Literacki Katolicki

Biblia Jakuba Wujka*

List do Rzymian

Rozdział 7

  Aza nie wiecie bracia (bo umiejącym zakon mówię), iż zakon panuje człowiekowi, jako długi czas żywie.    Abowiem niewiasta, która pod mocą męża jest, póki mąż żyw, obwiązana jest zakonowi: lecz jeśliby mąż jej umarł, rozwiązana jest od zakonu mężowego.    Przeto póki mąż żywie, będzie zwana cudzołożnicą, jeśliby była z inszym mężem; lecz jeśliby mąż jej umarł, wolna jest od zakonu mężowego, aby nie była cudzołożnicą, jeśliby byłą z inszym mężem.    A tak, bracia moi, i wy jesteście umartwieni zakonowi przez ciało Chrystusowe, abyście byli inszego, który powstał z martwych, abyśmy owoc przynosili Bogu.    Abowiem gdyśmy byli w ciele, namiętności grzechów, które przez zakon były, w członkach naszych, aby owoc przynosiły śmierci.    Lecz teraz jesteśmy rozwiązani od zakonu śmierci, w którymeśmy byli zatrzymani, tak abyśmy służyli w nowości Ducha, a nie w starości litery.    Cóż tedy rzeczemy? zakon jest grzechem? Boże uchowaj! Alem grzechu nie poznał, jedno przez zakon: bobych o pożądliwości nie wiedział, gdyby zakon nie mówił: Nie będziesz pożądał.    Lecz grzech, wziąwszy przyczynę przez zakazanie, sprawił we mnie wszelaką pożądliwość. Abowiem bez zakonu był grzech martwy.    I ja żyłem niekiedy bez zakonu. Lecz gdy przyszło rozkazanie, grzech ożył,    a jam był umarł. I nalazło mi się przykazanie, które było ku żywotowi, to, być ku śmierci.    Bo grzech, wziąwszy przyczynę przez przykazanie, zwiódł mię i przez nie zabił.    A tak zakon wprawdzie święty i przykazanie święte i sprawiedliwemi dobre.    Co tedy dobre jest, zstało mi się śmiercią? Boże uchowaj! Ale grzech, aby się grzechem pokazał, sprawił mi śmierć przez dobre: aby się zstał nader grzeszącym grzechem przez przykazanie.    Bo wiemy, iż zakon jest duchowny, a jam jest cielesny, zaprzedany pod grzech.    Abowiem co czynię, nie rozumiem: bo nie co dobrego chcę, to czynię, ale złe, którego nienawidzę, ono czynię.    A jeśli czego nie chcę, to czynię, zezwalam zakonowi, że dobry jest.    A teraz już nie ja to czynię, ale grzech, który we mnie mieszka.    Bo wiem, że nie mieszka we mnie, to jest, w ciele moim, dobre. Abowiem chcieć przy mnie jest, ale wykonać dobre nie najduję.    Bo nie czynię dobrego, które chcę, ale złe, którego nie chcę, to czynię.    A jeśliż czego nie chcę, to czynię, już nie ja to czynię, ale grzech, który we mnie mieszka.    Znajduję tedy zakon, gdy ja chcę czynić dobrze, że mi jest złość przyległa.    Abowiem kocham się wespół z zakonem Bożym według wnętrznego człowieka.    Lecz widzę inszy zakon w członkach moich, sprzeciwiający się zakonowi umysłu mojego i biorący mię w niewolą w zakonie grzechu, który jest w członkach moich.    Nieszczęsny ja człowiek, kto mię wybawi od ciała tej śmierci?    Łaska Boża przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego! Ja tedy sam umysłem służę zakonowi Bożemu, lecz ciałem zakonowi grzechu. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible