Które ukazują dzieło Prawa zapisany w sercach ich świadczące razem im sumienie i pomiędzy między sobą zamierzenia oskarżając lub i broniąc

Dowodzą oni, że czyn (wynikający z) Prawa zapisany jest w ich sercach, gdy poświadcza im to sumienie* oraz myśli, oskarżające się między sobą lub biorące w obronę –[*Sumienie, συνείδησις, ozn. samoświadomość, „współwiedzę” lub „współświadomość” towarzyszącą świadomemu czynowi. Ta współświadomość poddaje ocenie świadomość. Słowa tego często używali stoicy, a u Pawła pojawia się 20 razy. W SP funkcje sumienia przypisywane są sercu. Po raz pierwszy w G pojawia się w Mdr 17:10. Wszyscy posiadają tę władzę osądzania własnych czynów. Sumienie może być przewrażliwione (530 10:25), ale też napiętnowane przez nadużycia (610 4:2), zob. 650 10:2; 670 2:19. Sumienie można też określić jako ten obszar ludzkiego jestestwa, w którym Bóg i człowiek wiedzą to samo i człowiek może pojąć słuszność woli Boga.]

którzy wykazują czyn Prawa wypisany* na sercach ich, (bo równocześnie świadczy) ich sumienie i potem (gdy) jednych drugich** wyliczenia (oskarżają) lub i (bronią), [* "czyn Prawa wypisany" z domyślnym "być". Składniej: "że czyn Prawa wypisany jest".] [** Sens: wzajemne.]

Które ukazują dzieło Prawa zapisany w sercach ich świadczące razem im sumienie i pomiędzy między sobą zamierzenia oskarżając lub i broniąc