Literacki Katolicki

Biblia Jakuba Wujka*

List do Rzymian

Rozdział 9

  Prawdę mówię w Chrystusie, nie kłamam, gdyż mi świadectwo daje sumnienie moje w Duchu świętym,    że mam wielki smętek i ustawicznie boleje serce moje.    Abowiem ja sam żądałem odrzuconym być od Chrystusa za bracią moję, którzy są krewni moi według ciała:    którzy są Izraelczycy, których jest przywłaszczenie synowskie i chwała, i testament, i zakonu danie, i służba, i obietnice;    których ojcowie i z których jest Chrystus wedle ciała, który jest nad wszytkim Bóg błogosławiony na wieki. Amen.    Nie żeby upaść miało słowo Boże. Abowiem nie wszyscy, którzy są z Izraela, ci są Izraelczycy,    ani którzy są nasieniem Abrahamowym, wszyscy synami, ale: W Izaaku będzie tobie nasienie nazwane,    to jest, nie którzy synowie ciała, ci synmi Bożemi, ale którzy są synowie obietnice, są w nasieniu poczytani.    Abowiem to jest słowo obietnice: Wedle tego czasu przyjdę, a będzie Sara syna miała.    A nie tylko ona, ale i Rebeka za jednym zjęciem z Izaakiem, ojcem naszym, mając.    Abowiem gdy się jeszcze nie narodzili byli abo co dobrego, abo złego uczynili (aby się zostało postanowienie Boże według wybrania),    nie z uczynków, ale z tego, który powoływa, rzeczono jej:    Że więtszy będzie służył mniejszemu, jako jest napisano: Jakobam umiłował, a Ezawa miałem w nienawiści.    Cóż tedy rzeczemy? Izali niesprawiedliwość u Boga? Boże uchowaj.    Abowiem Mojżeszowi mówi: Smiłuję się nad tym, komum jest miłościw, a miłosierdzie uczynię, nad kim się zlituję.    A przeto nie chcącego ani bieżącego, ale litującego się Boga jest.    Abowiem mówi Pismo Faraonowi: Żem cię na to samo wzbudził, abych okazał moc moję na tobie i żeby było opowiadane imię moje po wszytkiej ziemi.    Nad kim tedy chce, lituje się, a kogo chce, zatwardza.    Rzeczesz mi tedy: Przeczże się jeszcze uskarża? Bo któż się sprzeciwi wolej jego?    O człowiecze, coś ty jest, który odpowiadasz Bogu? Zali rzecz lepiona mówi temu, który ją ulepił: Przeczżeś mię tak uczynił?    Zali lepiarz gliny w mocy nie ma, aby z tejże bryły uczynił jedno naczynie ku uczciwości, a drugie ku zelżywości?    A jeśli Bóg, chcąc gniew okazać i oznajmić możność swoję, znosił w wielkiej cierpliwości naczynia gniewu na stracenie zgotowane,    iżby okazał bogactwo chwały nad naczyniem miłosierdzia, które ku chwale przygotował,    nas, których też wezwał, nie tylko z Żydów, ale i z Poganów?    Jako u Ozeasza mówi: Nazowę lud nie mój ludem moim, a nie umiłowaną, umiłowaną, a która była miłosierdzia nie otrzymała: miłosierdzie otrzymała.    A będzie na miejscu, gdzie im powiedano: Nie lud mój wy, tam nazwani będą synami Boga żywego.    A Izajasz za Izraelem woła: By liczba synów Izraelskich była jako piasek morski, ostatek zachowan będzie.    Abowiem słowo skończając i skracając w sprawiedliwości, iż słowo skrócone uczyni Pan na ziemi.    I jako przedtym powiedział Izajasz: By był Pan Zastępów nasienia nam nie ostawił, zstalibyśmy się byli jako Sodoma i bylibyśmy Gomorze podobni.    Cóż tedy rzeczemy? Iż Pogani, którzy nie naszladowali sprawiedliwości, dostąpili sprawiedliwości, a sprawiedliwości, która jest z wiary,    a Izrael, naszladując zakonu sprawiedliwości, nie doszedł zakonu sprawiedliwości.    Dlaczego? Iż nie z wiary, ale jako z uczynków: abowiem się obrazili o kamień obrażenia,    jako jest napisano: Oto kładę w Syjonie kamień obrażenia i skałę zgorszenia: a wszelki, który weń wierzy, zawstydzon nie będzie. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible