Literacki Katolicki

Biblia Tysiąclecia*

Księga Psalmów

Psalm 107

  Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, bo Jego łaska na wieki.    Niechaj to mówią odkupieni przez Pana, ci, których wybawił z rąk przeciwnika    i których zgromadził z obcych krajów, ze wschodu i zachodu, z północy i południa.    Błądzili na pustyni, na odludziu, do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi.    Cierpieli głód i pragnienie, i ustawało w nich życie.    W swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi.    I powiódł ich prostą drogą, tak że doszli do miasta zamieszkałego.    Niech dzięki czynią Panu za Jego miłosierdzie, za Jego cuda dla synów ludzkich,    bo nasycił tego, który jest zgłodniały, i łaknącego napełnił dobrami.    Siedzieli w ciemnościach i mroku, więźniowie nędzy i żelaza,    gdyż bunt podnieśli przeciw słowom Bożym i pogardzili zamysłem Najwyższego.    Trudami przygiął ich serca, chwiali się, lecz nikt im nie pomógł.    I w swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi.    I wyprowadził ich z ciemności i mroku, a ich kajdany pokruszył.    Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość, za Jego cuda dla synów ludzkich,    gdyż bramy spiżowe wyłamał i skruszył żelazne wrzeciądze.    Chorowali na skutek swoich grzesznych czynów i nędzę cierpieli przez swoje występki;    obrzydło im wszelkie jedzenie i byli bliscy bram śmierci.    W swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi.    Posłał swe słowo, aby ich uleczyć i uchronić ich życie od jamy dla nich przeznaczonej.    Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość, za Jego cuda dla synów ludzkich!    I niech składają ofiary dziękczynne, niech głoszą z radością Jego dzieła!    Ci, którzy na statkach ruszyli na morze, aby uprawiać handel na ogromnych wodach,    ci widzieli dzieła Pana i Jego cuda wśród głębiny.    Powiedział On i wzbudził wicher burzliwy, i spiętrzył jego fale.    Wznosili się aż pod niebo, spadali aż do głębi; ich dusza truchlała w nieszczęściu.    Zataczali się i chwiali jak pijani, cała ich mądrość zawiodła.    I w swoim ucisku wołali do Pana, a On ich uwolnił od trwogi.    Zamienił burzę w wietrzyk łagodny, a fale morskie umilkły.    Radowali się z tego, że nastała cisza i że On przywiódł ich do upragnionej przystani.    Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość, za Jego cuda dla synów ludzkich!    I niech Go sławią w zgromadzeniu ludu i na radzie starszych niechaj Go chwalą!    Rzeki zamienia On w pustynię, oazy w ziemię spragnioną,    ziemię żyzną w słony ugór skutkiem niegodziwości jej mieszkańców.    Pustynię zamienił w zbiornik wody, a ziemię suchą w oazę.    I tam osiedlił zgłodniałych, i założyli miasta zamieszkałe.    Obsiali pola, zasadzili winnice i zyskali zbiory owoców.    Pobłogosławił im, a bardzo się rozmnożyli, i dał im bydła niemało.    Potem zmalała ich liczba i podupadli pod naciskiem niedoli i utrapienia.    Lecz Ten, który wylewa wzgardę na władców i każe im błądzić przez puste bezdroża,    podniósł nędzarza z niedoli, rozmnożył rodziny jak trzody.    Pobożni widzą to i radują się, a wszelka niegodziwość musi zamknąć swe usta.    Kto mądry, niech to zachowa, niech rozważa [dzieła] łaski Pana! 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Tysiąclecia, wydanie V.
Prawo autorskie © 1999, Pallottinum. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Copyright © 1999 by Pallottinum. All rights reserved.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible