Literacki Katolicki

Biblia Tysiąclecia*

List do Efezjan

Autor:
Apostoł Paweł.
Czas:
Ok. 60 r. po Chr. (List trafił do Efezu 5 lat po powstaniu wspólnoty, w której apostoł służył przez 2 lata).
Miejsce:
Rzym, areszt domowy.
Cel:
Przypomnienie zasad życia w Chrystusie, natury i roli Kościoła oraz przekazanie wspólnotom wiernych wiadomości o bieżącej sytuacji apostoła. (List pisany był do kilku wspólnot).
Temat:
Nowa jakość życia jako skutek duchowej przemiany.


* Opis księgi zredagowany na bazie wstępów do Przekładu Dosłownego SNP EIB.

Rozdział 1

  Paweł, z woli Bożej apostoł Chrystusa Jezusa – do świętych, którzy są w Efezie, i do wiernych w Chrystusie Jezusie:    Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i od Pana Jezusa Chrystusa!    Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa; On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich w – Chrystusie.    W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości    przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów poprzez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli,    ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym.    W Nim mamy odkupienie przez Jego krew – odpuszczenie występków, według bogactwa Jego łaski.    Szczodrze ją na nas wylał w postaci wszelkiej mądrości i zrozumienia,    przez to, że nam oznajmił tajemnicę swej woli według swego postanowienia, które przedtem w Nim powziął    dla dokonania pełni czasów, aby wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie: to, co w niebiosach, i to, co na ziemi.    W Nim dostąpiliśmy udziału my również, z góry przeznaczeni zamiarem Tego, który dokonuje wszystkiego zgodnie z zamysłem swej woli,    byśmy istnieli ku chwale Jego majestatu – my, którzy już przedtem nadzieję złożyliśmy w Chrystusie.    W Nim także i wy, usłyszawszy słowo prawdy, Dobrą Nowinę o waszym zbawieniu, w Nim również – uwierzywszy, zostaliście naznaczeni pieczęcią, Duchem Świętym, który był obiecany.    On jest zadatkiem naszego dziedzictwa w oczekiwaniu na odkupienie, które nas uczyni własnością [Boga], ku chwale Jego majestatu.    Przeto i ja, usłyszawszy o waszej wierze w Pana Jezusa i o miłości względem wszystkich świętych,    nie zaprzestaję dziękczynienia, wspominając was w moich modlitwach.    [Proszę w nich], aby Bóg Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznawaniu Jego samego.    [Niech da] wam światłe oczy serca, byście wiedzieli, czym jest nadzieja, do której On wzywa, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych    i czym przeogromna Jego moc względem nas wierzących – na podstawie działania Jego potęgi i siły.    Wykazał On je, gdy wskrzesił Go z martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich,    ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą, i Mocą, i Panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem, wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym.    I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła,    który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Biblia Tysiąclecia, wydanie V.
Prawo autorskie © 1999, Pallottinum. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Copyright © 1999 by Pallottinum. All rights reserved.

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible