Literacki Katolicki

Biblia Jakuba Wujka*

Ewangelia Jana

Rozdział 16

  Tom wam powiedział, abyście się nie gorszyli.    Wyłączą was z bóżnic, ale idzie godzina, że wszelki, który was zabija, mniemać będzie, że czyni posługę Bogu.    A to wam uczynią, iż nie znają Ojca ani mnie.    Alem to wam powiedział, abyście, gdy godzina przydzie, wspomnieli na to, żem ja wam powiedział.    A tegom wam z przodku nie powiadał, iżem był z wami. A teraz idę do tego, który mię posłał, a żaden z was nie pyta mię: Dokąd idziesz?    Ale iżem to wam powiedział, smutek napełnił serce wasze.    Aleć ja prawdę wam powiadam: pożyteczno wam, abych ja odszedł. Bo jeśli ja nie odejdę, pocieszyciel nie przydzie do was; a jeśli odejdę, poślę go do was.    A on, gdy przydzie, będzie karał świat z grzechu i z sprawiedliwości, i z sądu.    Z grzechu mówię: iż nie wierzą w mię.    A z sprawiedliwości: iż do Ojca idę, a już mię nie ujźrzycie.    A z sądu: iż książę tego świata już jest osądzone.    Jeszcze wam wiele mam mówić, ale teraz znieść nie możecie.    Lecz gdy przydzie on, Duch prawdy, nauczy was wszelkiej prawdy: bo nie sam od siebie mówić będzie, ale cokolwiek usłyszy, mówić będziecie, i co przyść ma, oznajmi wam.    On mię uwielbi: bowiem z mego weźmie, a wam opowie.    Wszytko, cokolwiek ma Ociec, moje jest. Dlategom powiedział, że z mego weźmie, a wam opowie.    Maluczko, a już mię nie ujźrzycie; i zasię maluczko, a ujźrzycie mię, iż idę do Ojca.    Mówili tedy z uczniów jego jeden do drugiego: Co to jest, co nam mówi: Maluczko, a nie ujźrzycie mię, i zasię maluczko, a ujźrzycie mię, a iż idę do Ojca?    Mówili tedy: Co to jest, co mówi: Maluczko? Nie wiemy, co powiada.    A poznał Jezus, że go pytać chcieli, i rzekł im: O tym się pytacie między sobą, iżem rzekł: maluczko, a nie ujźrzycie mię, i zasię maluczko, a ujźrzycie mię?    Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam, iż będziecie płakać i lamentować wy, a świat się będzie weselił, a wy się smęcić będziecie: ale smutek wasz w radość się obróci.    Niewiasta gdy rodzi, smętek ma, iż przyszła jej godzina: lecz gdy porodzi dzieciątko, już nie pamięta uciśnienia dla radości, iż się człowiek na świat narodził.    I wy tedy teraz wprawdzie smutek macie: lecz zasię oglądam was, a będzie się radowało serce wasze, a radości waszej żaden od was nie odejmie.    A dnia onego nie będziecie mię ni ocz pytać. Zaprawdę, zaprawdę wam powiadam: jeśli o co prosić będziecie Ojca w imię moje, da wam.    Dotychmiast ni oczeście nie prosili w imię moje. Proście, a weźmiecie: aby radość wasza była pełna.    Tom wam powiadał przez przypowieści. Przychodzi godzina, gdy już nie przez przypowieści mówić wam będę, ale jawnie o Ojcu oznajmię wam.    W on dzień w imię moje prosić będziecie i nie mówię wam, iż ja będę Ojca prosił za wami.    Abowiem sam Ociec miłuje was, żeście wy mnie umiłowali i uwierzyliście, żem ja od Boga wyszedł.    Wyszedłem od Ojca, a przyszedłem na świat, zaś opuszczam świat, a idę do Ojca.    Rzekli mu uczniowie jego: Oto teraz jawnie mówisz, a żadnej przypowieści nie powiadasz.    Teraz wiemy, że wszytko wiesz, a nie potrzebać, żeby cię kto pytał. Dlatego wierzymy, żeś od Boga wyszedł.    Odpowiedział im Jezus: Teraz wierzycie?    Oto przychodzi godzina i teraz przyszła, abyście się każdy w swą rozpierzchnęli, a mnie samego zostawili: a nie jestem sam, bo jest Ociec ze mną.    Tom wam powiedział, abyście we mnie pokój mieli. Na świecie ucisk mieć będziecie: ale ufajcie, jam zwyciężył świat! 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible