Biblia Warszawska - Ewangelia Łukasza :: Kościół Chrześcijan Baptystów w Nowym Dworze Mazowieckim

Literacki

Biblia Warszawska^*

Ewangelia Łukasza

Rozdział 18

Podobieństwo o wdowie i niesprawiedliwym sędzi

1. Powiedział im też podobieństwo o tym, że powinni zawsze się modlić i nie ustawać, 2. Mówiąc: Był w jednym mieście pewien sędzia, który Boga się nie bał, a z człowiekiem się nie liczył. 3. Była też w owym mieście pewna wdowa, która go nachodziła i mówiła: Weź mię w obronę przed moim przeciwnikiem. 4. I przez długi czas nie chciał. Potem zaś powiedział sobie: Chociaż i Boga się nie boję ani z człowiekiem się nie liczę, 5. Jednak ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, by w końcu nie przyszła i nie uderzyła mnie w twarz. 6. I rzekł Pan: Słuchajcie, co ten niesprawiedliwy sędzia powiada! 7. A czyżby Bóg nie wziął w obronę swoich wybranych, którzy wołają do niego we dnie i w nocy, chociaż zwleka w ich sprawie? 8. Powiadam wam, że szybko weźmie ich w obronę. Tylko, czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?

Podobieństwo o faryzeuszu i celniku

9. I powiedział także do tych, którzy pokładali ufność w sobie samych, że są usprawiedliwieni, a innych lekceważyli, to podobieństwo: 10. Dwóch ludzi weszło do świątyni, aby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik. 11. Faryzeusz stanął i tak się w duchu modlił: Boże, dziękuję ci, że nie jestem jak inni ludzie, rabusie, oszuści, cudzołożnicy albo też jak ten oto celnik. 12. Poszczę dwa razy w tygodniu, daję dziesięcinę z całego mego dorobku. 13. A celnik stanął z daleka i nie śmiał nawet oczu podnieść ku niebu, lecz bił się w pierś swoją, mówiąc: Boże, bądź miłościw mnie grzesznemu. 14. Powiadam wam: Ten poszedł usprawiedliwiony do domu swego, tamten zaś nie; bo każdy, kto siebie wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony.

Jezus błogosławi dzieci

15. Przynieśli też do niego i dzieci, aby się ich dotknął. A widząc to uczniowie, gromili ich. 16. Jezus zaś przywołał je i rzekł: Pozwólcie dzieciom przychodzić do mnie i nie zabraniajcie im. Albowiem do takich należy Królestwo Boże. 17. Zaprawdę powiadam wam, kto nie przyjmie Królestwa Bożego jak dziecię, nie wejdzie do niego.

Bogactwo i życie wieczne

18. I zapytał go pewien dostojnik tymi słowy: Nauczycielu dobry, co mam czynić, aby odziedziczyć żywot wieczny? 19. Rzekł do niego Jezus: Dlaczego zwiesz mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko jeden Bóg. 20. Znasz przykazania: Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradnij, nie mów fałszywego świadectwa, czcij ojca swego i matkę swoją. 21. Ten zaś rzekł: Tego wszystkiego przestrzegałem od młodości. 22. A gdy to Jezus usłyszał, rzekł do niego: Jeszcze jednego ci brak. Sprzedaj wszystko, co tylko masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, a potem przyjdź i naśladuj mnie. 23. Ten zaś, usłyszawszy to, zasmucił się; był bowiem bardzo bogaty. 24. A Jezus, gdy go takim ujrzał, powiedział: Jak trudno tym, którzy mają majętności, wejść do Królestwa Bożego. 25. Łatwiej bowiem wielbłądowi przejść przez ucho igielne, niż bogatemu wejść do Królestwa Bożego. 26. A ci, którzy to usłyszeli, rzekli: Któż tedy może być zbawiony? 27. On zaś rzekł: Co niemożliwe jest u ludzi, możliwe jest u Boga. 28. A Piotr rzekł: Oto my opuściliśmy, co było nasze, a poszliśmy za tobą. 29. On zaś rzekł do nich: Zaprawdę powiadam wam, że nie ma takiego, który by opuścił dom czy żonę, czy braci, czy rodziców, czy dzieci dla Królestwa Bożego, 30. A nie otrzymał w zamian daleko więcej w czasie obecnym, a w świecie przyszłym żywota wiecznego.

Trzecia zapowiedź śmierci Jezusa

31. A wziąwszy z sobą dwunastu, rzekł do nich: Oto idziemy do Jerozolimy, i wszystko, co napisali prorocy, wypełni się nad Synem Człowieczym. 32. Wydadzą go bowiem poganom i wyśmieją, zelżą i oplwają, 33. A ubiczowawszy, zabiją go, ale dnia trzeciego zmartwychwstanie. 34. Lecz oni nic z tego nie zrozumieli i było to słowo zakryte przed nimi, i nie wiedzieli, co mówiono.

Uzdrowienie ślepego

35. A gdy On przybliżał się do Jerycha, pewien ślepiec siedział przy drodze, żebrząc. 36. A gdy usłyszał, że tłum przechodzi, dowiadywał się, co się dzieje. 37. Powiedzieli mu wtedy, że Jezus Nazareński przechodzi. 38. I zaczął wołać: Jezusie, Synu Dawidowy, zmiłuj się nade mną! 39. A ci, którzy szli na przedzie, gromili go, by milczał. On zaś coraz głośniej wołał: Synu Dawidowy, zmiłuj się nade mną! 40. Wtedy Jezus przystanął i kazał przyprowadzić go do siebie. A gdy ten się zbliżył, zapytał go, 41. Mówiąc: Co chcesz, abym ci uczynił? A on odrzekł: Panie, abym przejrzał. 42. A Jezus rzekł do niego: Przejrzyj! Wiara twoja uzdrowiła cię. 43. I zaraz odzyskał wzrok, i szedł za nim, wielbiąc Boga. A cały lud, ujrzawszy to, oddał chwałę Bogu.

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible

Przekład interlinearny

Przekład dosłowny

Przekład literacki

Przekład dynamiczny