Literacki Katolicki

Biblia Jakuba Wujka*

Objawienie Jana
(Apokalipsa św. Jana)

Rozdział 16

  I słyszałem głos wielki z kościoła, mówiący siedmi aniołom: Idźcie a wylejcie siedm czasz gniewu Bożego na ziemię.    I wyszedł pierwszy, i wylał czaszę swą na ziemię. I zstała się sroga i zła rana w ludziach, którzy mieli cechę bestyjej, i w tych, którzy się kłaniali obrazowi jej.    I wylał wtóry anjoł czaszę swą na morze. I zstała się krew jakoby umarłego, a każda dusza żywa zdechła w morzu.    I wylał trzeci anioł czaszę swą na rzeki i źrzódła wód. I zstała się krew.    I słyszałem anioła wód mówiącego: Sprawiedliwyś jest, Panie, któryś jest, i któryś był, Święty, któryś to osądził:    iż krew Świętych i Proroków wylali, i dałeś im krew pić, bo godni są.    I słyszałem drugiego od ołtarza mówiącego: Tak, Panie Boże wszechmogący, prawdziwe i sprawiedliwe sądy twoje.    I wylał czwarty anioł czaszę swą na słońce. I dano mu jest gorącem trapić ludzie i ogniem;    i upaleni byli ludzie upaleniem wielkim, i bluźnili imię Boże, który ma zwierzchność nad temi plagami, ani czynili pokuty, aby mu chwałę dali.    I wylał piąty anioł czaszę swą na stolicę bestyjej. I zstało się królestwo jej zaćmione i żwali języki swoje od boleści.    I bluźnili Boga niebieskiego od boleści i ran swoich, a nie pokutowali od uczynków swoich.    I wylał szósty anioł czaszę swą na onę wielką rzekę Eufrates. I wysuszył wodę jej, aby zgotowana była droga królom od wschodu słońca.    I widziałem z ust smokowych i z ust bestyjej, i z ust fałszywego proroka trzy nieczyste duchy na kształt żab.    Abowiem są duchy czartów czyniące znaki i wychodzą do królów wszytkiej ziemie zgromadzać je na walkę na dzień wielki wszechmogącego Boga.    Oto idę jako złodziej: Błogosławiony, który czuje i strzeże szat swoich, aby nie chodził nago i nie oglądano sromoty jego.    I zgromadzi je na miejsce, które zową po Żydowsku Armagedon.    I wylał siódmy anioł czaszę swą na powietrze. I wyszedł głos wielki z kościoła od stolice, mówiący: Stało się!    I zstały się łyskawice, i głosy, i gromy, i zstało się wielkie trzęsienie ziemie, jakie nigdy nie było, odkąd ludzie byli na ziemi, takowe trzęsienie tak wielkie.    I zstało się miasto wielkie na trzy części. I miasta poganów upadły. I Babilonia wielka przyszła na pamięć przed Bogiem, aby jej dał kubek wina zapalczywości gniewu jego.    I wszelka wyspa uciekła, i góry się nie nalazły.    I wielki grad jako cetnar spadł z nieba na ludzi. I bluźnili ludzie Boga dla plagi gradu, iż barzo wielka była. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Jakuba Wujka – przekład Biblii na język polski wykonany przez jezuitę, Ks. Jakuba Wujka, wydany w całości po raz pierwszy w roku 1599. Wujek pracował nad nią w latach 1584–1595.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible