Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28

Biblia Jakuba Wujka*

Dzieje Apostolskie

Rozdział 9

  A Szaweł, parskając jeszcze groźbami i morderstwem przeciw uczniom Pańskim, przyszedł do nawyższego kapłana,    prosił od niego listów do Damaszku do bóżnic, iż jeśliby które znalazł tej drogi męże i niewiasty, aby związane przywiódł do Jeruzalem.    A gdy jechał, zstało się, że się przybliżał do Damaszku i z prędka zewsząd oświeciła go światłość z nieba.    A padszy na ziemię, usłyszał głos mówiący do siebie: Szawle, Szawle, przecz mię przeszladujesz?    Który rzekł: Ktoś jest, Panie? A on: Jam jest Jezus, którego ty przeszladujesz. Trudno jest tobie przeciw ościeniowi wierzgać.    A drżąc i zdumiewając się, rzekł: Panie, co chcesz, abych czynił?    A Pan do niego: Wstań a wnidź do miasta, a tam ci powiedzą, co będziesz miał czynić. A mężowie oni, którzy z nim byli, stali zdumiawszy się, głos wprawdzie słysząc, lecz żadnego nie widząc.    I wstał Szaweł z ziemie, a otworzywszy oczy, nic nie widział. A prowadząc go za ręce, wwiedli do Damaszku.    I był tam trzy dni nie widząc, i nie jadł ani pił.    A uczeń niektóry był w Damaszku imieniem Ananiasz. I rzekł Pan do niego w widzeniu: Ananiaszu! A on rzekł: Otom ja, Panie!    A Pan do niego: Wstań a idź na ulicę, którą zową Prostą, a szukaj w domu Judy Szawła imieniem, Tarseńczyka, abowiem oto się modli.    (A widział męża, Ananiasza imieniem, wchodzącego i ręce na się wkładającego, aby wzrok zasię wziął).    I odpowiedział Ananiasz: Panie, słyszałem od wiela o tym mężu, jako wiele złego czynił świętym twym w Jeruzalem.    I tu ma moc od nawyższych kapłanów wiązać wszytkie, którzy wzywają imienia twego.    A Pan rzekł do niego: Idź, abowiem ten mi jest naczyniem wybranym, aby nosił imię moje przed narody i królmi, i syny Izraelskimi.    Bo mu ja ukażę, jako wiele potrzeba mu cierpieć dla imienia mego.    I poszedł Ananiasz, i wszedł w dom, a włożywszy nań ręce, rzekł: Szawle, bracie, Pan mię posłał Jezus, któryć się ukazał w drodze, którąś szedł, abyś przejźrzał a był napełnion Duchem świętym.    A natychmiast spadły z oczu jego jako łuski i zaś przejźrzał, a wstawszy, ochrzczon jest.    A wziąwszy pokarm, posilił się. I był z uczniami, którzy byli w Damaszku, przez kilka dni.    A natychmiast w bóżnicach opowiadał Jezusa, że ten jest Synem Bożym.    I zdumiewali się wszyscy, którzy słuchali, i mówili: Izali nie ten jest, który burzył w Jeruzalem te, którzy wzywali tego imienia, i tu na to przyszedł, aby je powiązawszy, wiódł do przedniejszych kapłanów?    A Szaweł zmacniał się daleko więcej i zawstydzał Żydy, którzy mieszkali w Damaszku, twierdząc, iż ten jest Chrystus.    A gdy się wypełniło dni niemało, uczynili radę spólnie Żydowie, aby go zabili.    Lecz oznajmiono Szawłowi zdrady ich. A strzegli u bran we dnie i w nocy, aby go zabili.    Ale uczniowie, wziąwszy go w nocy, przez mur wypuścili go, spuściwszy w koszu.    A gdy przyszedł do Jeruzalem, kusił się przyłączyć do uczniów, a wszyscy się go bali, nie wierząc, żeby był uczniem.    Lecz Barnabasz wziąwszy go, przywiódł do Apostołów i powiedział im, jako w drodze widział Pana a iż mówił do niego, i jako w Damaszku bezpiecznie sobie poczynał w imię Jezusowe.    I był w Jeruzalem, wchodząc i wychodząc, a bezpiecznie sobie poczynając w imię Pańskie.    Mówił też z pogany i gadał się z Greki, a oni się starali, jakoby go zabić.    Czego dowiedziawszy się bracia, odprowadzili go do Cezaryjej i odesłali do Tarsu.    A kościół po wszytkiej Żydowskiej ziemi i Galilejej, i Samaryjej miał pokój i budował się, chodząc w bojaźni Pańskiej a pociechą Ducha świętego napełniał się.    I zstało się, iż Piotr, gdy obchodził wszytkie, przyszedł do świętych, którzy mieszkali w Liddzie.    I nalazł tam człowieka niektórego, imieniem Eneasza, od ośmi lat na łożu leżącego, który był ruszony powietrzem.    I rzekł mu Piotr: Eneaszu, uzdrawia cię Pan Jezus Chrystus: wstań a pościel sobie. I natychmiast wstał.    I patrzyli nań wszyscy, którzy mieszkali w Liddzie i w Saronie, którzy się nawrócili do Pana.    A była w Joppie niektóra uczenniczka, imieniem Tabita, która, wyłożywszy, zowie się Dorkas. Ta była pełna dobrych uczynków i jałmużn, które czyniła.    I zstało się w one dni, że zaniemogszy, umarła. Którą gdy omyli, położyli ją na wieczerniku.    A iż Lidda była blisko Joppy, uczniowie usłyszawszy, że był Piotr w niej, posłali do niego dwu mężów, prosząc: Nie leń się przyść aż do nas.    A wstawszy Piotr, szedł z nimi. A gdy przyszedł, wwiedli go na salę, i obstąpiły go wszytki wdowy, płacząc i ukazując mu suknie i zwierzchnie odzienia, które im robiła Dorkas.    A wygnawszy wszytkie precz, Piotr, poklęknąwszy na kolana, modlił się. A obróciwszy się do ciała, rzekł: Tabito, wstań! A ona otworzyła oczy swoje i ujźrzawszy Piotra, usiadła.    A podawszy jej rękę, podniósł ją. A wezwawszy świętych i wdów, oddał ją żywą.    I zstało się wiadomo po wszytkiej Joppie i wiele ich uwierzyło w Pana.    I zstało się, że przez wiele dni mieszkał w Joppie u niektórego Szymona Skórnika. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible