Literacki Katolicki

Biblia Tysiąclecia*

Księga Psalmów

Psalm 22

  Kierownikowi chóru. Na modłę pieśni: ”Łania o świcie”. Psalm. Dawidowy.    Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił? Daleko od mego Wybawcy słowa mego jęku.    Boże mój, wołam w ciągu dnia, a nie odpowiadasz, i nocą, a nie zaznaję pokoju.    A przecież Ty mieszkasz w świątyni, Chwało Izraela!    Tobie zaufali nasi przodkowie, zaufali, i Tyś ich uwolnił;    do Ciebie wołali i zostali wybawieni, Tobie ufali i nie doznali wstydu.    Ja zaś jestem robak, a nie człowiek, pośmiewisko ludzkie i wzgardzony przez lud.    Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą, rozwierają wargi, potrząsają głową:    Zaufał Panu, niechże go wyzwoli, niechże go wyrwie, jeśli go miłuje.    Ty mnie zaiste wydobyłeś z matczynego łona; Ty mnie czyniłeś bezpiecznym u piersi mej matki.    Tobie mnie poruczono przed urodzeniem, Ty jesteś moim Bogiem od łona mojej matki.    Nie stój z dala ode mnie, bo klęska jest blisko, a nie ma wspomożyciela.    Otacza mnie mnóstwo cielców, osaczają mnie byki Baszanu.    Rozwierają przeciwko mnie swoje paszcze, jak lew drapieżny i ryczący.    Jak woda się rozpływam i rozłączają się wszystkie moje kości; jak wosk się staje moje serce, we wnętrzu moim topnieje.    Moje gardło suche jak skorupa, język mój przywiera do podniebienia, kładziesz mnie w prochu śmierci.    Bo psy mnie opadają, osacza mnie zgraja złoczyńców. Przebili ręce i nogi moje,    policzyć mogę wszystkie moje kości. A oni się wpatrują, sycą mym widokiem;    moje szaty dzielą między siebie i losy rzucają o moją suknię.    Ty zaś, o Panie, nie stój z daleka; Mocy moja, śpiesz mi na ratunek!    Ocal od miecza moje życie, z psich pazurów wyrwij moje jedyne dobro,    wybaw mnie od lwiej paszczęki i od rogów bawolich - wysłuchaj mnie!    Będę głosił imię Twoje swym braciom i chwalić Cię będę pośród zgromadzenia:    Chwalcie Pana, wy, co się Go boicie, sławcie Go, całe potomstwo Jakuba; bójcie się Go, całe potomstwo Izraela!    Bo On nie wzgardził ani się nie brzydził nędzą biedaka, ani nie ukrył przed nim swojego oblicza i wysłuchał go, kiedy ten zawołał do Niego.    Dzięki Tobie moja pieśń pochwalna płynie w wielkim zgromadzeniu. Śluby me wypełnię wobec bojących się Jego.    Ubodzy będą jedli do syta, chwalić będą Pana ci, którzy Go szukają. Niech serca ich żyją na wieki.    Przypomną sobie i wrócą do Pana wszystkie krańce ziemi; i oddadzą Mu pokłon wszystkie szczepy pogańskie,    bo władza królewska należy do Pana i On panuje nad narodami.    Tylko Jemu oddadzą pokłon wszyscy, co śpią w ziemi, przed Nim zegną się wszyscy, którzy w proch zstępują. A moja dusza będzie żyła dla Niego,    potomstwo moje Jemu będzie służyć, opowie o Panu pokoleniu    przyszłemu, i sprawiedliwość Jego ogłoszą ludowi, który się narodzi: Pan to uczynił. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Tysiąclecia, wydanie V.
Prawo autorskie © 1999, Pallottinum. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Copyright © 1999 by Pallottinum. All rights reserved.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible