Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28

Biblia Jakuba Wujka*

Dzieje Apostolskie

Rozdział 17

  A przeszedszy Amfipol i Apolonią, przyszli do Tesaloniki, gdzie była bóżnica Żydowska.    A Paweł, wedle zwyczaju, wszedł do nich i przez trzy szabbaty rozmawiał z nimi z Pisma,    wywodząc i wykładając, że była potrzeba, aby Chrystus cierpiał i zmartwychwstał, a iż ten Jezus jest Chrystusem, którego ja wam opowiadam.    A niektórzy z nich uwierzyli i przyłączyli się do Pawła i Syle, i z nabożnych, i z pogan mnóstwo wielkie, i niewiast zacnych niemało.    Ale Żydowie, wzruszeni zazdrością i nabrawszy z sobą z pospólstwa złych niektórych ludzi, i rozruch uczyniwszy, wzburzyli miasto, a naszedszy na dom Jazonów, szukali ich, aby je wywiedli przed pospólstwo.    A nie nalazszy ich, wlekli Jazona i niektórą bracią do przełożonych miejsckich, wołając: Iż ci, którzy miasto wzburzają, i tu przyszli,    które przyjął Jazon, a ci wszyscy czynią przeciw dekretom Cesarskim, powiadając, iż jest król inszy, Jezus.    I wzburzyli pospólstwo i przełożone miasta, którzy tego słuchali.    A wziąwszy słuszną sprawę od Jazona i od innych, puścili je.    A bracia wnet w nocy wyprawili Pawła i Sylę do Bereje. Którzy przyszedszy, weszli do bóżnice Żydowskiej.    (A ci byli przedniejszy z tych, którzy są w Tesalonice, którzy przyjęli słowo ze wszytką ochotą, na każdy dzień wywiadując się pisma, jeśliby się to tak miało.    A przetoż wiele ich uwierzyło z nich i niewiast pogańskich uczciwych, i mężów niemało).    A gdy się dowiedzieli w Tesalonice Żydowie, iż w Berejej opowiadane jest od Pawła słowo Boże, przyszli też tam, wzruszając i podburzając pospólstwo.    A tedy wnet Pawła wysłali bracia, aby szedł aż do morza, a Sylas i Tymoteusz pozostali tam.    A ci, co odprowadzali Pawła, zawiedli go aż do Aten, a wziąwszy rozkazanie od niego do Syle i Tymoteusza, żeby co narychlej przyszli do niego, odeszli.    A gdy ich Paweł w Ateniech czekał, wzruszył się w nim duch jego, widząc miasto udane na bałwochwalstwo.    A przetoż rozmawiał w bóżnicy z Żydy i z nabożnymi, i na rynku na każdy dzień z tymi, co tam byli.    A niektórzy z Epikurów i Stoików Filozofów gadali się z nim i jedni mówili: Cóż wżdy ten słowosiewca mówić chce? a drudzy: Zda się być opowiadaczem nowych bogów: iż im Jezusa i zmartwychwstanie opowiadał.    I porwawszy go, wiedli do Areopagu, mówiąc: Możemyli wiedzieć, co to jest za nowa nauka, którą ty powiadasz?    Bo jakieś nowe rzeczy przynosisz do uszu naszych. A przetoż chcemy wiedzieć, co to ma być.    (A wszyscy Ateńczycy i przychodniowie goście, żadną się inszą rzeczą nie bawili, jedno abo powiadaniem, abo słuchaniem czego nowego).    A stojąc Paweł w pośrzód Areopagu, rzekł: Mężowie Ateńczycy, we wszytkim was widzę jakoby zabobonniejszymi.    Abowiem chodząc i patrząc na bałwany wasze, nalazłem też ołtarz, na którym było napisano: NIEZNAJOMEMU BOGU. Co tedy nie znając, chwalicie, to ja wam opowiadam.    Bóg, który uczynił świat i wszytko, co na nim, ten, będąc Panem nieba i ziemie, nie mieszka w kościelech ręką uczynionych    ani rękoma ludzkimi bywa chwalon, potrzebując czego, gdyż sam dawa wszytkim żywot i dech, i wszytko.    I uczynił z jednego wszytek rodzaj ludzki, aby mieszkali po wszytkiej ziemi, zamierzywszy postanowione czasy i granice mieszkania ich,    aby szukali Boga, owa by go snadź namacali abo naleźli, chociać od każdego z nas nie jest daleko.    Abowiem w nim żywiemy i ruszamy się, i jesteśmy, jako i niektórzy z waszych poetów powiedzieli: Jego bowiem i rodzajem jesteśmy.    Będąc tedy rodzajem Bożym, nie mamy rozumieć, aby złotu abo srebru, abo kamieniowi, rycinie rzemiosła i wymysłu człowieczego, bóstwo miało być podobne.    A czasyć tej niewiadomości przeglądając Bóg, teraz oznajmuje ludziom, aby wszyscy wszędy pokutowali,    dlatego iż postanowił dzień, w który ma sądzić świat w sprawiedliwości przez męża, przez którego postanowił, wiarę podając wszytkim, wskrzesiwszy go od umarłych.    A usłyszawszy o zmartwychwstaniu, jedni się naśmiewali, a drudzy rzekli: Będziem cię drugi raz o tym słuchać.    Tak Paweł wyszedł z pośrzodku ich.    A mężowie niektórzy, przystawszy do niego, uwierzyli: między którymi i Dionizjus Areopagita, i niewiasta imieniem Damaris, i drudzy z nimi. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible