Literacki Katolicki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24

Biblia Tysiąclecia*

Ewangelia Łukasza

Rozdział 22

  Nadchodziła uroczystość Przaśników, tak zwana Pascha.    Arcykapłani i uczeni w Piśmie szukali sposobu, jak by Go zabić, gdyż bali się ludu.    Wtedy szatan wstąpił w Judasza, zwanego Iskariotą, który był jednym z Dwunastu.    Poszedł więc i zmówił się z arcykapłanami oraz dowódcami straży, jak ma im Go wydać.    Ucieszyli się i ułożyli się z nim, że dadzą mu pieniądze.    On zgodził się i szukał sposobności, żeby im Go wydać bez [wiedzy] tłumu.    Tak nadszedł dzień Przaśników, w którym należało ofiarować Paschę.    Jezus posłał Piotra i Jana z poleceniem: Idźcie i przygotujcie nam Paschę, byśmy mogli ją spożyć.    Oni Go zapytali: Gdzie chcesz, abyśmy ją przygotowali?    Odpowiedział im: Oto gdy wejdziecie do miasta, spotka się z wami człowiek niosący dzban wody. Idźcie za nim do domu, do którego wejdzie,    i powiedzcie gospodarzowi: Nauczyciel pyta cię: Gdzie jest izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami?    Ów zaś wskaże wam salę dużą, usłaną; tam przygotujecie.    Oni poszli, znaleźli [wszystko] tak, jak im powiedział, i przygotowali Paschę.    A gdy nadeszła pora, zajął miejsce u stołu i Apostołowie z Nim.    Wtedy rzekł do nich: Gorąco pragnąłem spożyć tę Paschę z wami, zanim będę cierpiał.    Albowiem powiadam wam: Nie będę już jej spożywać, aż się spełni w królestwie Bożym.    Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie, rzekł: Weźcie go i podzielcie między siebie;    albowiem powiadam wam: odtąd nie będę już pił [napoju] z owocu winnego krzewu, aż przyjdzie królestwo Boże.    Następnie wziął chleb, odmówiwszy dziękczynienie, połamał go i podał im, mówiąc: To jest Ciało moje, które za was będzie wydane: to czyńcie na moją pamiątkę!    Tak samo i kielich [wziął] po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich to Nowe Przymierze we Krwi mojej, która za was będzie wylana.    Lecz oto ręka mojego zdrajcy jest obok Mnie na stole.    Wprawdzie Syn Człowieczy odchodzi według tego, jak było postanowione, lecz biada temu człowiekowi, przez którego będzie wydany.    A oni zaczęli wypytywać jeden drugiego, kto by spośród nich mógł to uczynić.    Powstał również spór między nimi o to, który z nich zdaje się być największy.    Lecz On rzekł do nich: Królowie narodów panują nad nimi, a ich władcy przybierają miano dobroczyńców.    Wy zaś nie tak [macie postępować]. Lecz największy między wami niech będzie jak najmłodszy, a przełożony jak sługa.    Któż bowiem jest większy? Ten, kto siedzi za stołem, czy ten, kto służy? Czyż nie ten, kto siedzi za stołem? Otóż Ja jestem pośród was jako ten, kto służy.    Wyście wytrwali przy Mnie w moich przeciwnościach.    Dlatego i Ja przekazuję wam królestwo, jak Mnie przekazał je mój Ojciec:    abyście w królestwie moim jedli i pili przy moim stole oraz zasiadali na tronach, sądząc dwanaście szczepów Izraela.    Szymonie, Szymonie, oto szatan domagał się, żeby was przesiać jak pszenicę;    ale Ja prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty ze swej strony utwierdzaj twoich braci.    On zaś rzekł: Panie, z Tobą gotów jestem iść nawet do więzienia i na śmierć.    Lecz Jezus odrzekł: Powiadam ci, Piotrze, nim zapieje dziś kogut, ty trzy razy wyprzesz się tego, że Mnie znasz.    I rzekł do nich: Czy brak wam było czego, kiedy was posyłałem bez trzosa, bez torby i bez sandałów? Oni odpowiedzieli: Niczego.    Lecz teraz – mówił dalej – kto ma trzos, niech go weźmie; tak samo torbę; a kto nie ma, niech sprzeda swój płaszcz i niechaj kupi miecz!    Albowiem powiadam wam: to, co jest napisane, musi się spełnić na Mnie: Zaliczony został do złoczyńców. To bowiem, co się do Mnie odnosi, dobiega kresu.    Oni rzekli: Panie, tu są dwa miecze. Odpowiedział im: Wystarczy.    Potem wyszedł i udał się, według zwyczaju, na Górę Oliwną; towarzyszyli Mu także uczniowie.    Gdy przyszedł na miejsce, rzekł do nich: Módlcie się, abyście nie ulegli pokusie.    A sam oddalił się od nich na odległość około rzutu kamieniem, padł na kolana i modlił się    tymi słowami: Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich. Wszakże nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie!    Wtedy ukazał Mu się anioł z nieba i pokrzepiał Go.    Pogrążony w udręce, jeszcze usilniej się modlił, a Jego pot był jak gęste krople krwi, sączące się na ziemię.    Gdy wstał od modlitwy i przyszedł do uczniów, zastał ich śpiących ze smutku.    Rzekł do nich: Czemu śpicie? Wstańcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie.    Gdy On jeszcze mówił, oto zjawił się tłum. A jeden z Dwunastu, imieniem Judasz, szedł na ich czele i podszedł do Jezusa, aby Go ucałować.    Jezus mu rzekł: Judaszu, pocałunkiem wydajesz Syna Człowieczego?    Towarzysze Jezusa, widząc, na co się zanosi, zapytali: Panie, czy mamy uderzyć mieczem?    I któryś z nich uderzył sługę najwyższego kapłana, i odciął mu prawe ucho.    Lecz Jezus odpowiedział: Przestańcie, dosyć! I dotknąwszy ucha, uzdrowił go.    Do arcykapłanów zaś, dowódcy straży świątynnej i starszych, którzy wyszli przeciw Niemu, Jezus rzekł: Wyszliście z mieczami i kijami jak na zbójcę?    Gdy codziennie bywałem z wami w świątyni, nie podnieśliście rąk na Mnie, lecz to jest wasza godzina i panowanie ciemności.    Schwycili Go więc, poprowadzili i zawiedli do domu najwyższego kapłana. A Piotr szedł z daleka.    Gdy rozniecili ogień na środku dziedzińca i zasiedli wkoło, Piotr usiadł także między nimi.    A jakaś służąca, zobaczywszy go siedzącego przy ogniu, przyjrzała mu się uważnie i rzekła: I ten był razem z Nim.    Lecz on zaprzeczył temu, mówiąc: Nie znam Go, kobieto.    Po chwili zobaczył go ktoś inny i rzekł: I ty jesteś jednym z nich. Piotr odrzekł: Człowieku, nie jestem.    Po upływie prawie godziny jeszcze ktoś inny począł zawzięcie twierdzić: Na pewno i ten był razem z Nim; jest przecież Galilejczykiem.    Piotr zaś rzekł: Człowieku, nie wiem, co mówisz. I natychmiast, gdy on jeszcze mówił, zapiał kogut.    A Pan obrócił się i spojrzał na Piotra. Wspomniał Piotr na słowo Pana, jak mu powiedział: Dziś, nim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz.    I wyszedłszy na zewnątrz, gorzko zapłakał.    Tymczasem ludzie, którzy pilnowali Jezusa, naigrawali się z Niego i bili Go.    Zasłaniali Mu oczy i pytali: Prorokuj, kto cię uderzył.    Wiele też innych obelg miotali przeciw Niemu.    Skoro dzień nastał, zebrała się starszyzna ludu, arcykapłani i uczeni w Piśmie i kazali przyprowadzić Go przed ich Sanhedryn.    Rzekli: Jeśli ty jesteś Mesjaszem, powiedz nam! On im odrzekł: Jeśli wam powiem, nie uwierzycie Mi,    a jeśli was zapytam, nie dacie Mi odpowiedzi.    Lecz odtąd Syn Człowieczy siedzieć będzie po prawej stronie Wszechmocy Bożej.    Zawołali wszyscy: Więc ty jesteś Synem Bożym? Odpowiedział im: Tak. Ja Nim jestem.    A oni zawołali: Na co nam jeszcze potrzeba świadectwa? Sami przecież słyszeliśmy z ust jego. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Tysiąclecia, wydanie V.
Prawo autorskie © 1999, Pallottinum. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Copyright © 1999 by Pallottinum. All rights reserved.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible