Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21

Biblia Jakuba Wujka*

Księga Sędziów

Rozdział 3

  Te są narody, które JAHWE zostawił, aby przez nie ćwiczył Izraela i wszytkich, którzy nie wiedzieli o walkach Chananejczyków,    aby się potym nauczyli synowie ich potykać z nieprzyjacioły a mieć zwyczaj walczenia:    pięcioro książąt Filistyńskich i wszytkiego Chananejczyka i Sydończyka, i Hewejczyka, który mieszkał na górze Libanie od góry Baal Hermon aż do weszcia Emat.    I zostawił je, aby przez nie doświadczał Izraela, jeśliby słuchał rozkazania PANSKIEGO, które był przykazał ojcom ich przez rękę Mojżesza, czyli nie.    A tak synowie Izraelowi mieszkali w pośrzodku Chananejczyka i Hetejczyka, i Amorejczyka, i Ferezejczyka, i Hewejczyka, i Jebuzejczyka;    i pojmowali córki ich za żony, i sami córki swe synom ich dawali, i służyli bogom ich.    I czynili złe przed oczyma PANSKIMI, i zapamiętali Boga swego, służąc Baalim i Astarot.    I rozgniewawszy się JAHWE na Izraela dał je w ręce Chusan Rasataim, króla Mezopotamskiego, i służyli mu ośm lat.    I wołali do JAHWE, który im wzbudził zbawiciela, i wybawił je, to jest Otoniela, syna Cenez, brata Kalebowego młodszego.    I był w nim duch PANSKI, i sądził Izraela. I wyjachał na wojnę, i dał JAHWE w ręce jego Chusan Rasataim, króla Syryjskiego, i stłumił go.    I ucichnęła ziemia czterdzieści lat, i umarł Otoniel, syn Cenez.    I przydali synowie Izraelowi złe czynić przed oczyma PANSKIMI, który zmocnił przeciwko im Eglona, króla Moabskiego: przeto iż złe czynili przed oblicznością jego.    I przyłączył mu syny Ammon i Amalek, i wyjachał, i poraził Izraela, i posiadł Miasto Palm.    I służyli synowie Izraelscy Eglonowi, królowi Moab, ośmnaście lat:    a potym wołali do JAHWE, który im wzbudził zbawiciela imieniem Aod, syna Gery, syna Jemini, który obudwu rąk miasto prawej używał. I posłali synowie Izraelowi przezeń dary Eglonowi, królowi Moabskiemu.    Który uczynił sobie miecz obydwu ostrzu, mający w pośrzodku rękojeść wzdłuż na dłoni, i przypasał go pod płaszczem na prawym boku.    I przyniósł dary Eglon, królowi Moab. A był Eglon człowiek barzo tłusty.    A gdy mu oddał dary, szedł za towarzyszmi, którzy z nim byli przyszli.    A wróciwszy się zaś z Galgal, gdzie były bałwany, rzekł do króla: Słowo tajemne mam do ciebie, o królu, A on rozkazał pomilczeć, a gdy wszyscy wyszli, którzy przy nim byli,    wszedł Aod do niego, a siedział na letniej sali sam, i rzekł: Słowo Boże mam do ciebie. Który wnet powstał z stolice.    I ściągnął Aod lewą rękę, i dobył miecza z prawej biodry swej, i wraził ji w brzuch jego    tak mocno, że rękojeść weszła za żelazem w ranę i przetłustem sadłem ścisnęła się. I nie wyjął miecza, ale tak jako uderzył, zostawił w ciele, i wnet przez tajemne miejsca natury rzucił się gnój z brzucha.    Aod lepak zawarszy barzo pilnie drzwi sale i zamknąwszy zamkiem,    wyszedł tyłem. A słudzy królewscy wszedszy ujźrzeli zawarte drzwi sale i rzekli: Podobno sobie wczas czyni w gmachu letnim.    A naczekawszy się długo aż się wstydzili, a widząc, że nikt nie otwarzał, wzięli klucz i otworzywszy naleźli pana swego na ziemi leżącego umarłym.    A Aod, gdy się oni trwożyli, uciekł i minął miejsce bałwanów, skąd się był wrócił. I przyszedł do Seirat,    a natychmiast zatrąbił w trąbę na górze Efraim i poszli z nim synowie Izraelowi, a on na czele szedł.    Który rzekł do nich: Pójdźcie za mną, abowiem dał JAHWE nieprzyjaciele nasze, Moabity, w ręce nasze. I szli za nim, i ubiegli brody Jordana, przez które się przeprawują do Moab, i nie dopuścili nikomu przechodzić,    ale porazili na on czas Moabitów około dziesięć tysięcy, wszytkich dużych i mocnych mężów, żaden z nich ujść nie mógł.    I uniżon był Moab dnia onego pod ręką Izraela, i ucichła ziemia ośmdziesiąt lat.    Potym był Samgar, syn Anat, który zabił sześć set mężów Filistyńskich lemieszem i ten też bronił Izraela. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible