Literacki Katolicki

Biblia Jakuba Wujka*

Ewangelia Jana

Rozdział 13

  Przede dniem świętym Paschy, wiedząc Jezus, iż przyszła godzina jego, aby przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swe, którzy byli na świecie, do końca je umiłował.    A odprawiwszy wieczerzą, gdy już był diabeł wrzucił w serce, żeby go wydał Judasz Szymona Iszkarioty,    wiedząc, iż mu wszytko dał Ociec w ręce a iż od Boga wyszedł i do Boga idzie,    wstał od wieczerzej i złożył szaty swe, a wziąwszy prześcieradło, przepasał się.    Potym nalał wody w miednicę i począł umywać nogi uczniów i ucierać prześcieradłem, którym się był przepasał.    Przyszedł tedy do Szymona Piotra. I rzekł mu Piotr: Panie, ty mnie nogi umywasz?    Odpowiedział Jezus i rzekł mu: Co ja czynię, ty teraz nie wiesz, ale dowiesz się potym.    Rzekł mu Piotr: Nie będziesz mi umywał nóg na wieki. Odpowiedział mu Jezus: Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał części ze mną.    Rzekł mu Szymon Piotr: Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!    Rzekł mu Jezus: Kto omyty jest, nie potrzebuje, jedno żeby nogi umył, ale jest czysty wszytek. I wy jesteście czystymi, ale nie wszyscy.    Abowiem wiedział, który by był, co go miał wydać. Dlatego powiedział: Nie jesteście wszyscy czystymi.    Gdy tedy umył nogi ich i wziął szaty swe, siadszy zasię, rzekł im: Wiecie, com wam uczynił?    Wy mnie zowiecie: Nauczycielu i Panie, a dobrze mówicie, bom ci jest.    Jeśli tedy ja, Pan i Nauczyciel, umyłem nogi wasze, i wy powinniście jeden drugiego nogi umywać.    Abowiem dałem wam przykład, abyście, jakom ja wam uczynił, tak i wy czynili.    Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam: nie jest sługa więtszy nad Pana swego ani posłaniec jest więtszy nad onego, który go posyła.    Jeśli to wiecie, błogosławieni będziecie, jeśli to uczynicie.    Nie o wszytkich ci was mówię: ja wiem, którem obrał. Ale żeby się wypełniło pismo: Który je ze mną chleb, podniesie przeciwko mnie piętę swoję.    Teraz wam powiadam, przedtym, niż się zstanie, abyście, gdy się zstanie, wierzyli, iżem ja jest.    Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto przyjmuje, jeślibym kogo posłał, mnie przyjmuje, a kto mnie przyjmuje, onego przyjmuje, który mię posłał.    To rzekszy Jezus, zatrwożył się duchem i oświadczył, i rzekł: Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam, że jeden z was wyda mię.    Pojźrzeli tedy uczniowie jeden na drugiego, wątpiąc, o kim by mówił.    Był tedy jeden z uczniów jego siedzący na łonie Jezusowym, którego miłował Jezus.    Skinął tedy na tego Szymon Piotr i rzekł mu: Kto jest, o którym mówi?    On tedy położywszy się na piersiach Jezusowych, rzekł mu: Panie, kto jest?    Odpowiedział Jezus: On jest, któremu ja omoczony chleb podam. A omoczywszy chleb, dał Judaszowi Szymona Iszkarioty.    A po stuczce wstąpił weń szatan. I rzekł mu Jezus: Co czynisz, czyń rychlej.    A tego żaden nie rozumiał z siedzących, na co by mu rzekł.    Abowiem niektórzy mniemali, gdyż Judasz miał mieszek, iż mu rzekł Jezus: Nakup tedy, czego nam potrzeba na dzień święty, abo iżby co dał ubogim.    On tedy, wziąwszy stuczkę, natychmiast wyszedł. A noc była.    Gdy tedy wyszedł, rzekł Jezus: Teraz jest uwielbion Syn człowieczy, a Bóg uwielbion jest w nim.    A jeśliż Bóg uwielbion jest w nim i Bóg uwielbi go sam w sobie, a natychmiast go uwielbi.    Synaczkowie, jeszczem maluczko jest z wami. Będziecie mię szukać. A jakom powiedział Żydom: Gdzie ja idę, wy przyść nie możecie, i wam teraz powiadam.    Przykazanie nowe daję wam: abyście się społecznie miłowali; jakom was umiłował, abyście się i wy społu miłowali.    Po tym poznają wszyscy, żeście uczniami moimi, jeśli miłość mieć będziecie jeden ku drugiemu.    Rzekł mu Szymon Piotr: Panie, dokądże idziesz? Odpowiedział Jezus: Dokąd ja idę, nie możesz teraz za mną iść: ale potym pójdziesz.    Rzekł mu Piotr: Czemu nie mogę za tobą iść teraz? Duszę moję za cię położę.    Odpowiedział mu Jezus: Duszę swą za mię położysz? Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Nie zapoje kur, aż się mnie po trzykroć zaprzysz. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible