Literacki Katolicki

Biblia Jakuba Wujka*

Ewangelia Jana

Rozdział 17

  To mówił Jezus i podniósszy oczy w niebo, rzekł: Ojcze, przyszła godzina, wsław Syna twego, aby cię Syn twój wsławił.    Jakoś jemu dał władzą nad wszelkim ciałem, iżby wszem, któreś mu dał, dał im żywot wieczny.    A ten jest żywot wieczny, aby poznali ciebie, samego Boga prawdziwego, i któregoś posłał, Jezusa Chrystusa.    Jam wsławił ciebie na ziemi, wykonałem sprawę, którąś mi zlecił.    A teraz wsław mię ty, Ojcze, sam u siebie chwałą, którąm miał u ciebie pierwej, niżli świat był.    Oznajmiłem imię twe ludziom, któreś mi dał z świata. Twoić byli i dałeś mi je, a mowę twoję zachowali.    Teraz poznali, iż wszytko, coś mi dał, od ciebie jest.    Abowiem słowa, któreś mi dał, dałem im, a oni przyjęli i poznali prawdziwie, żem od ciebie wyszedł, i uwierzyli, żeś ty mnie posłał.    Ja za nimi proszę: nie za światem proszę, lecz za temi, któreś mi dał, bo są twoi.    I wszytki rzeczy moje są twoje, a twoje są moje, i wsławionem jest w nich.    A juzem nie jest na świecie, ale ci są na świecie, a ja do ciebie idę. Ojcze święty, zachowaj je w imię twoje, któreś mi dał: aby byli jedno, jako i my.    Gdym z nimi był, jam je zachowywał w imię twoje. Któreś mi dał, strzegłem, i żaden z nich nie zginął, jedno syn zatracenia: żeby się pismo spełniło.    A teraz idę do ciebie i mówię to na świecie, aby mieli wesele moje wypełnione sami w sobie.    Jam im dał mowę twoję, a świat miał je w nienawiści, iż nie są z świata, jako i ja nie jestem z świata.    Nie proszę, abyś je zjął z świata, ale żebyś je zachował ode złego.    Nie sąć z świata, jako i ja nie jestem z świata.    Poświęć je w prawdzie. Mowa twoja jest prawda.    Jakoś ty mię posłał na świat i jam je posłał na świat.    A za nie ja poświącam samego siebie, aby i oni byli poświęceni w prawdzie.    A nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy przez słowo ich uwierzą w mię,    aby wszyscy byli jedno, jako ty, Ojcze, we mnie, a ja w tobie, aby i oni w nas jedno byli, aby uwierzył świat, iżeś ty mnie posłał.    A ja chwałę, którąś mnie dał, dałem im: aby byli jedno, jako i my jedno jesteśmy.    Ja w nich, a ty we mnie, aby byli doskonałymi w jedno a iżby poznał świat, żeś ty mnie posłał i umiłowałeś je, jakoś i mnie umiłował.    Ojcze, któreś mi dał, chcę, aby gdziem ja jest i oni byli ze mną, aby oglądali chwałę moję, którąś mi dał, abowiemeś mnie umiłował przed założeniem świata.    Ojcze sprawiedliwy, świat cię nie poznał, a jam ciebie poznał i ci, co poznali, żeś ty mnie posłał.    I oznajmiłem im imię twoje, i oznajmię: aby miłość, którąś mnie umiłował, w nich była, a ja w nich. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible