Poznawali zarówno go że ten był do jałmużny siedzący przy Pięknej bramie świątyni i zostali napełnieni zdumieniem i oszołomieniem z powodu tego co zdarzyło się mu

rozpoznali go przy tym, że to on był tym, który dla jałmużny siadywał przy Bramie Pięknej świątyni; i ogarnęło ich zdumienie* oraz zachwyt** z powodu tego, co mu się przydarzyło.[*500 9:8][**zachwyt, ἔκστασις, tj. stanięcie obok; stąd (1) jako nienormalny stan umysłu: rozproszenie, przerażenie, zdumienie (480 5:42); (2) jako częściowo zawieszony stan świadomości: ekstaza, trans (510 10:10).]

Uznawali zaś go, że on był (tym) względem jałmużny siedzącym przy Pięknej Bramie świątyni, i napełnieni zostali zdumieniem i uniesieniem z powodu (tego) (co przypadło) mu.

Poznawali zarówno go że ten był do jałmużny siedzący przy Pięknej bramie świątyni i zostali napełnieni zdumieniem i oszołomieniem z powodu (tego) co zdarzyło się mu