Porównanie tłumaczeń 1Kor 14:22

Link
Rodzaj
Nazwa
Treść
 
Przekład interlinearny
Interlinearny Przekład Textus Receptus Oblubienicy
Tak że języki ku znakowi są nie dla wierzących ale dla niewierzących zaś prorokowanie nie dla niewierzących ale dla wierzących
Przekład dosłowny
EIB Przekład dosłowny
Języki zatem są na znak nie dla wierzących, ale dla niewierzących,* a proroctwo nie dla niewierzących, ale dla wierzących.[*Trudność wyjaśnienia 530 14:21-25 znika, jeśli wiarę wierzących (τῶν πιστευοντῶν ) i niewierzących (τῶν ἀπιστῶν ) potraktujemy nie atrybutywnie, w sensie stałej cechy ich charakteru, to jest widząc w nich po prostu ludzi wierzących lub niewierzących, ale wolitywnie, to jest jako gotowych do uwierzenia w obliczu przekonywających dowodów. Takie postawienie sprawy daje nam wyjaśnienie 1 : Języki są znakiem, (który odrzucają) nie (ciągle) wierzący, ale (wciąż) niewierzący (zob. przemówię obcym językiem, lecz nie posłuchają, 530 14:21, uznają to raczej za szaleństwo, 530 14:23). Proroctwo natomiast jest znakiem, (który odrzucają) nie (wciąż) niewierzący, ale (ciągle) wierzący, bo tym ostatnim, ponieważ i tak wierzą, jest ono niepotrzebne. Prościej: Języki nie są znakiem, który przekonuje niewierzących. Takim znakiem jest proroctwo. A zatem języki tłumaczcie, ale skupcie się na proroctwie (530 14:26-33). Zob. złe serce niewiary w 650 3:12. Za przedstawionym podejściem przemawia ponadto zróżnicowanie znaczeniowe między ptc. ἀπίστων, wierzący, a przym ἄπιστος, niewierzący. Wyjaśnienie 2 : Paweł, mówiąc języki, ma na myśli języki zrozumiałe (jak w 510 2:1-13), albo tłumaczone na język zrozumiały języki obcych – za wyjątkiem 530 14:23, w którym mówiąc o językach, odnosi się do sytuacji w Koryncie. A zatem języki obcych są znakiem dla niewierzących, że Boża zapowiedź w końcu się spełniła. Nie doprowadziło to ich do opamiętania, ale nie uratowało od konsekwencji uporu. (Inaczej było w dniu Pięćdziesiątnicy). Języki nie są znakiem dla wierzących, bo ci wierzą i bez nich. Co do proroctwa, nie jest ono znakiem dla niewierzących, bo dla nich znakiem są języki. Jest ono znakiem dla pragnących uwierzyć i w związku z tym otwartych na przekonywające dowody. Stąd języki należy nadnaturalnie tłumaczyć, by było tak jak w czasie Pięćdziesiątnicy (por. 510 11:1518), a skupiać się na proroctwie.]
Przekład dosłowny
Nowy Testament Popowski-Wojciechowski
Tak że języki ku znakowi są nie (dla) wierzących, ale (dla) niewierzących, zaś prorokowanie nie (dla) niewierzących, ale (dla) wierzących.
Przekład dosłowny
Textus Receptus Oblubienicy
Tak, że języki ku znakowi są nie (dla) wierzących ale (dla) niewierzących zaś prorokowanie nie (dla) niewierzących ale (dla) wierzących
Przekład literacki
EIB Przekład literacki
Języki zatem są znakiem dla niewierzących, a nie dla wierzących. Znakiem dla wierzących, a nie dla niewierzących, jest proroctwo.
Przekład literacki
Uwspółcześniona Biblia Gdańska
Dlatego języki są znakiem nie dla wierzących, lecz dla niewierzących, proroctwo zaś nie dla niewierzących, lecz dla wierzących.
Przekład literacki
Biblia Gdańska
Przetoż języki są za cud, nie tym, którzy wierzą, ale niewiernym; a proroctwo nie niewiernym, ale wierzącym.
Przekład literacki
Biblia Jakuba Wujka
A przetoż języki są na znak nie wiernym, ale niewiernym, a proroctwa nie niewiernym, ale wiernym.
Przekład literacki
Biblia Tysiąclecia
Tak więc dar języków jest znakiem nie dla wierzących, lecz dla pogan, proroctwo zaś nie dla pogan, lecz dla wierzących.
Przekład literacki
Biblia Warszawska
Przeto mówienie językami, to znak nie dla wierzących, ale dla niewierzących, a proroctwo nie dla niewierzących, ale dla wierzących.
Przekład literacki
Biblia Ekumeniczna
Dlatego mówienie językami jest znakiem nie dla wierzących, ale dla niewierzących, proroctwo natomiast jest nie dla niewierzących, ale dla wierzących.
Przekład literacki
Biblia Paulistów
Tak więc mówienie językami nie jest znakiem dla wierzących, lecz dla niewierzących; prorokowanie natomiast nie jest dla niewierzących, lecz dla wierzących.
Przekład literacki
Nowy Testament Popowskiego
A zatem charyzmat języków jest znakiem nie dla wierzących, lecz dla niewierzących, natomiast charyzmat prorokowania — nie dla niewierzących, lecz dla wierzących.
Przekład literacki
Nowy Testament, Współczesny Przekład
Mówienie nieznanymi językami jest dla niewierzących nadzwyczajnym zjawiskiem, a dla wierzących czymś zwyczajnym; inaczej natomiast jest z darem prorokowania: to znak szczególny dla wierzących, a nie dla niewierzących.
Przekład literacki
Biblia Poznańska
Dar modlenia się obcymi językami nie jest znakiem dla wiernych, lecz dla niewierzących. Natomiast dar przemawiania z natchnienia Bożego odwrotnie, nie jest znakiem dla niewierzących, lecz dla wierzących.
Przekład literacki
Біблія. Новий переклад УБТ Рафаїла Турконяка
Тож мови є знаком не для вірних, а для невірних; а пророцтво не для невірних, а для вірних!
Przekład dynamiczny
Nowa Biblia Gdańska
Dlatego języki nie są za znak dla wierzących ale dla niewierzących; a prorokowanie nie jest dla niewierzących ale dla wierzących.
Przekład dynamiczny
Nowy Testament z Perspektywy Żydowskiej
Dlatego języki są znakiem nie dla wierzących, lecz dla niewierzących, proroctwo natomiast nie jest dla niewierzących, ale dla wierzących.
Przekład dynamiczny
Przekład Nowego Świata
A zatem języki są znakiem nie dla wierzących, lecz dla niewierzących, natomiast prorokowanie – nie dla niewierzących, lecz dla wierzących.
Przekład dynamiczny
Nowy Testament Słowo Życia
Widzicie więc, że dar mówienia obcymi językami nie jest znakiem prowadzącym do wiary, lecz do niewiary. Dar proroctwa natomiast, prowadzi ludzi do wiary.