Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10

Biblia Tysiąclecia*

Księga Estery

Rozdział 9

  W dwunastym miesiącu, to jest w miesiącu Adar, trzynastego w nim dnia, gdy rozszedł się rozkaz króla i jego dekret do wykonania w dniu, w którym wrogowie Żydów spodziewali się zapanować nad nimi - wszystko się zmieniło i Żydzi zapanowali nad tymi, którzy ich nienawidzili.    I zgromadzili się Żydzi we wszystkich swoich miastach, we wszystkich państwach króla Aswerusa, aby podnieść rękę na tych, którzy pragnęli ich zguby. Nikt nie stawił im czoła, ponieważ strach przed nimi padł na wszystkie narody.    Wszyscy zaś książęta państw, satrapowie i namiestnicy, i zarządcy spraw króla wspomagali Żydów, bo padł na nich strach przed Mardocheuszem.    Mardocheusz bowiem był wielki w domu królewskim i sława jego rosła we wszystkich państwach. Tak ów mąż, Mardocheusz, stawał się coraz to większy.    Tak Żydzi pokonali wszystkich swoich wrogów przez uderzenie mieczem, przez zabójstwa i zagładę, i z nienawidzącymi ich postąpili zgodnie ze swym upodobaniem.    Na zamku w Suzie Żydzi zabili i wytracili pięciuset mężczyzn.    I zabili Parszandatę i Dalfona, i Aspatę,    i Poratę, i Adalię, i Aridatę,    i Parmasztę, i Arisaja, i Aridaja, i Wajezatę -    dziesięciu synów Hamana, syna Hammedaty, ciemięzcy Żydów, ale po ich majątek nie wyciągnęli ręki.    W tym samym dniu król dowiedział się o liczbie zabitych na zamku w Suzie.    Król rzekł do królowej Estery: W Suzie na zamku Żydzi zabili i wytracili pięciuset mężów i dziesięciu synów Hamana. A w pozostałych państwach króla co uczynili? Jakie jest jeszcze twoje życzenie, a będzie spełnione?    I rzekła Estera: Jeśli królowi to się podoba, to niech także jutro pozwolą Żydom, którzy są w Suzie, na działanie według dekretu z dnia dzisiejszego, aby mogli dziesięciu synów Hamana powiesić na drzewie.    A król orzekł, by tak uczynić. Wydano więc dekret w Suzie, i dziesięciu synów Hamana powieszono.    A Żydzi, którzy byli w Suzie, zgromadzili się także w dniu czternastym miesiąca Adar i zabili w Suzie trzystu mężczyzn, ale po ich majątek nie wyciągnęli ręki.    Reszta Żydów, którzy mieszkali w państwach króla, zgromadziła się i stanęła w obronie swego życia. I uwolnili się od wrogów, i zabili nienawidzących ich siedemdziesiąt pięć tysięcy, ale po ich majątek nie wyciągnęli ręki.    Tak było trzynastego dnia miesiąca Adar. A czternastego odpoczęli i urządzili tegoż dnia ucztę i zabawę.    Żydzi zaś, którzy byli w Suzie, zgromadzili się trzynastego i czternastego dnia, a piętnastego odpoczęli i urządzili tegoż dnia ucztę i zabawę.    Dlatego Żydzi ze wsi, zamieszkujący miasta nie obwarowane, obchodzą dzień czternasty miesiąca Adar jako dzień radości i ucztowania, i dzień zabawy oraz wzajemnego posyłania sobie darów z żywności.    Mardocheusz opisał te wydarzenia i rozesłał listy do wszystkich Żydów, którzy byli we wszystkich państwach króla Aswerusa, blisko i daleko,    aby im wydać polecenie, że mają obchodzić jako święto dzień czternasty w miesiącu Adar i piętnasty w nim - rokrocznie -    jako dni, w których Żydzi uwolnili się od nieprzyjaciół, i miesiąc, w którym smutek obrócił się im w radość, a żałoba w wesele, aby obchodzili je jako dni ucztowania i radości oraz wzajemnego posyłania sobie darów z żywności, przyjaciołom, i darów z żywności - ubogim.    A Żydzi przekazywali to, co rozpoczęli czynić i co napisał im Mardocheusz,    że Haman, syn Hammedaty, Agagita, wróg wszystkich Żydów, powziął plan przeciw Żydom, aby ich wygubić, i rzucił Pur, to jest los, aby ich zniszczyć i zgładzić.    Gdy zaś doszła wieść o tym do króla, wydał dekret na piśmie: Niech zły jego zamysł, jaki powziął przeciwko Żydom, zwróci się na jego głowę! I powiesili go i synów jego na drzewie.    Dlatego nazwano dni owe Purim, stosownie do nazwy ”Pur”. Również na podstawie wszystkich słów tego listu i na podstawie tego, co przeżyli i co ich dotknęło,    Żydzi postanowili i wzięli na siebie i na potomstwo swoje, i na wszystkich przyłączających się do nich, obowiązek nieprzemijający obchodzenia owych dni, stosownie do pisma i stosownie do czasów - rokrocznie.    Owe dni będą wspominane i świętowane we wszystkich pokoleniach, we wszystkich rodzinach, państwach i miastach. I owe dni Purim nie zaginą wśród Żydów, a pamięć ich nie ustanie u potomnych.    Napisali także królowa Estera, córka Abichaila, i Żyd Mardocheusz z wielkim naciskiem, aby ten drugi list [o dniu] Purim obowiązywał jako prawo.    I rozesłano pismo do wszystkich Żydów w stu dwudziestu siedmiu państwach królestwa Aswerusa, słowa pokoju i prawdy,    aby utrwalić owe dni Purim we właściwym czasie, jak je przedtem ustanowili Żyd Mardocheusz i królowa Estera, i jak ustanowili dla siebie i dla potomnych swoich przepisy postu i lamentowania.    Rozporządzenie Estery umocniło przepisy w sprawie owego święta Purim i spisane zostało to w księdze. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Tysiąclecia, wydanie V.
Prawo autorskie © 1999, Pallottinum. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Copyright © 1999 by Pallottinum. All rights reserved.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible