Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21

Biblia Jakuba Wujka*

Księga Sędziów

Rozdział 20

  Wyszli tedy wszyscy synowie Izraelowi i zgromadziwszy się wespół jako mąż jeden, od Dan aż do Bersabee i ziemie Galaad, do JAHWE do Masfa;    i wszyscy węgłowie ludu, i wszytkie pokolenia Izraelowe zeszły się do zgromadzenia ludu Bożego, cztery sta tysięcy pieszych waleczników;    (ani to tajno było synom Beniamin, że się zeszli synowie Izraelowi w Masfa). I spytany Lewita, mąż niewiasty zamordowanej, jako się tak wielka złość zstała,    odpowiedział: Przyszedłem do Gabaa Beniamin z żoną swą i tamem stanął,    alić oto ludzie onego miasta obstąpili w nocy dom, w któremem stał, chcąc mię zabić, a żonę moję niesłychaną zapalczywością wszeteczeństwa gwałcąc, nawet umarła.    Którą porwawszy rozsiekałem w sztuki i rozesłałem części po wszytkich granicach osiadłości waszej, bo nigdy taka niecnota i tak haniebny grzech nie zstał się w Izraelu.    Jesteście tu wszyscy synowie Izraelowi, postanówcież, co czynić macie.    I stojąc wszytek lud, jako jednego człowieka mową odpowiedział: Nie wrócimy się do przybytków naszych ani żaden nie wnidzie do domu swego,    ale to przeciw Gabaa spólnie uczyńmy;    niech będą obrani dziesięć mężów ze sta, ze wszytkich pokoleni Izraelskich, a sto z tysiąca, a tysiąc z dziesiąci tysięcy, żeby znosili żywność wojsku i abyśmy mogli walczyć przeciw Gabaa Beniamin a oddać mu za niecnotę, co zasłużył.    I zebrał się wszytek Izrael do miasta jako jeden człowiek, jednaką myślą i jedną radą,    i posłali posły do wszytkiego pokolenia Beniamin, co by im mówili: Czemu się tak haniebna złość nalazła między wami?    Wydajcie ludzie z Gabaa, którzy tę złość popełnili, aby pomarli a było zniesione złe z pośrzodku Izraela. Którzy nie chcieli usłuchać rozkazania braciej swej, synów Izraelowych;    ale ze wszytkich miast, które w ich dziale były, zeszli się do Gabaa, aby im dali pomoc i walczyli ze wszytkim ludem Izraelskim.    I nalazło się dwadzieścia i pięć tysięcy z Beniamina dobywających miecza, oprócz obywatelów Gabaa,    których było siedm set mężów dużych, tak lewą, jako prawą ręką walczących i tak procami kamienie na pewną ciskających, że i włos mogli ubić i żadną miarą na inną stronę raz kamienny się nie unosił.    Mężów też Izraelskich, oprócz Beniamina, nalazło się cztery sta tysięcy dobywających mieczów i gotowych ku bitwie.    Którzy wstawszy przyszli do domu Bożego, to jest do Silo, i radzili się Boga, i mówili: Kto będzie w wojsku naszym hetmanem walki przeciw synom Beniamin? Którym odpowiedział JAHWE: Juda niech będzie hetmanem waszym.    I wnet synowie Izraelowi, wstawszy rano, położyli się obozem u Gabaa,    a stamtąd wyszedszy ku bitwie przeciw Beniaminowi, miasta dobywać poczęli.    I wypadszy synowie Beniamin z Gabaa, zabili dnia onego z synów Izraelowych dwadzieścia i dwa tysiąca mężów.    Znowu synowie Izraelowi i mocy, i liczbie ufając, na tymże miejscu, na którym się pierwej potykali, uszykowali wojsko;    wszakże tak, że pierwej szli i płakali przed JAHWE aż do nocy, i radzili się go, i mówili: Manili jeszcze iść ku bitwie przeciw synów Beniamin, braciej mojej, czyli nie? Którym on odpowiedział: Idźcie do nich a potykajcie się.    A gdy synowie Izraelowi drugiego dnia wyszli ku potkaniu z syny Beniaminowymi,    wypadli synowie Beniamin z bram Gabaa i potkawszy się z nimi tak szalenie je mordowali, że ośmnaście tysięcy mężów dobywających miecza położyli.    Przetoż wszyscy synowie Izraelowi przyszli do domu Bożego a siedząc płakali przed JAHWE i pościli dnia onego aż do wieczora, i ofiarowali mu całopalenia i zapokojne ofiary,    i pytali się o swym powodzeniu. Na ten czas była tam skrzynia przymierza Bożego,    a Finees, syn Eleazara, syna Aaronowego, był przełożonym domu. Radzili się tedy Pana, i rzekli: Mamli jeszcze wyniść na wojnę przeciw synom Beniaminowym, braciej naszej, czyli zaniechać? Którym JAHWE rzekł: Idźcie, bo jutro dam je w ręce wasze.    I zasadzili synowie Izraelowi zasadzkę około miasta Gabaa.    I trzeci kroć, jako raz i dwa razy, przeciw Beniaminowi wojsko wywiedli.    Lecz i synowie Beniaminowi śmiele z miasta wyciekli i uciekające przeciwniki opodal gonili, tak iż ranili z nich jako pierwszego i wtórego dnia i siekli tył dwiema drogami podające, z których jedna bieżała do Betel, a druga do Gabaa, i porazili około trzydzieści mężów:    bo mniemali, żeby zwykłym obyczajem ustępowali. Którzy uciekanie sztucznie zmyślając, namówili się, aby ich od miasta odwiedli, a jakoby uciekając, na drogi przerzeczone nawiedli.    A tak wszyscy synowie Izraelowi wstawszy z miejsc swoich uszykowali się na miejscu, które zową Baaltamar. Zasadzka też, która około miasta była, po lekku się jęła ukazować    i od zachodniej strony miasta wychodzić. Ale i druga, dziesięć tysięcy mężów ze wszego Izraela, obywatele miasta ku bitwie wyzywali. I zmocniła się bitwa przeciw synom Beniaminowym: a nie wiedzieli, że ze wszytkich stron nadchodził ich upadek.    I poraził je JAHWE przed oczyma synów Izraelowych, i zabili z nich onego dnia dwadzieścia i pięć tysięcy i sto mężów, wszytko walecznych i dobywających miecza.    A synowie Beniaminowi obaczywszy, że im już nie równo, jęli uciekać. Co ujźrzawszy synowie Izraelowi, dali im miejsce do uciekania, aby na gotową zasadzkę wpadli, którą u miasta byli zasadzili.    Którzy gdy z nagła z miejsc skrytych powstali, a Beniamin tył siekącym podawał, weszli do miasta i porazili je paszczeką miecza.    A synowie Izraelscy dali byli znak tym, które na zasadzkach posadzili, aby, wziąwszy miasto, ogień zapalili: żeby dym ku górze wstępujący znaczył, że miasto wzięte.    Co gdy ujźrzeli synowie Izraelowi w samym potykaniu będący (bo mniemali synowie Beniaminowi, żeby uciekali, i potężniej gonili, zabiwszy z wojska ich mężów trzydzieści)    i widzieli jako słup dymu z miasta wychodzący, Beniamin też, obejźrzawszy się, gdy obaczył, że już miasto wzięte, a płomień wysoko idzie,    ci, którzy pierwej wrzkomo uciekali, obróciwszy twarz, mocniej odpierali. Co obaczywszy synowie Beniaminowi tył podali    i ku drodze pustynie iść poczęli, gdzie ich też nieprzyjaciele gonili. Ale i ci, którzy byli miasto zapalili, zaskoczyli im.    I tak się zstało, że je z obu stron nieprzyjaciele siekli i nie było żadnego odpoczynku umierającym. Legli i porażeni są na wschodnią stronę miasta Gabaa.    A było tych, którzy na tymże miejscu pobici są, ośmnaście tysięcy mężów, wszytko duży walecznicy.    Co gdy ujźrzeli, którzy byli zostali z Beniamin, uciekli na pustynią i szli do skały, której imię jest Remmon. I w onym uciekaniu tułających się, i tam i sam biegających, zabili pięć tysięcy mężów. A gdy jeszcze dalej uciekali, gonili ich i zabili jeszcze drugie dwa tysiąca.    I tak się zstało, że wszytkich, których polegli z Beniamina na różnych miejscach było dwadzieścia i pięć tysięcy waleczników, do wojny prawie gotowych.    A tak zostało ze wszytkiego pocztu Beniaminowego, którzy ujść i uciec na puszczą mogli, sześć set mężów, i usiedli na skale Remmon przez cztery miesiące.    A wróciwszy się synowie Izraelowi wszytkie ostatki miasta, od ludzi aż do bydląt, mieczem pobili, i wszytkie miasta i wsi Beniaminowe żrzący płomień pożarł. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible