Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

Biblia Tysiąclecia*

Księga Hioba
(Księga Ijoba)

Rozdział 9

  Wówczas zabrał głos Hiob i rzekł:    Istotnie. Ja wiem, że tak jest. Jak człowiek może być przed Bogiem prawy?    Gdyby się ktoś z Nim prawował, nie odpowie raz jeden na tysiąc.    Umysłem mądry, a potężny mocą. Któż Mu się sprzeciwi, a ocaleje?    Przesunie On góry, choć one nie wiedzą, kto je wywraca w swym gniewie.    On ziemię porusza w posadach, tak iż się trzęsą jej filary.    Słońcu daje rozkaz, a ono nie wschodzi, na gwiazdy pieczęć nakłada.    On sam rozciąga niebiosa, kroczy po morskich głębinach;    On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i Strefy Południa.    On czyni cuda niezbadane, nikt nie zliczy Jego dziwów.    Oto przechodzi, ale Go nie widzę, mija, ale Go nie dostrzegam.    Porywa - któż Mu zabroni? Kto Mu powie: Co czynisz?    Bóg gniewu swego nie cofa, ugięli się przed Nim pomocnicy Rahaba.    Jakże ja zdołam z Nim mówić? [Jakich] dobiorę słów wobec Niego?    Choć słuszność mam, nie odpowiem, a przecież błagać będę o litość.    Jeśli zawołam, czy mi odpowie? Nie mam pewności, czy głos mój słyszy.    On, który w burzy na mnie naciera, bez przyczyny mnoży moje rany.    Nawet odetchnąć mi nie da, tak mnie napełni goryczą.    O siłę chodzi? To mocarz. O sąd? To kto mnie pozwie?    Choć jestem prawy, usta mnie potępią, chociaż bez skazy - winnym mnie uznają.    Czy jestem bez skazy? Nie znam sam siebie, odrzucam swe życie.    Na jedno wychodzi, więc rzekłem: Prawego z występnym On zniszczy.    Gdy nagła plaga zabija, z klęski niewinnych On szydzi.    Ziemia wydana w ręce grzesznika, jej sędziom zakrywa On oblicza. Jeśli nie On - to kto właściwie?    Szybsze me dni niźli biegacz, uciekają, nie zaznawszy szczęścia,    mkną jak łodzie z sitowia, jak orzeł, co spada na żer.    Gdy powiem: Zapomnę o męce, odmienię, rozjaśnię oblicze    drżę na myśl o cierpieniu, wiem, że od winy mnie nie uwolnisz.    Jeśli jestem grzesznikiem, po cóż na próżno się trudzę?    Choćbym się w śniegu wykąpał, a ługiem umył swe ręce,    umieścisz mnie tam, na dole. Brzydzić się będą mną szaty.    Bo On nie człowiek, by Mu odpowiedzieć: Razem się udajmy do sądu!    Czy jest między nami rozjemca, co rękę położy na obu?    Niech zdejmie ze mnie swą rózgę i strachem mnie nie napełnia,    bym mówić zdołał bez lęku. Skoro tak nie jest, zostaję sam z sobą. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Tysiąclecia, wydanie V.
Prawo autorskie © 1999, Pallottinum. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Copyright © 1999 by Pallottinum. All rights reserved.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible