Dynamiczny

Ewangelie dla badaczy*

Ewangelia Marka

Rozdział 12

  I począł sobie od prapoczątku im w porównaniach gadać: Winnicę niewiadomy człowiek zasadził, i położył dookoła ogrodzenie, i wykopał zbiornik pod tłocznią, i zbudował jako dom wieżę, i wydał dla siebie ją jakimś niewiadomym rolnikom, i oddalił się od swego okręgu administracyjnego.    I odprawił istotnie do tych rolników wiadomym stosownym momentem niewiadomego niewolnika aby od strony tych rolników wziąłby od wiadomych owoców tej winnicy.    I chwyciwszy go ubiczowali skórę i odprawili próżnego.    I na powrót odprawił istotnie do nich innego niewolnika; i owego zwięźle ująwszy zaopatrzyli w głowę i pozbawili szacunku.    I innego odprawił; i owego odłączyli przez zabicie, i wielolicznych innych, którychś wprawdzie biczując po skórze, którychś zaś doprowadzając do zabicia.    Jeszcze jednego miał, syna umiłowanego; odprawił go jako ostatniego istotnie do nich, powiadając że: Będą skłonieni do obrócenia w swoje wnętrze (w) tego syna mego.    Owi zaś rolnicy istotnie do siebie samych rzekli że: Ten właśnie jest jakościowo ten wiadomy dziedzic losowy; przyjdźcie tu, może odłączylibyśmy przez zabicie go i nasze będzie to dziedzictwo losowe.    I chwyciwszy odłączyli przez zabicie go i wyrzucili go na zewnątrz winnicy.    Co więc uczyni ten utwierdzający pan tej winnicy? Przyjedzie i odłączy przez zatracenie tych rolników i da tę winnicę innym(?).    Ani odwzorowane pismo to właśnie nie przeczytaliście: Niewiadomy kamień który odłączyli po zbadaniu przyjęcia u siebie wiadomi budujący jako dom, ten właśnie został spowodowany do stania się do sfery funkcji niewiadomej głowy niewiadomego kąta węgielnego;    od strony niewiadomego utwierdzającego pana stała się ta właśnie i jest dziwna w oczach naszych?    I szukali sposobu aby go ująć władzą, i przestraszyli się w wiadomy tłum, rozeznali bowiem że istotnie do nich to porównanie rzekł. I puściwszy od siebie go odeszli.    I odprawiają istotnie do niego jakichś z farisaiosów i z herodianów aby go upolowaliby jakimś odwzorowanym wnioskiem.    I przyszedłszy powiadają mu: Nauczycielu, wiemy że doprowadzający do starannej pełnej jawnej prawdy jakościowo jesteś i nie jest dbałość tobie około żadnego; nie bowiem poglądasz do doistotnego oblicza niewiadomych człowieków, ale na wierzchu starannej spełnionej jawnej prawdy wiadomą drogę wiadomego boga nauczasz. Wolno dać opłatę z oszacowanego majątku Kaisarowi albo czy nie? Żeby dalibyśmy albo czy żeby nie dalibyśmy?    Ten zaś od przedtem znając ich wiadome granie roli przez rozstrzyganie pod przewodnictwem kogoś rzekł im: (Po) co mnie próbujecie? Przynoście mi denar aby ujrzałbym.    Ci zaś przynieśli. I powiada im: Kogo wiadomy wizerunek ten właśnie i napis? Ci zaś rzekli mu: Kaisara.    Zaś Iesus rzekł im: Wiadome rzeczy Kaisara oddajcie Kaisarowi, i wiadome rzeczy wiadomego boga, temu bogu. I wyrażali zdziwienie zależnie na nim.    I przychodzą saddukaiosi istotnie do niego, tacy którzy powiadają uczynić wstanie na górę nie mogące teraz być, i nadto wzywali do uwyraźnienia się go powiadając:    Nauczycielu, Moyses odwzorował pismem nam, że: Jeżeliby kogoś brat odumarłby i pozostawiłby z góry na dół żonę i nie puściłby od siebie potomka, aby wziąłby brat jego tę żonę i wystawiłby w górę nasienie bratu swemu.    Siedmioro bracia byli; i pierwszy wziął żonę i odumierając nie puścił od siebie nasienie.    I wtóry wziął ją i odumarł nie pozostawiwszy z góry na dół nasienie. I trzeci tak samo.    I ci siedmioro nie puścili od siebie nasienie. Jako ostatnie wszystkich i ta żona odumarła.    W tym wstaniu na górę kogo z nich będzie żona? Ci bowiem siedmioro mieli ją jako żonę.    Mówił im Iesus: Czynie przez to właśnie jesteście zwodzeni nie znając od przeszłości wiadome odwzorowane pisma ani wiadomą moc wiadomego boga?    Gdyby bowiem z umarłych stawiliby się na górę, zarówno nie poślubiają jak i nie wystawiają się do poślubienia, ale są tak jak niewiadomi aniołowie w wiadomych niebiosach.    Około zaś umarłych że są wzbudzani w górę czy nie przeczytaliście w księdze Moysesa na wierzchu kolczastego krzaka, jakże rzekł mu wiadomy bóg powiadając: Ja wiadomy bóg Abraama i niewiadomy bóg Isaaka i niewiadomy bóg Iakoba?    Nie jest niewiadomy bóg umarłych ale obecnie żyjących organicznie. Przez wieloliczne jesteście zwodzeni.    I przyszedłszy do istoty jeden z pisarzy, usłyszawszy ich do razem badawczo szukających ujrzawszy że odpowiednio odróżnił się im, nadto wezwał do uwyraźnienia się go: Która jest wkazówka pierwsza z wszystkich?    Odróżnił się w odpowiedzi Iesus że: Pierwsza jest: Słuchaj, Israelu, niewiadomy utwierdzający pan, ten wiadomy bóg nasz, niewiadomy utwierdzający pan jeden jest,    i będziesz miłował niewiadomego utwierdzającego pana, tego wiadomego boga twojego, z całego serca twojego i z całej duszy twojej i z całego rozumowania na wskroś wszystkiego twojego i z całej potęgi twojej.    Wtóra ta właśnie: Będziesz miłował wiadomego bezpośrednio blisko będącego twojego tak jak ciebie samego. Jakaś większa od tych właśnie inna wkazówka nie jest.    I rzekł mu ten pisarz: Odpowiednio, nauczycielu, na wierzchu jawnej pełnej prawdy rzekłeś że jeden jest i nie jest jakiś inny ponad liczbę jego,    i to które skłania miłować go z całego serca i z całego puszczania razem ze swoim rozumowaniem i z całej potęgi i to które skłania miłować wiadomego bezpośrednio blisko będącego tak jak siebie samego coś będące wokół większym nadmiarem jest od wszystkich wiadomych całopaleń i ofiar.    I Iesus ujrzawszy że mając w rozumie odróżnił się, rzekł mu: Nie w długą odległość jesteś od wiadomej królewskiej władzy wiadomego boga. I żaden już nie miał śmiałości go nadto wezwać do uwyraźnienia się.    I odróżniwszy się Iesus powiadał nauczając w świątyni: Jakże powiadają pisarze że wiadomy pomazaniec niewiadomy syn Dauida jakościowo jest?    Sam Dauid rzekł w tym wiadomym duchu, tym świętym: Rzekł niewiadomy utwierdzający pan wiadomemu utwierdzającemu panu mojemu: Siedź odgórnie jako na swoim z prawych stron moich, aż by położyłbym nieprzyjaciół twoich z góry w dole nóg twoich.    Sam Dauid powiada go jako niewiadomego utwierdzającego pana, i skąd jego jakościowo jest syn? I wieloliczny tłum słuchał jego z rozkoszą.    I w tej nauce swojej powiadał: Poglądajcie od pisarzy chcących w zbrojnych odzieniach deptać wkoło, i uprzejme przyjęcia w rynkach    i pierwsze krzesła w miejscach zbierania razem i pierwsze sofy w głównych posiłkach.    Ci pożerający domostwa wdów i pozornemu przedobjawieniu długo modlący się, ci właśnie wezmą będące wokół większym nadmiarem rozstrzygnienie.    I osiadłszy z góry naprzeciw skarbca, dla znalezienia teorii oglądał jakże tłum rzuca miedź pieniężną do skarbca. I wieloliczni majętni rzucali wieloliczne.    I przyszedłszy jedna wdowa żebrząca rzuciła wyłuskane monety dwie, które jako jedna jest czwarta część rzymskiego asa.    I wezwawszy istotnie do siebie uczniów swoich rzekł im: Istotne powiadam wam, że wdowa ta właśnie ta żebrząca coś liczniejsze od wszystkich rzuciła, tych rzucających do skarbca;    wszyscy bowiem ze stanowiącego wokół nadmiar im rzucili, ta właśnie zaś z niedostateczności swojej wszystkie te które miała rzuciła - całe środki pędzenia życia swoje. 
 

Prawa autorskie i szczegółowe informacje

Ewangelie dla badaczy : przekład filologiczny z języka greckiego według XXVII edycji Nestle-Aland Novum Testamentum Graece : opracowanie świeckie / wstęp, przekł., przypisy Sławomir Łuczkiewicz. Lublin : [s.n.], 2010. [wersja 3]

* Prezentowane treści należą do ich właścicieli i wydawców. Tekst pobrany z udostępnionych zasobów programu MyBible