Co więc powiemy Prawo grzechem nie oby stało się ale grzech nie poznałem jeśli nie przez Prawo zarówno bowiem pożądanie nie poznałem jeśli nie Prawo mówiło nie będziesz pożądać

Cóż więc powiemy? Że Prawo to grzech?* W żadnym razie! Przecież nie poznałbym grzechu, gdyby nie Prawo;** *** bo też o pożądaniu nie wiedziałbym, gdyby Prawo nie mówiło: Nie będziesz pożądał .****[*W 520 7:7-13 chodzi o Prawo Mojżesza. W Rz mowa jest również o prawie Bożym w sensie ogólniejszym. To prawo Boże jest wyrazem woli Boga w odniesieniu do postawy i postępowania człowieka. Daje ono o sobie znać poprzez nakazy i zakazy podane w Słowie Bożym (520 7:8), ale także przez nakazy i zakazy wypływające z sumienia człowieka (520 2:13-15). To prawo Boże dotyczy wszystkich ludzi wszystkich czasów. Na każdym spoczywa powinność jego przestrzegania. Na podstawie tego prawa Bóg będzie sądził człowieka (520 2:16). 520 7:7-13 jest rozwinięciem myśli wyrażonej w 520 7:5, tj. skoro Prawo rozbudza w nas grzeszne namiętności, to czyż nie jest ono równoznaczne z grzechem?][**Prawo zatem nie jest równoznaczne z grzechem. Ma się ono do grzechu tak jak – po pierwsze – katalizator do substratów reakcji. Podobnie jak katalizator wpływa przyśpieszająco na przebieg reakcji chemicznej, Prawo dostarcza grzesznej naturze ludzkiej bodźca, który wyrywa tkwiący w niej grzech ze stanu uśpienia (520 7:8, 12). Po drugie, Prawo ma się do grzechu tak, jak promienie rentgenowskie do materiału, który prześwietlają. Podobnie jak promienie te nie leczą, lecz wykrywają to, co trzeba leczyć, tak Prawo nie usuwa grzechu i nie zbawia od niego, a jedynie – jako święte, sprawiedliwe i dobre (w. 12) – doskonale obnaża złe żądze grzesznej natury ludzkiej (w. 7) oraz samą grozę grzechu (w. 13). Końcem Prawa jest Chrystus (520 10:4), jednak nie w tym sensie, że znosi Prawo – Bóg bowiem będzie sądził ludzi na podstawie Prawa – ale w tym sensie, że człowiek w Chrystusie jest kimś, kto skończył swe dawne życie i przez to wypadł ze sfery, w której rządzi Prawo (550 4:4-5). Według jakich norm mamy zatem żyć, skoro w Chrystusie umarliśmy dla Prawa? Mamy żyć według prawa Ducha (520 8:2), być posłuszni prawu Chrystusowemu (530 9:21), postępować według Ducha (550 5:16, 25) – są to określenia synonimiczne. Dla lepszego wyjaśnienia posłużmy się obrazem ogrodu w Edenie. Rosło tam wiele drzew. Ale tylko dwa nazwane: drzewo poznania dobra i zła oraz drzewo życia. Człowiek zjadł z drzewa poznania dobra i zła i w konsekwencji jego życie przeniknięte jest odróżnianiem dobra od zła, pytaniem o to, co dobre, a co złe. W Chrystusie zjedliśmy owoc z drzewa życia. Nie musimy zatem zadawać pytania starego drzewa. Możemy szukać Jego życia w nas i przez nas; pytać nie o to, co dobre i co złe, ale o to, co jest Chrystusowe, i o to, co może uczynić Go w naszym życiu jeszcze bardziej widocznym. Rola Prawa w życiu chrześcijanina streszcza się w czterech P : (1) Przykład; mamy robić z niego właściwy użytek, 530 10:6, 11; 610 1:8-11. (2) Pociecha, 520 15:4. (3) Proroctwo, 530 15:3-4. (4) Podręcznik służący poznaniu kultury SP.][***520 3:20][****20 20:17; 50 5:21; 520 13:9]

Co więc powiemy? Prawo grzechem? Nie może stać się; ale grzechu nie pojąłbym, jeśli nie poprzez Prawo, także bowiem pożądania nie znałbym, jeśli nie Prawo mówiłoby: Nie będziesz pożądać.

Co więc powiemy Prawo grzech(em) nie oby stało się ale grzech nie poznałem jeśli nie przez Prawo zarówno bowiem pożądanie nie poznałem jeśli nie Prawo mówiło nie będziesz pożądać