem;    a jako przedniejszy kapłani i przełożeni naszy wydali go na skazanie śmierci i ukrzyżowali go.    A mychmy się spodziewali, iż on miał był odkupić Izraela. A teraz nad to wszytko dziś trzeci dzień jest, jako się to zstało.    Ale niewiasty niektóre z naszych przestraszyły nas, które przede dniem były u grobu,    a nie nalazszy ciała jego, przyszły, powiadając, iż i widzenie Anjelskie widziały, którzy powiadają, iż żywie.    I poszli niektórzy z naszych do grobu, i tak naleźli, jako niewiasty powiadały, ale samego nie naleźli.    A on rzekł do nich: O głupi a leniwego serca ku wierzeniu temu wszytkiemu, co powiedzieli Prorocy.    Izaż nie było potrzeba, aby to był cierpiał Chrystus i tak wszedł do chwały swojej?    A począwszy od Mojżesza i wszytkich Proroków, wykładał im we wszytkich piśmiech, co o nim było.    I przybliżyli się ku miasteczku, do którego szli. A on okazował, jakoby dalej miał iść.    I przymusili go, mówiąc: Zostań z nami, boć się ma k wieczoru i dzień się już nachylił. I wszedł z nimi.    I zstało się, gdy siedział z nimi u stołu, wziął chleb i błogosławił, i łamał, i podawał im.    I otworzyły się oczy ich, i poznali go: a on zniknął z oczu ich.    I mówili między sobą: Izali serce nasze nie pałało w nas, gdy mówił w drodze i pisma nam otwierał?    A wstawszy tejże godziny, wrócili się do Jeruzalem i znaleźli zgromadzonych jedenaście i tych, którzy z nimi byli,    powiadających: Iż wstał Pan prawdziwie i ukazał się Szymonowi.    A oni powiadali, co się działo w drodze i jako go poznali w łamaniu chleba.    A gdy to mówili, stanął Jezus w pośrzodku ich i rzekł im: Pokój wam: jam jest, nie bójcie się.    A strwożeni i przestraszeni będąc, mniemali, iż ducha widzieli.    I rzekł im: Czemuście się zatrwożyli a myśli wstępują do serc waszych.    Oglądajcie ręce moje i nogi: żeciem ja tenże jest; dotykajcie się i przypatrujcie: bo duch nie ma ciała ani kości, jako widzicie, że ja mam.    A rzekszy to, ukazał im ręce i nogi.    A gdy oni jeszcze nie wierzyli i dziwowali się od radości, rzeki: Macie tu co jeść?    A oni mu dali sztukę ryby pieczonej i plastr miodu.    A gdy jadł przed nimi, wziąwszy ostatki, dał im.    I rzekł do nich: Te są słowa, którem mówił do was, będąc jeszcze z wami: iż się musiało wypełnić wszytko, co napisano jest w zakonie Mojżeszowym i w Prorocech, i w Psalmiech o mnie.    Tedy im smysł otworzył, żeby rozumieli pisma.    I rzekł im: Iż tak jest napisano i tak było potrzeba, aby Chrystus ucierpiał i wstał od umarłych dnia trzeciego    a żeby była przepowiadana w imię jego pokuta i odpuszczenie grzechów po wszytkich narodziech, począwszy od Jeruzalem.    A wy jesteście świadkami tego.    A ja posyłam obietnicę Ojca mego na was, a wy siedźcie w mieście, aż będziecie obleczeni mocą z wysokości.    I wywiódł je z miasta do Betanijej, a podniósszy ręce swe, błogosławił im.    I zstało się, gdy im błogosławił, rozstał się z nimi i był niesion do nieba.    A oni pokłon uczyniwszy, wrócili się do Jeruzalem z weselem wielkim    i byli zawsze w kościele, chwaląc i błogosławiąc Boga. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible