Literacki
Rdz Wj Kpł Lb Pwt Joz Sdz Rt 1Sm 2Sm 1Krl 2Krl 1Krn 2Krn Ezd Neh Est Hi Ps Prz Kaz Pnp Iz Jr Lm Ez Dn Oz Jl Am Ab Jo Mi Na Ha So Ag Za Ml Mt Mk Łk J Dz Rz 1Kor 2Kor Ga Ef Flp Kol 1Tes 2Tes 1Tm 2Tm Tt Flm Hbr Jk 1P 2P 1J 2J 3J Jud Obj
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31

Biblia Warszawska*

Księga Przysłów
(Przypowieści Salomona)

Rozdział 31

Przestrogi dla panujących
  Słowa Lemuela, króla Massy, których go uczyła jego matka.    Cóż mam powiedzieć, mój pierworodny Lemuelu, i co, synu mojego łona, synu moich ślubów?    Nie oddawaj kobietom swojej siły, nie chodź drogami, na których gubią się królowie.    Królom, o Lemuelu, królom nie wypada pić wina albo książętom pragnąć mocnego napoju,    Aby przy piciu nie zapomnieli ustaw i nie naginali prawa wszystkich ubogich.    Dajcie mocny napój ginącemu i wino strapionym na duchu!    Niech piją i zapomną o nędzy i nie pomną już swojego trudu.    Otwórz swoje usta w obronie niemego i w sprawie wszystkich opuszczonych!    Otwórz swoje usta, sądź sprawiedliwie, ubogim i biednym wymierzaj sprawiedliwość! 
Pochwała dzielnej kobiety
  Dzielna kobieta - trudno o taką - jej wartość przewyższa perły,    Serce małżonka ufa jej, nie brak mu niczego,    Gdyż wyświadcza mu dobro, a nie zło, po wszystkie dni swojego życia;    Dba o wełnę i len i pracuje żwawo swoimi rękami.    Podobna jest do okrętów handlowych, z daleka przywozi żywność.    Wstaje wcześnie, gdy jeszcze jest noc; daje żywność swoim domownikom, a swoim służącym, co im się należy.    Gdy zechce mieć rolę, nabywa ją, pracą swoich rąk zasadza winnicę.    Mocą przepasuje swoje biodra i rześko porusza ramionami.    Wyczuwa pożytek ze swojej pracy, jej lampa także w nocy nie gaśnie.    Wyciąga ręce po kądziel, swoimi palcami chwyta wrzeciono.    Otwiera swoją dłoń przed ubogim, a do biedaka wyciąga swoje ręce.    Nie boi się śniegu dla swoich domowników, bo wszyscy jej domownicy mają po dwa ubrania.    Sama sobie sporządza okrycia, jej szata jest z purpury i bisioru.    Mąż jej jest w bramach szanowany, zasiada w radzie starszych kraju.    Wyrabia spodnią bieliznę i sprzedaje ją, i pasy dostarcza kupcowi.    Dziarskość i dostojność jest jej strojem, z uśmiechem na twarzy patrzy w przyszłość.    Gdy otwiera usta, mówi mądrze, a jej język wypowiada dobre rady.    Czuwa nad biegiem spraw domowych, nie jada chleba nie zapracowanego.    Jej synowie nazywają ją szczęśliwą, jej mąż sławi ją, mówiąc:    Jest wiele dzielnych kobiet, lecz ty przewyższasz wszystkie!    Zmienny jest wdzięk i zwiewna jest uroda,lecz bogobojna żona jest godna chwały.    Oddajcie jej, co się jej należy! ją w bramach wysławiają jej czyny! 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

© Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa, 1975

aktualizacja modułu: 2020-07-01

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible