Literacki Katolicki

Biblia Jakuba Wujka*

Objawienie Jana
(Apokalipsa św. Jana)

Rozdział 12

  I ukazał się znak wielki na niebie: Niewiasta obleczona w słońce a księżyc pod jej nogami, a na głowie jej korona z gwiazd dwunaście.    A mając w żywocie, wołała, pracując się, i męczyła się, aby urodziła.    I ukazał się drugi znak na niebie: a oto smok wielki, rydzy, mający siedm głów i rogów dziesięć, a na głowach jego siedm koron,    a ogon jego ciągnął trzecią część gwiazd niebieskich. I zrzucił je na ziemię. A smok stanął przed niewiastą, która miała porodzić, aby, gdyby porodziła, pożarł syna jej.    I porodziła syna, mężczyznę, który miał rządzić wszytkie pogany laską żelazną. I porwany jest syn jej do Boga i do stolice jego,    a niewiasta uciekła na pustynią, gdzie miała miejsce zgotowane od Boga, aby ją tam żywiono tysiąc dwie ście sześćdziesiąt dni.    I zstała się wielka bitwa na niebie: Michał i aniołowie jego walczyli z smokiem, i smok walczył i aniołowie jego.    I nie mogli, ani miejsce ich dalej znaleziono jest na niebie.    I zrzucon jest on smok, wielki wąż staradawny, którego zową diabłem i szatanem, który zwodzi wszytek świat, i zrzucony jest na ziemię, i aniołowie jego z nim są zrzuceni.    I słyszałem głos wielki na niebie mówiący: Teraz się zstało zbawienie i moc, i Królestwo Boga naszego, i zwierzchność Chrystusa jego, iż zrzucon jest oskarżyciel braciej naszej, który je oskarżał przed oblicznością Boga naszego we dnie i w nocy.    A oni zwyciężyli go dla krwie barankowej i dla słowa świadectwa swego, a nie umiłowali dusz swoich aż do śmierci.    A przetoż weselcie się niebiosa i którzy mieszkacie na nich! Biada ziemi i morzu, iż zstąpił Diabeł do was, mając wielki gniew, wiedząc, iż mały czas ma.    A gdy widział smok, iż był zrzucon na ziemię, przeszladował niewiastę, która porodziła mężczyznę:    I dano niewieście dwie skrzydle orła wielkiego, aby leciała na pustynią na miejsce swoje, gdzie ją żywią przez czas i czasy, i przez połowicę czasu od obliczności wężowej.    I wypuścił wąż z gęby swojej za niewiastą wodę jako rzekę, aby uczynił, żeby ją rzeka porwała.    I ratowała ziemia niewiastę, i otworzyła ziemia usta swe, i połknęła rzekę, którą wypuścił smok z gęby swojej.    I rozgniewał się smok na niewiastę, i szedł, aby walczył z drugimi z nasienia jej, którzy zachowywają przykazania Boże i mają świadectwo Jezusa Chrystusa. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible